'Latentie' Review: Zack Snyder's 'Sucker Punch' ontmoet AI (2024)

Het wilde succes van shows alsThe Last of Us en Fallout bewijst dat aanpassingen van videogames de woede zijndirect.Mensen houden ervan om te ontsnappen in digitale werelden-Zelfs somber, post-apocalyptische.Maar wat gebeurt er als die lijn tussen realiteit en fictie begint te vervagen?Wat gebeurt er als je leven net zo angstaanjagend wordt als wat je speelt - als het iets wordt, kun je niet ontsnappen, zelfs nadat je de controller hebt neergelegd en de console van de console hebt gestopt?Dat is de vraagLatentie, geschreven en geregisseerd doorJames Croke, poses.

Waar gaat 'latentie' over?

Latentieis een lean film in termen van zowel cast als setting, die rond twee hoofdpersonen draait - hoofdpersoon HANA (Sasha Luss) en haar beste vriend, Jen (Alexis Ren) - en alleen plaatsvindt in het appartement van Hana.De katalysator komt wanneerHana, een agorafobe tester van videogames, ontvangt een mooie nieuwe console genaamd Omnia, die op de achterkant van haar hoofd klopt.Hierdoor belooft Omnia haar neurologische activiteit te kunnen registreren voor een naadloze gaming -ervaring.Haar reactietijd zal onder andere in wezen tot nul dalen.

Het lijkt te mooi om waar te zijn - en dat is het.Hana wordt snel paranoïde en uitgeput, bang dat Omnia misschien een sinistere impact op haar psyche heeft.Maar zoveel als ze probeert afstand te nemen van het apparaat, weigert Omnia gemakkelijk te gaan, enHana verandert in waanzin- Een verwarrende en angstaanjagende situatie waarin ze zowel het slachtoffer en mogelijk dader is.

'Latentie' profiteert niet van de veelbelovende visuals en technologie die het introduceert

LatentieDe visuals kunnen leuk zijn, en het komt op een veelbelovende start met een reeks waarin we volledig ondergedompeld zijn in de game die Hana speelt, en haar fysiek vechten tegen monsters voordat ze wordt onthuld dat ze een nieuw spel test.De stijl voelt vaag aan dat doet denken aan de onderschatteSucker Punch, wat zietEmily BrowningHet karakter schakelt tussen de echte wereld en een ultra-gestyliseerde,steilkunk-Sque alternatieve realiteit in haar hoofd.Helaas wordt de techniek na deze beginscène zelden opnieuw gebruikt, met slechts een paar korte callbacks.Dit is vooral teleurstellend, aangezien de film voornamelijk beperkt is tot het appartement van Hana.In plaats van de beperkte ruimte die de spanning en het gevoel van claustrofobie opduikt,het begint gewoon een beetje saai te worden- Iets dat had kunnen worden geholpen door ons toe te staan ​​de ruimte in een ander licht te zien door het spel bij meer gelegenheden.

Het spelelement lijkt in het algemeen steeds meer te vallen naar de weg naarmate we verder in de film komen, wat jammer is.Hana's taak als videogametester is een fris en intrigerend idee, maar we krijgen die kant van haar niet veel te zien.Het concept van een gamingtoernooi met een enorm prijzenpot - een dat Hana zou kunnen winnen de huur die ze hard nodig heeft - is rijp voor spanning, maar de uitvoering heeft je niet op de rand van je stoel.Het trekt terug op zijn meest interessante opstellingen, leunend in ondiepe horrortropen die niet veel oplopen.

Er is een soortgelijk probleem met de centrale technologie, Omnia.Met recente vooruitgang in AI en VR,Omnia lijkt er echt op te kunnen bestaan.En het is cool om te zien dat het zijn ding doet, zoals wanneer Hana voor het eerst met haar geest typt.Het hele kalibratieproces - 11 Oefeningen die Hana moet doen, culminerend in haar behoefte om zichzelf pijn te doen terwijl het apparaat het registreert - voegt een mooie spanning toe, waardoor de inzet langzaam wordt versterkt terwijl we ons tegelijkertijd ongemakkelijk voelen over hoe realistisch het is.De film slaagt erin met succes de taak te maken om een ​​mes naar haar huid te nemen, zodat het niet zo wild of vergezocht lijkt.Het moet toch controleren wanneer ze pijn ervaart.

Het probleem is, dat is wat we beperkt zijn om te zien.De specificiteit van hoe dit apparaat daadwerkelijk werkt, verdwijnt na het eerste kalibratieproces, en Omnia wordt gewoon een aantal slanke groene wervelingen op Hana's computerscherm, een witte clip op de achterkant van haar hoofd, en een niet -gemodificeerde stem die vaag onheilspellende dingen zegt zoals "Omnia is altijd bij je "en" Omnia is een hulpmiddel - het zal alleen doen wat je ervan vraagt. "Natuurlijk moet er een sfeer van mysterie zijn voor de psychologische thrillerelementen om te werken - voor Hana om haar realiteit in twijfel te trekken - maar het voelt nog steeds als eenGrote gemiste kans om niet dieper in te gaan op de fascinerende fijne kneepjes van de technologiezelf.De film stopt ook niet bij het serieus verkennen van grotere thema's, waardoor het oppervlak van onderwerpen zoals de gevaren AI nauwelijks in onze wereld of de impact van de technologie op geestelijke gezondheid en socialisatie kan brengen.

'Latentie' heeft een solide voorsprong, maar de centrale dynamiek valt plat

Een groot deel vanLatentieHet succes hangt af van zijn hoofdprestaties, omdat de meerderheid van de film Hana alleen ziet interactie met Omnia en haar omgeving.Gelukkig,De prestaties van Luss zijn een van de hoogtepunten, omdat ze in staat is om de aandacht van het publiek adequaat te houden, zelfs als ze de enige in de scène is.Luss bezit het grote bereik dat van haar vereist is, die snel slingert tussen paranoïde en dreigend, zelfverzekerd en verlammend doodsbang.

De film doet ook een behoorlijke taak van het presenteren van agorafobie -iets dat niet vaak wordt aangeraakt in de media.Luss speelt geloofwaardig iemand die getroffen is met deze angststoornis, haar angst wanneer er een bezorger aan de deur tastbaar is.De film is respectvol in zijn weergave van agorafobieOok, het serieus nemen en het behandelen als de verlammende toestand die het kan zijn.Het is verfrissend om Jen te zien werken om echt te begrijpen en er te zijn voor Hana, haar beperkingen te accepteren, haar te ondersteunen door over te komen en voedsel te koken en haar zachtjes te stoten in de richting van genezing.

Hoewel dit lief is om te zien, is helaas de dynamiek tussen hen meestal hol.Er is daar heel veel potentieel-vooral met het feit dat Hana constant een 'heeft' wordt genoemd, terwijl het impliciet is dat Jen nu meer sociale populariteit heeft-maar dat is nooit ingegaan in of onderzocht, noch wordt hun verleden aangeraakt in enig zinvolmanier.In plaats daarvan is het beperkt tot scherts dat plat en niet -authentiek valt.Het helpt dat nietRen is geen bijzonder sterke acteur- Iets dat pijnlijk, onhandig duidelijk is naast Luss - en nooit in staat is om haar clichélijnen of onderontwikkelde, stereotiepe rol van beste vriend te verkopen.

'Latentie' kiest stijl boven substantie

Er is eenmooie wending aan het einde van de filmDat weeft enigszins alles samen en verenigt effectief het verleden en heden van Hana.De manier waarop de algehele plot aansluit, is slim, hoewel sommige beelden nooit op een bevredigende manier worden uitgelegd.Als gevolg hiervan lijken sommige van de angsten er puur voor schokwaarde te zijn of omdat ze er cool uitzien zonder daadwerkelijk bij te dragen aan de karakterontwikkeling of het verhaal.Een overschrijding van nachtmerries en repetitieve flashbacks dragen bij aan dit idee.

Latentieis bewonderenswaardig omdat het veel probeert te doen met het budget- en locatiebeperkingen - en soms lukt, vooral als het gaat om de hoofdprestaties en enkele technologie en visuals.Helaas richt het zich op de verkeerde aspecten en lijkt het tegen het concept te werken in plaats van ermee.De film heeft de stukken en het potentieel om een ​​briljante karakterstudie te zijn en een nieuwe, opwindende wereld van technologie en gaming te openen.Het is gewoon jammer dat het deze route afgeeft om eenMiddling, vage psychologische thrillerin plaats van.

BEOORDELING

Latentie

Ondanks een sterke centrale prestatie van Sasha Luss, werkt 'latentie' tegen zijn eigen concept en valt in cliché -thriller tropen.

5/ 10

PROS

• Sasha Luss geeft een sterke uitvoering en draagt ​​de film alleen al lang tijd.
• De film werpt een licht op agorafobie en behandelt het respectvol.
• De technologie in het centrum is intrigerend en realistisch.

Nadelen

• De centrale relatie tussen Hana en Jen voelt oppervlakkig en niet -authentiek.
• De film leunt niet in de meest interessante concepten, in plaats daarvan besteedt hij tijd aan vage, cliché -tropen.
• De film roept vragen op over de rollen van AI en technologie in ons leven, maar houdt ze niet op een zinvolle manier mee.

LatentieKomt naar de bioscoop in de VS op 14 juni. Klik hieronder voor de showtijden bij u in de buurt.

KRIJG KAARTJES