Michael Hicks: Enkele gedachten over het Caitlin Clark-effect (2024)

Het is een veilige gok dat bijna niemand in Indiana minder van basketbal weet dan ik, maar alleen een kluizenaar zou de hype over het Indianapolis Fever-concept van het Iowa-fenomeen Caitlin Clark kunnen missen.

Clark is de topscorer aller tijden van de NCAA Division I en de leidende 3-puntsscorer – voor zowel heren- als damesbasketbal. Ze was tweevoudig nationale speelster van het jaar en heeft nog een hele reeks andere records en onderscheidingen op haar naam staan. In vrijwel alle opzichten is ze de meest dominante speler, man of vrouw, die ooit aan een professionele draft heeft deelgenomen. Dit maakt de economie van Caitlin Clark interessant.

Ik heb onlangs een traditionele analyse uitgevoerd van het effect dat Clark zou kunnen hebben op de economie van Indianapolis. Om dit te doen, heb ik eerdere onderzoeken gebruikt naar het effect van superster-basketbalspelers op het bijwonen van wedstrijden. Deze analyse gaat ervan uit dat Clark ongeveer hetzelfde proportionele effect zou hebben op WNBA-wedstrijden als Michael Jordan had op NBA-wedstrijden, wat behoorlijk behoorlijke effecten opleverde voor het team en de stad.

Volgens die schatting zou de Fever dit seizoen ongeveer 26.000 extra bezoekers aan wedstrijden kunnen verwachten. Hun totale jaarlijkse uitgaven zouden meer dan $ 6 miljoen aan de spelen en het verblijf bedragen. Dat is een groot aantal voor een individuele speler, maar het telt niet de aanbevelingen, of wat in het hedendaagse jargon bekend staat als ‘naam, beeld en gelijkenis’ (of NIL). Ook werd er geen rekening gehouden met mogelijke veranderingen in de inkomsten uit televisiegames.

Maar na de afgelopen twee weken te hebben bekeken, denk ik dat een conventionele economische analyse onvoldoende is om het effect van Caitlin Clark op het vrouwenbasketbal – en op de vrouwensport in het algemeen – te beoordelen. Haar fandom en de effecten ervan gaan ver voorbij de traditionele analyse.

Een paar datapunten zullen dit duidelijk maken. Een typisch WNBA-spel trekt meer dan 4.000 bezoekers. Dit brengt ze in lijn met het bijwonen van universiteitswedstrijden op het middenniveau. De voorverkoop van kaartjes in Indianapolis ligt op recordniveau – en tegen recordprijzen. Seizoenkaarten zijn uitverkocht. Het team biedt zelfs een nieuw systeem aan waarmee je elke dag elektronisch in de rij kunt staan ​​om kaartjes voor de komende wedstrijd te bemachtigen. Dit slimme proces wordt ongetwijfeld gedaan om het aantal mensen dat thuiswedstrijden kan bijwonen te vergroten. De uitwedstrijden van Clark verkopen ook goed, dus verwacht in 2024 een uitstekende verkoopstijging voor teams in de hele competitie.

Op dit moment lijkt het Caitlin Clark-effect op de kaartverkoop en het waarschijnlijke bezoekersaantal van wedstrijden groter te zijn dan dat van welke mannelijke superster-basketbalspeler dan ook van de afgelopen veertig jaar. Het echte geld, en het echte voordeel voor de WNBA, komt echter van de televisie.

Het typische WNBA-spel trekt ongeveer een half miljoen kijkers. Maar van een regulier seizoen van 40 wedstrijden zullen waarschijnlijk slechts vier of vijf wedstrijden op televisie worden uitgezonden. Voor het seizoen 2024 zullen 36 van de 40 Fever-wedstrijden op zeven netwerken worden uitgezonden.

De analyseteams in deze netwerken zijn tot de conclusie gekomen dat de WNBA voor hen een potentiële geldmaker is. Ze hebben vrijwel zeker gelijk.

Ongeveer 1 op de 700 Amerikanen heeft vorig jaar naar de zelden uitgezonden WNBA-wedstrijden gekeken. Maar maar liefst 1 op de 20 Amerikanen keek naar de NCAA-kampioenschapswedstrijd voor dames tussen Iowa en South Carolina, meer dan het dubbele van het voorgaande seizoen.

Netwerken zenden geen sportevenementen uit omdat ze van sport houden. Ze zenden sportevenementen uit omdat de sporteconomen en marketeers modellen hebben die hen vertellen dat primetime-uitzendingen winstgevend zullen zijn.

De televisie-inkomsten zijn belangrijk voor de gaststeden, omdat sport op televisie de stad in de kijker zet. De meeste Hoosiers zullen zich herinneren hoe goed Indianapolis zich liet zien tijdens de Super Bowl. Dat evenement was tientallen miljoenen dollars aan reclame waard. Er zijn zelfs aanwijzingen dat uitzendingen meer mensen ertoe aanzetten wedstrijden bij te wonen.

Het televisiepubliek stimuleert ook NIL-deals voor andere WNBA-spelers en -teams. Caitlin Clark is al multimiljonair en heeft deals gesloten met Nike, Gatorade en tientallen andere merken. Door de toename van het aantal tv-spots is de kans groter dat alle andere spelers deals binnenhalen, zowel nationaal als lokaal. Dit is dus een grote zegen voor WNBA-spelers die heel weinig betaald krijgen via de collectieve arbeidsovereenkomst van de competitie.

De WNBA betaalt atleten een startsalaris van ongeveer $ 70.000 per jaar, met bescheiden bonussen. De laagstbetaalde NBA-speler verdiende dit jaar bijna $290.000 van het team, en slechts twintig verdienden minder dan $1 miljoen. De NIL-compensatie maakt deze sport financieel haalbaar voor de meeste WNBA-spelers.

De lage lonen van de WNBA zijn voornamelijk een gevolg van de lage tv-kijkcijfers. Hoewel NBA-spelers meer tv-inkomsten delen dan de WNBA, zijn de beschikbare inkomsten voor spelers bescheiden. Als de WNBA-cao hetzelfde inkomstenaandeel zou hebben als de NBA, zouden de vrouwen nog steeds maar iets meer dan $ 250.000 per jaar ontvangen.

Dit seizoen zal die berekening waarschijnlijk aanzienlijk veranderen.

Te midden van alle hype, de voorverkoopkaartjes en uitverkochte truien zijn er ongetwijfeld veel vrouwen, vooral voormalige professionele atleten, die het gevoel kunnen hebben dat ze door de omstandigheden oneerlijk zijn behandeld. Ik denk vooral aan Chamique Holdsclaw en Tamika Catchings, die bekende namen zouden moeten zijn.

Laat ik die gevoelens in een bepaald perspectief plaatsen. De grootste running back aller tijden, Jim Brown, verdiende nooit meer dan 600.000 dollar per jaar aan voor inflatie gecorrigeerde dollars van de NFL. Hij werd rijk door te acteren, maar hij hielp ook de NFL uit te groeien tot de inkomstengenererende kolos die het vandaag is.

Clark profiteert van degenen die haar voorgingen, en haar aanwezigheid beïnvloedt het spel nu al een generatie lang. Als je op dat punt aan mij twijfelt, bestel dan een Clark-trui in de meisjesmaat klein.

Clark is ook die zeldzame atleet wiens advertenties zullen overslaan naar andere sporten. Fans zullen haar dit jaar in advertenties zien tijdens MLB-, NFL-, NBA- en de meeste NCAA-wedstrijden. Nogmaals, dat geeft elke WNBA-speler een boost.

Het is ook moeilijk in te schatten wat de culturele betekenis van Clark kan zijn. Haar vriend stapt tenslotte over naar Butler University om zijn laatste jaar basketbal te spelen voor de Bulldogs. Clark is misschien wel het type feministisch icoon dat Hoosiers gaat liefhebben en respecteren.