17 Verbazingwekkende feiten over Axolotl (Mexicaanse wandelende vissen) - Feitdier (2024)

Axolotl-profiel

DeAxolotlis een neotenische salamander en wordt beschouwd als een van 's werelds meest ongewone en unieke soorten salamanders.

De 'Mexicaanse wandelende vis’, zoals het gewoonlijk wordt genoemd, is eigenlijk geen vis – het is een amfibie. Axolotl is te vinden in Mexico in zoetwatermeren en vijvers.

Axolotl Feitenoverzicht

Wat dit zo’n bijzondere amfibie maakt, is de manier waarop hij volwassen wordt. Hetondergaat geen metamorfose(het proces waarbij ze longen en benen ontwikkelen en aan land komen) dat doorgaans voorkomt bij amfibieën. De Axototl behoudt de kenmerken die hij in het larvenstadium ontwikkelt, waarbij hij zijn kieuwen behoudt en een waterleven behoudt.

De Axolotl meet tussen de 15 en 45 centimeter lang in het volwassen stadium. Ze wegen ongeveer 0,06 tot 0,1 kilogram, maar kunnen in gevangenschap 0,5 kilogram bereiken.

Zijvoerover het algemeen op kleinere soorten waterleven, waarbij de nadruk vooral ligt op kleine vissen, weekdieren en geleedpotigen. Hun dieet kan variëren en kan ook extra zoetwaterdieren omvatten, zoals landwormen, zalmeitjes en zoöplankton.

De Axolotl is geclassificeerd als eenernstig bedreigdsoort. In feite is het bijna uitgestorven als gevolg van de introductie van invasieve soorten in zijn leefgebied, evenals door verlies van leefgebied.

Interessante Axolotl-feiten

1. Axolotl heeft een verbazingwekkend vermogen om lichaamsorganen en verloren ledematen te regenereren.

Ongelooflijk genoeg kan een Axolotl verloren ledematen in slechts een paar weken terug laten groeien. Het kan zelfs zijn longen, hart, ruggenmerg en delen van zijn hersenen regenereren, als het hoofdletsel oploopt en geneest zonder enige littekens. Uit een onderzoek van de Universiteit van Minnesota is gebleken dat een eiwit genaamd c-Fos cruciaal is voor het regeneratieproces. Professor Stephane Roy van de Universiteit van Montreal legde aan Scientific American uit:1

Je kunt het ruggenmerg doorsnijden, verpletteren, een segment verwijderen en het zal regenereren. Je kunt de ledematen op elk niveau afsnijden – de pols, de elleboog, de bovenarm – en het zal regenereren, en het is perfect. Er ontbreekt niets, er zijn geen littekens op de huid op de plaats van de amputatie, elk weefsel is vervangen. Ze kunnen hetzelfde ledemaat 50, 60, 100 keer regenereren. En elke keer: perfect.

2. Axolotl kan hetzelfde ledemaat tot vijf keer terug laten groeien. Dan houdt het op.

Onderzoek aan de Havard University spreekt deze bewering echter tegen en suggereert dat er een limiet lijkt te zijn aan het aantal keren dat de Axolotl in staat is een ledemaat opnieuw te laten groeien.

Wetenschappers ontdekten dat tegen de vijfde keer maar weinig ledematen konden teruggroeien naar hun vroegere potentieel en dat zich in plaats daarvan littekenweefsel begon te vormen.2

3. De gevederde takken die zich aan weerszijden van zijn kop uitstrekken, zijn zijn kieuwen.

Axolotl behouden hun kieuwen, maar hebben ook longen die volledig functioneel zijn. Ze zullen vaak naar de oppervlakte stijgen voor een slok lucht.

4. De Axolotl is ook meer dan 1000 keer beter bestand tegen kanker dan zoogdieren.

Wetenschappers hopen dat we op een dag de natuurlijke weerstand van de axolotl kunnen benutten om kanker te elimineren en onze levensduur te verlengen.3

5. Axolotl komt alleen voor in Mexico.

Hun natuurlijke habitat is het Xochimilco-meer, een oud netwerk van meren en kanalen in het zuiden van Mexico-Stad. Hoewel ze ook overleven in aquaria, watertanks en onderzoekslaboratoria over de hele wereld.

6. Deze Axolotl kauwt niet op zijn voedsel, hij voedt zich door middel van zuigkracht.

Hij doet dit door gebruik te maken van harken die de kieuwspleten in elkaar grijpen en sluiten terwijl voedsel in de mond wordt gezogen. Ze zijn vleesetend en eten wormen, kikkervisjes, insecten en zelfs kleine vissen.

7. Als bodemvoeder maakt de Axolotl goed gebruik van grind dat met voedsel wordt opgezogen.

Grind wordt vaak gecombineerd met het kleine waterleven dat tijdens het voeden in de mond van de Axolotl wordt gezogen. Dit is echter geen slechte zaak. De vissen zullen het geconsumeerde grind feitelijk gebruiken om het voedsel te vermalen, op vrijwel dezelfde manier waarop vogels grit gebruiken om voedsel te verteren voor de spijsvertering. Bovendien gebruikt de Mexican Walking Fish grind in zijn lichaam om het drijfvermogen te reguleren.

8. Hoewel ernstig bedreigd, heeft de Axolotl zeer weinig roofdieren.

In het wild staat de Axolotl vrijwel op zichzelf, hoewel hij wel een paar andere aquatische concurrenten heeft die de Mexican Walking Fish als onderdeel van hun voedselketen beschouwen. De karper en tilapia genieten van de smaak van Axolotl.

9. De anatomie van Axolotl heeft een zeer uniek kenmerk, bekend als neotenie.

Dit is de term die wordt gebruikt om dieren te beschrijven die hun juveniele kenmerken behouden tot de volwassenheid zonder veel fases van verandering te ondergaan.

10. Het woord Axolotl komt van de oude Azteken die hen vereerden, en betekent ‘waterhond’.

De Axolotl heeft een mythologische connectie met Xolotl, een Azteekse god met een hondenkop in de mythologie. Xolotl was de god van vuur, bliksem, misvormingen en dood. Volgens de mythe moesten de Azteekse goden zichzelf opofferen aan de zon, om deze in leven te houden en door de lucht te laten bewegen. Xolotl was echter bang om te worden opgeofferd en omgevormd tot een maguery-plant, en vervolgens tot een Axolotl om zich te verstoppen.

11. De mannelijke en vrouwelijke Mexicaanse wandelvissen zijn gemakkelijk te identificeren.

Het volwassen mannetje heeft een grote, brede kop en ogen zonder oogleden. Ze hebben ook een langere staart dan het vrouwtje en een gezwollen cloaca die is bekleed met papillen. De vrouwtjes hebben een kleinere cloaca en een rond, mollig lichaam. Het vrouwtje is ook vaak korter van lengte dan het mannetje, maar niet altijd.

Zowel de mannelijke als de vrouwelijke Axolotl hebben vier pigmentatiegenen die tijdens mutatie verschillende kleurvariaties kunnen produceren. Omdat hun huid doorlaatbaar is, is het gebruikelijk om deze waterwezens in albinovorm aan te treffen.

12. Het broedseizoen voor de Axolotl valt vroeg in het kalenderjaar.

Omdat deze vis geslachtsrijp was tegen de tijd dat hij de leeftijd van zes maanden bereikte, loopt het broedseizoen doorgaans van maart tot juni. Het paaien vindt plaats in de late winter, wanneer de watertemperatuur en -niveaus gematigder zijn. In het wild vindt het fokken doorgaans één keer per jaar plaats, maar in gevangenschap zijn twee en soms drie fokcycli mogelijk.

13. Het fokritueel omvat een dans.

De mannelijke en vrouwelijke Axolotl beginnen het fokproces met een wals. In wezen is het een dans tussen hen beiden die dient als de initiatiefase van de paring.

Zowel het mannetje als het vrouwtje wrijven en glijden tegen de cloaca van de ander terwijl ze op een cirkelvormige manier dansen. Het mannetje zal uiteindelijk een kegelvormige massa laten vallen met een spermakapje. Hij doet dit na ongeveer 30 seconden krachtig staartschudden. Het vrouwtje pakt de afzetting op met haar cloaca na een staartschuddende vertoning en de bevruchting begint.

14. De vrouwelijke Axolotl legt een enorme hoeveelheid eieren in een beschermhoes.

Er zullen door het vrouwtje tussen de 300 en 1.000 eieren in het water worden afgezet. Elk is bevestigd aan een beschermend substraat. De eieren worden individueel gelegd en worden meestal op planten of rotsen geplaatst om ze tegen roofdieren te beschermen. De eieren komen over ongeveer twee weken uit en de jonge Axolotl zijn onafhankelijk vanaf het moment dat ze uit hun eieren komen.

In andere werelden doen de ouders helemaal geen ouderschap. De jongen leren snel hoe ze voor zichzelf moeten zorgen en zullen tijdens hun juveniele fase pekelgarnalen, watervlooien en microwormen consumeren.

15. De Azteken in het oude Mexico aten deze vis vroeger en beschouwden ze als een delicatesse die niet alleen als een zeldzame lekkernij werd beschouwd, maar ook voor voedingsdoeleinden werd geconsumeerd.

Francesco Clavigero verkondigde in 1787 dat de Axolotl goed te eten was en de smaak en smaak had die sterk leek op die van de paling.

16. Helaas wordt de Axolotl geclassificeerd als ernstig bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.

De belangrijkste oorzaken van de voortdurende achteruitgang zijn de verdroging en vervuiling van het kanaalsysteem en de meren in Xochimilco en Chalco, als gevolg van de verstedelijking. De Mexicaanse wandelvis wordt ook gevangen voor medicinale doeleinden en voor de internationale handel in huisdieren.4

17. Onderzoekers moedigen Axolotl aan om zich voort te planten door ‘schuilplaatsen’ te bouwen in Xochimilco.

Zakken met rotsen en rietplanten fungeren als filters rond een geselecteerd gebied, en er wordt schoner water naar binnen gepompt om betere omstandigheden te creëren in het schoonste deel van hun resterende leefgebied.5

Samenvatting van het feitenbestand van Axolotl

Wetenschappelijke classificatie

Feitenbronnen en referenties

1. Regeneratie: het axolotl-verhaal, viaWetenschappelijke Amerikaan.
2. “Regeneratie: wat de axolotl ons kan leren over het teruggroeien van menselijke ledematen”, viaHarvard universiteit.
3. “Regeneratie: het axolotl-verhaal”, viaWetenschappelijke Amerikaan.
4. “Axolotl”, viaIUCN Rode Lijst.
5. “Axolotl gevonden in het meer van Mexico-Stad nadat wetenschappers vreesden dat het alleen in gevangenschap overleefde”, viaDe onafhankelijke.