The Tiger Den: sportschool in Bluffton, de thuisbasis van toptalent en een epische verliesreeks (2024)

Technische fouten. Mobbing-fans. Een teamschorsing.

Het ging allemaal mis in 1967 toen de Bluffton Tigers tegenover hun aartsrivalen, de Ossian Bears, stonden tijdens een felbevochten sectietoernooi. Een menigte die alleen maar sta-ruimtes had, vulde Blufftons gymzaal met bijna 4.000 zitplaatsen.

Naarmate het spel vorderde, werd Ossian-coach Art Windmiller steeds vijandiger tegenover de scheidsrechters. Nadat zijn assistent-coach was gefloten vanwege een technische fout, vroeg Windmiller hen sarcastisch om er een op hem af te roepen. De scheidsrechters waren daartoe verplicht. Windmiller vroeg onmiddellijk om een ​​seconde. Het verzoek werd opnieuw ingewilligd.

De vijandigheid verspreidde zich snel naar de Ossian-fans, die van de tribune naar beneden stroomden om naar de speelvloer te gaan, herinnert zich Keith Frauhiger, die dat jaar in het eerstejaarsteam speelde.

De directeur van de middelbare school droeg Frauhiger en anderen van het team op om touwen rond de vloer te houden om mensen op afstand te houden. Maar de studenten verlieten de post met nog maar enkele seconden te gaan.

“De menigte duwde zo hard achter ons aan dat we uiteindelijk besloten dat we ze niet konden tegenhouden”, zei hij. “We lieten gewoon de touwen vallen en lieten de menigte gaan. Wij konden niet geloven wat er gebeurde.”

Scheidsrechters noemden de overwinning voor Bluffton, die met 10 punten voorsprong stond, voordat de politie Windmiller van het veld escorteerde. De Indiana High School Athletic Association schorste Ossian voor zes maanden, en Windmiller coachte nooit meer.

De wedstrijd was het meest dramatische incident in de sportschool sinds de bouw ervan in 1954 als de eerste faciliteit van de school die zich toelegde op basketbal.

Het team speelde voor het eerst in een gerenoveerde kerkfaciliteit die bekend staat als de Cherry St. Gym van 1915 tot 1936, en gebruikte vervolgens de rechtbank in het nieuw gebouwde stadsgebouw van Bluffton.

Toen de nieuwe toevoeging van $ 360.000 op de middelbare school werd geopend, was dit de grootste en meest benijdenswaardige faciliteit in het noorden van Indiana.

Het nieuwe Fort Wayne Coliseum was het enige grotere. Het Colosseum bood plaats aan meer dan 10.000 basketbalwedstrijden en is ontworpen door dezelfde architect die de Bluffton-sportschool heeft gebouwd.

Kevin Beaty, die in 1970 afstudeerde en op de junior varsity van Bluffton speelde, zei dat de nieuwe faciliteit de trots van de stad was.

Van elke student in de wijk werd verwacht dat hij naar basketbalwedstrijden kwam kijken. Elke klas vanaf het eerste leerjaar had een eigen zitplek.

“Het was een groot probleem”, zei hij. “We noemden het het Kleine Colosseum.”

De vroege Bluffton-teams gaven de toeschouwers bijna altijd een goede show in wat later officieel bekend werd als de Tiger Den.

De eerste twintig jaar, op één na, had het basketbalprogramma thuis een winnend record. Dat ging gepaard met een lange reeks sectie- en toernooioverwinningen.

Bob Purkhiser, de enige Bluffton-speler die werd opgenomen in de Indiana Basketball Hall of Fame, leidde het team uit 1960 naar de halve finale voordat hij naar Purdue University ging.

Uiteindelijk werd hij een opvallende speler en coach in de Franse professionele competities.

Eén factor zou het succes van de Tigers kunnen hebben bevorderd: de sportschool in Bluffton was anderhalve meter kleiner gebouwd dan de reguliere afmetingen, merkte Beaty op.

“Met een korter veld leek onze volledige pers behoorlijk effectief te zijn, dus dat was een voordeel”, zei hij.

Het plaatsen van de pepband op het grote podium van de sportschool, vlak achter de bank van de tegenstander, deed ook geen pijn.

Maar vanaf 1975 veranderde de opwinding over de overwinning geleidelijk in een pijnlijke droogte van nederlagen. Bijna twintig jaar lang konden de Tigers geen winnend record opbrengen

“Het was zwaar,” zei Frauhiger, die in 1970 afstudeerde. “Het was nogal deprimerend om zo’n inzinking te hebben.”

Sommigen noemden het een vloek nadat de sportschool begin jaren tachtig een renovatie onderging, schreef Joe Smekens, een oude sportverslaggever van Bluffton. Het project omvatte onder meer het ommuren van het podiumgedeelte en het ombouwen ervan tot een trainingsruimte, waarmee een einde kwam aan het voordeel van de pepband. De teambanken werden van het einde van het speelveld naar de zijkanten verplaatst.

De vermeende vloek werd uiteindelijk verbroken door een 1,80 meter lange roodharige genaamd Adam Ballinger, die bekend werd als de ‘Rode Haan’. Hij kwam in 1995 als tweedejaars bij het varsityteam en leidde het programma naar het eerste winnende seizoen in jaren.

Ballinger eindigde met 1.419 carrièrepunten – het derde hoogste totaal in de geschiedenis van Bluffton Boys – voordat hij naar de Michigan State University ging en de Spartanen hielp om drie keer het NCAA Final Four-toernooi te halen. Hij speelde tot 2015 professioneel in Australië.

Abby Salscheider, die in hetzelfde jaar afstudeerde als Ballinger, leidde het meisjesteam in 1998 naar een staatsfinale, die ze met slechts vijf punten verschil verloren. Ze heeft Blufftons record aller tijden met 1.917 punten.

De twee all-star-spelers gaven de Tiger Den een laatste vuurwerkshow voordat de sportschool in 2000 de deuren sloot. Het district zette de hele school te koop na de bouw van een nieuwe faciliteit met onder meer een multifunctionele sportschool.

De historische sportschool dreigde te worden gesloopt voordat Life Community Church het pand in 2003 kocht voor een nieuwe campus. Tegenwoordig wordt de rechtbank gebruikt voor allerlei activiteiten, waaronder zowel kerkelijke als gemeenschapsevenementen.

Een deel van de grote, ondergrondse ruimte onder de sportschool, waar ooit klaslokalen en concessies waren gevestigd, is gerenoveerd tot ontmoetingsplekken voor jeugdgroepen.

In de voormalige jongenskleedkamer hangt nog steeds het motto van het team: ‘Meer dan winnen.’

Nu, bijna 25 jaar nadat het werd gesloten als Bluffton's iconische Tiger Den, is de faciliteit een overblijfsel uit de hoogtijdagen van Hoosier Hysteria. Voor oud-spelers als Frauhiger is het decennia later nog steeds gemakkelijk om die magie te vinden.

“Het is leuk om daar binnen te lopen en je voor te stellen hoe het was”, zei hij. “De herinneringen komen gewoon naar je toe.”