15+ Axolotl-kleuren: veel voorkomende en zeldzame soorten Axolotl (2024)

Axolotls zijn unieke amfibieën die het nauwst verwant zijn aan salamanders.

Deze amfibieën staan ​​bekend om hun veerachtige kieuwen en unieke kleuren.

Het lichaam van een axolotl kan in vele unieke kleuren en patronen voorkomen. Ze hebben vier primaire kleuren: witte, zwarte, gouden spikkels en fluorescentie.

Hun kieuwen kunnen ook in verschillende tinten rood of roze voorkomen.

Axolotls zijn schattige huisdieren en hun unieke vormen zijn een van de belangrijkste redenen waarom ze zo populair zijn. Blijf lezen om meer te weten te komen over alle verschillende soorten axolotlkleuren.

Alles over Axolotl-kleuren

Een axolotl is een bijzondere amfibiesoort die alleen voorkomt in zoetwatermeren rond Mexico-Stad. Er wordt aangenomen dat er zo weinig zijnEr leven nog 50 tot 1.000 exemplaren in het wild.

In het wild komen ze maar in een paar kleuren voor.

Typisch wilde axolotls variëren in kleur van donkerzwart tot gevlekt bruin. Dit is meestal als een natuurlijke aanpassing om hen te helpen roofdieren zoals reigers te vermijden en roofdieren zoals grotere vissen te introduceren.

Deze bijzondere amfibieën worden ook als huisdier gehouden, ze zijn een zeer unieke keuze!

Veel fokkers zullen proberen nieuwe soorten kleuren, patronen en vormen te ontwikkelen. Door het fokken in gevangenschap zijn verschillende varianten steeds gebruikelijker geworden. Er zijn numeer dan 20 verschillende axolotlkleurenwaarvan enkele van de meest populaire albino- en leucistische typen zijn.

Er zijn ook zeldzamere axolotl-kleuren zoals de GFP-, Enigma- en Firefly-variantenkleurrijker dan kameleons.

Axolotls krijgen hun kleur door de combinatie van pigmenten in hun huid. Pigmenten zijn materialen die in de cellen worden aangetroffen en die de kleur bepalen. Afhankelijk van hun genen produceren ze een specifieke hoeveelheid van elke pigmentatie.

Hoe meer van één pigment ze in een bepaald gebied hebben, hoe meer ze zullen lijken op de kenmerken van dat pigment. De drie typen pigmentcellen zijn:

• Melanoforen hebben het pigment eumelanine (zwart en bruin).
• Xanthophores hebben pteridines, carotenoïden en flavines (helder rood, oranje en geel).
• Iridoforen hebben gekristalliseerde purines (gouden glitters en reflecterend uiterlijk).

Deze amfibieën hebben niet alleen pigmentcellen in hun hele lichaam, maar ook in hun kieuwen.

Dit betekent dat hun kieuwen ook in verschillende tinten rood of roze kunnen voorkomen.

Af en toe kunnen ze door mutaties unieke kleuren ontwikkelen. In sommige gevallen kunnen deze mutaties ervoor zorgen dat er helemaal geen pigmenten worden geproduceerd. Dit produceert morphs zoals albino en melanoïde.

Sommige axolotls kunnen een genetisch gemodificeerd gen hebben dat hen de mogelijkheid geeftom te gloeien in UV- of blacklight. Soorten die dit unieke eiwit bevatten, staan ​​bekend als GFP- of RFP-morfen, omdat ze de ‘groene’ of ‘rode fluorescerende eiwitten’ bevatten.

A-Z-lijst met Axolotl-kleuren

Albino Axolotl

Albino axolotls lijken sterk op alle andere albinodieren.

Meestal welgeheel witte of doorschijnende huidmet lichtroze tot rode kieuwen.

Individuen met deze vorm zijn totaal niet in staat melanoforen te produceren. Met andere woorden, er zullen geen sporen van zwarte, bruine of andere donkere pigmentatie zijn.

Er zijn twee hoofdtypen albino's: wit en xanthisch.

Het enige verschil is dat xanthische albino's doorgaans een gelige tint in hun huid vertonen, terwijl witte albino's puur wit zijn.

Zwarte Axolotl

Zwart (melanoïde) axolotl lijken sterk op de wildtype morph, maar zijn over het algemeen veel donkerder.

Individuen hebben over het algemeen één effen kleureen tint zwart of donkergrijs.

Hun kieuwen zijn uiteindelijk ook grijs of donkerpaars van kleur.

Deze amfibieën produceren veel melanoforen waardoor ze zwarte en bruine pigmenten krijgen om hun donkere kleuren te laten zien.

Zwarte axolotl produceren geen iridoforen, die verantwoordelijk zijn voor de glanzende reflectie. Hierdoor hebben deze morphs niet de karakteristieke glanzende reflectie die de meeste soorten axolotl hebben. Ze hebben ook geen gouden glitters of andere patronen.

Chimaera Axolotl

Chimaeraxolotls zijn zeer uniek.

Deze morph kan alleen optreden wanneer twee axolotl-embryo's samensmelten tijdens de eerste ontwikkelingsperioden. Dit leidt meestal tot een defect ei of een axolotl die de kindertijd niet overschrijdt.

In de zeldzame kans dat de axolotl overleeft, ontwikkelt hij zich echter tot een hersenschim.

Deze morph ziet eruit als twee axolotls die in tweeën zijn gespleten en aan de andere zijn gestikt. Om deze reden wordt het ook wel de split-mozaïekvorm genoemd.

Deze amfibieën zijn dat welmeestal half zwart en half wit.

Helaas kan deze morph dat wel hebbenveel gezondheidsproblemen. Vanwege de twee verschillende genomen kunnen ze met verschillende snelheden groeien en genetische aandoeningen hebben.

Koperen Axolotl (Olijf)

Koperen axolotls zijn een soort albino-morf.

Deze soort heeft albinisme, maar met een gen dat ervoor zorgt dat er een kleurtint verschijnt. Deze tint ismeestal koper- of olijfkleurigdat is wat hen hun naam geeft.

Ze hebben ook lichtbruine, gouden en roze stippen die ze een aards uiterlijk geven.

Ook al zijn deze morphs niet volledig albino, ze hebben allemaal dezelfde kenmerken als één. Dit omvat roodachtige ogen, een doorschijnende huid en roze kieuwen.

Deze axolotls hebben geen donkere tinten zoals zwart, bruin of grijs omdat ze een vorm van albino zijn.

Vuile Leucistisch

De vuile leucistische vorm staat ook bekend als een gespikkelde Lucy.

Deze axolotl is meestalwit over het hele lichaam met een paar donkere vlekken.

Deze donkerzwarte of bruine vlekken zijn het gevolg van de vorming van klonten melanoforen in bepaalde gebieden. Hierdoor krijgen ze de indruk dat ze ‘vies’ zijn.

Leucisme is vergelijkbaar met albinisme omdat het de hoeveelheid geproduceerde melanoforen vermindert. Het verschil is dat een leucistische axolotl nog steeds enkele zwarte of bruine vlekken kan produceren, terwijl een albino er geen zal produceren.

Vuile leucistische soorten kunnen ook iridoforen produceren die hun gezicht en lichaam een ​​glanzend uiterlijk geven.

Enigma Axolotl

De enigma morph is een uiterst zeldzaam type axolotl.

Het werd oorspronkelijk ontwikkeld door een enkele Amerikaanse fokker en er is verder niet veel bekend over de oorsprong ervan.

Enigma-varianten zijn het meest bekend omdat ze van kleur en patroon veranderen naarmate ze ouder worden.

Deze morphs beginnen met een zeer solidezwarte kleur die verandert in geelachtig groen.

Naarmate ze ouder worden, ontwikkelen ze meer groene vlekken en worden ze uiteindelijk groen en geel gevlekt. Ze behouden doorgaans de bekende roze kieuwen.

Vuurvlieg Axolotl

Vuurvliegjes behoren tot de meest recentelijk gekweekte axolotl-varianten en zijn veruit een van de zeldzaamste.

Deze morphs verschenen voor het eerst in Indiana rond 2016 via een zeer uniek proces dat bekend staat als embryonale grafieken.

Dit betekent dat terwijl deze axolotls zich nog in de vroege embryonale ontwikkeling bevonden, wetenschappers hun staarten handmatig hebben vervangen door een staart die groen fluorescerende eiwitten produceert.

Hun enige onderscheidende kenmerk is datze hebben een fluorescerende staart.

Hierdoor lijken ze erg op vuurvliegjes. Deze varianten zijn erg moeilijk te vinden omdat ze niet kunnen worden gefokt en in plaats daarvan tijdens de embryonale ontwikkeling moeten worden aangepast.

Firefly-varianten kunnen elk type lichaamskleur hebben.

GFP Axolotl

GFP-morfen zijn axolotls die groen fluorescerend eiwit hebben.

Deze axolotls zijn zeer uniek omdat het eiwit dat ze produceren hen geefthet vermogen om te gloeien in het donker. Groen fluorescerend eiwit zorgt ervoor dat bepaalde delen van hun lichaam stralen, meestal het lichaam en het hoofd.

De GFP werd voor het eerst ontwikkeld door wetenschappers om het unieke vermogen van de axolotl om ledematen te regenereren beter te bestuderen. Na gebruik in onderzoek kwam dit axolotl-type in handen van particuliere fokkers.

Tegenwoordig komen GFP-varianten relatief vaak voor en kunnen uit elke kleurvariant worden gekweekt.

Gouden Axolotl

Goud is een van de meest voorkomende, natuurlijk voorkomende soorten axolotl.

Gouden varianten hebben vlekken of strepen met zeer reflecterende kleuren op de rest van hun lichaamlijkt een gouden tint te hebben.

Het zijn doorgaans albino-individuen met grote hoeveelheden iridoforen (goud schittert).

Gouden individuen zullen hun diepere gouden kleuren pas laten zien als ze volwassen worden.

Ze worden volledig wit geboren, maar naarmate ze ouder worden, beginnen ze meer iridoforen te produceren. Dit geeft ze hun kenmerkende gouden lichaam.

Hoge Iridofoor

Hoge iridofoor-morfen zijn individuen die dat wel zijnveel helderder dan andere morphsomdat ze een veel grotere hoeveelheid iridoforen produceren.

Iridofoorpigmentcellen zijn verantwoordelijk voor het glanzende iriserende uiterlijk dat te zien is op de huid van een axolotl.

Hun reflecterende uiterlijk geeft ze een veel helderdere kleur in vergelijking met andere axolotl-kleuren.

Deze lichtpuntjes zijn heel willekeurig en kunnen overal op hun lichaam voorkomen. Ze kunnen zelfs dichte gebieden met iridoforen op hun staart en rug hebben.

Hoge iridoforen kunnen wildtype, koper of elk ander type morph zijn.

Hun kieuwen blijven meestal dezelfde kleur als hun primaire vorm.

Lavendel Axolotl

Lavendel (zilveren Dalmatiër) morphs zijn zeer zeldzame axolotls.

Deze axolotls zijn typischgeheel lavendel of lichtgrijs.

Deze zeer lichtpaarse kleur staat in contrast met de zilveren tot donkergrijze vlekken die over het hele lichaam spikkelen. Deze vlekken geven hem de naam Zilverdalmatiër.

Lavendels kunnen zeer lichtgekleurde ledematen hebben met donkerdere grijstinten naar het lichaam toe. Ze hebben meestal donkergekleurde ogen en donkergevlekte kieuwen.

Leucistische Axolotl

Een leucist, of kortweg Lucy, is een zeer populair type axolotl.

De meeste bekende afbeeldingen van axolotls zijn Lucy-morfen.

Ze hebben meestal zwarte ofdonkerblauwe ogen en felroze kieuwen.

Deze vorm produceert minder eumelanine, waardoor ze doorgaans een bruin of zwart uiterlijk krijgen. De verminderde eumelanine resulteert in kleine donkere vlekjes die alleen rond het gezicht en lichaam verschijnen.

De meeste leucistische individuen zijn doorgaans veel lichter dan vuile leucistische vormen.

Lucy-varianten zijn een van de meest populaire in de dierenhandel en liggen doorgaans tussen de $ 50 en $ 75.

Mozaïek Axolotl

Mozaïek-axolotls zijn een van de meest fascinerende en populaire varianten op de markt.

Deze individuen zijn zeer uniekkronkelende patronen van donkere wervelingendie doorgaans geen rijm of reden voor hen hebben.

Elke mozaïekvorm heeft een uniek patroon dat anders is dan elk ander mozaïek.

Het mozaïek is meestal een donkerdere tint zwart, grijs, paars of zelfs roze. Een interessant feit is dat het mozaïekpatroon zich ook in de kieuwen kan voortzetten.

Piebald Axolotl

De gevlekte is een ander type morph dat vergelijkbaar is met het mozaïek; de patronen zijn zeer willekeurig en uniek.

Piebalds zijn typischhelemaal wit met donkergekleurde stippenen strepen door zijn hele lichaam.

Ze hebben gewoonlijk roze kieuwen en donkerblauwe of zwarte ogen, zoals een Lucy-morf.

Piebalds zijn gemakkelijk te onderscheiden van andere axolotl-varianten, omdat hun donkere vlekken doorgaans brutaler en veel groter zijn. Typisch hebben bonte dieren veel meer vlekken op de bovenste helft van hun lichaam, maar het is mogelijk dat de vlekken tot aan hun achterpoten reiken.

Rood fluorescerend

Een axolotl met rood fluorescerend eiwit is vergelijkbaar met een axolotl met groen fluorescerend eiwit. In plaats van groen gloeien ze rood.

Deze axolotls kunnen elke vorm hebben, maar dat zal wel zo zijngloeien oranjerood onder UV-licht.

Rood fluorescerend eiwit wordt geproduceerd uit een genetisch gemodificeerd gen dat in een laboratorium is ontwikkeld. DeAmbystoma Genetisch Stockcentrumaan de Universiteit van Kentucky is een van de grootste fokkers van RFP-axolotls.

Er is zeer weinig bekend over RFP-varianten, omdat ze vrijwel uitsluitend voor onderzoek worden gebruikt.

Wildtype

Het wildtype is misschien wel de meest voorkomende axolotl-morf en heeft de typische kleur van wilde axolotls.

Wildtype axolotls hebben eenolijftint met witte, zwarte of gele vlekken.

Waarschijnlijker is het dat ze lijken op elke wilde axolotl die zijn donkere, aardse kleuren gebruikt om op te gaan in zijn omgeving. Ze hebben meestal donkere ogen en een dieppaarse kleur voor hun kieuwen.

Deze individuen kunnen alle drie de pigmentcellen in verschillende niveaus produceren. Hierdoor krijgen ze een gevarieerde kleur en patroon. Ze kunnen verschillende niveaus van irisatie en vlekdichtheid vertonen.

Hoeveel kleuren komen Axolotls voor?

Axolotls komen langs20 verschillende kleuren en patronendie met elkaar gecombineerd kunnen worden om varianten te kweken.

Er zijn een paar kleuren die het meest voorkomen, zoals aardse tinten zoals zwart, bruin en olijfgroen, maar ook lichtere tinten zoals wit, roze en grijs. De meeste morphs zijn een combinatie van deze kleuren.

Axolotls kunnen ook verschillende gekleurde ogen en kieuwen hebben, afhankelijk van hun vorm.

Hun kieuwen zijn roze of donkerpaars en hun ogen kunnen elke tint blauw of zwart hebben.

Genetica, mutaties en kunstmatige genen worden allemaal zorgvuldig gekweekt door middel van kunstmatige selectie om steeds meer kleuren te produceren.

Professionele fokkers fokken selectief axolotls om nieuwe vormen te creëren, maar axolotls worden niet zo vaak gefokt als anderepopulaire huisdieren zoals luipaardgekko's.

Wat is de zeldzaamste kleur?

De zeldzaamste axolotl-varianten zijn moeilijk te kweken omdat de eigenschap niet erfelijk is. Dit geldt voorde chimere morph.

De kans dat een hersenschim wordt geboren en in de volwassenheid overleeft, is grootongeveer 1 op 10 miljoen.

Een hersenschim ontstaat alleen bij toeval wanneer twee embryo's tijdens de ontwikkeling samensmelten.

Dezelfde fusie die hen hun unieke patroon gaf, kan ook tot tal van gezondheidsproblemen leiden en hun kansen om te overleven tot volwassenheid verkleinen.

Samenvatting

Axolotls zijn fascinerende amfibieëndie in vele unieke kleuren en patronen verkrijgbaar zijn.

Hun kleur wordt normaal gesproken bepaald door de productie van drie belangrijke pigmentcellen.

De meeste wildtype soorten hebben aardse tinten zoals zwart, bruin en olijfgroen. Enkele van de zeldzamere vormen zijn combinaties van zwart en wit of gloeien groen onder UV- of zwart licht.

Er zijn enkele varianten die vlekken of strepen vertonen, terwijl andere patronen van donkere wervelingen hebben. Sommige individuen zijn volledig albino, terwijl anderen melanoïde zwart zijn.

Alle axolotls zijn geweldige amfibieën met geweldige visuele eigenschappen die veel eigenaren van exotische huisdieren aantrekken.

Laat ons hieronder jouw favoriete kleur weten!