Wist je dat motten en vlinders niet dezelfde dingen zijn? Daar komen we zo op terug, maar laten we het eerst hebben over enkele kenmerken waardoor ze anders zijn dan andere insecten.
Als je goed kijkt naar demothierboven zie je dat het pluizige, pluizige of harige lichaamskenmerken heeft die het uniek maken. Veel motten hebben deze kenmerken en daarom worden ze vaak gegroepeerd in identificatieboeken en op websites die bedoeld zijn om met hun eigenschappen te pronkenschoonheid. Als je nieuwsgierig bent naar het identificeren van deze motten, lees dan verder voor meer informatie over hen. en hoe je ze kunt onderscheiden van andere soorten motten.
Motten zijn overal om ons heen; soms is het moeilijk te zeggen naar welk type mot je kijkt. Pluizige, pluizige of harige motten kunnen verwarrend zijn, omdat de meest voorkomende soorten motten ook pluizig, pluizig of harig kunnen zijn. Deze gids bevat foto's van enkele van de meest voorkomende soorten van deze exotische insecten en informatie over waar ze leven en wat ze eten. Dit zal je helpen erachter te komen of je te maken hebt met een plaagmot of met een mot die op het punt van uitsterven staat.
Artikelinhoud
Wat zijn motten door het oog van de wetenschap?
Motten zijn een soort insecten die tot dezelfde orde behoren alsvlinders, genaamd Lepidoptera. Het zijn typisch nachtdieren en hebben vaak grote, kleurrijke vleugels. Hoewel motten vaak worden geassocieerd met duisternis en vernietiging, spelen ze ook een belangrijke rol in het ecosysteem.
Veel motten zijn bijvoorbeeld belangrijke bestuivers en hun larven vormen een voedselbron voor andere dieren. Bovendien kunnen motten op verschillende manieren nuttig zijn voor mensen: hun zijde kan worden gebruikt om kleding te maken en hun poppen kunnen worden gebruikt als visaas.
De afgelopen jaren is er ook onderzoek gedaan naar motten die kunnen bijdragen aan de bestrijding van plagen. Hoewel ze misschien het meest bekend staan om hun griezelige reputatie, zijn motten fascinerende wezens die de moeite waard zijn om te bestuderen.
Er zijn ongeveer 160.000 soorten motten, waardoor ze een van de grootste groepen insecten zijn. Motten zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica. Ze zijn verkrijgbaar in een grote verscheidenheid aan vormen, maten en kleuren. Sommige motten zijn zo klein als een speldenknop, terwijl andere een spanwijdte hebben van meer dan 150 mm (6").
De twee grootste motten ter wereld zijn de Zuid-Afrikaanse Herculesmot (Coscinocera hercules) en Atlasmot (Attacus atlas), die een spanwijdte heeft van maximaal 280 mm (11"). De kleinste mot is de Stigmella Maya (Neuroptera pygmaea) , die een spanwijdte heeft van minder dan 1,5 mm (1/16").
Mottenidentificatie: hoe weet u of u een mot ziet?
Ondanks hun diversiteit hebben alle motten enkele gemeenschappelijke kenmerken. Alle motten hebben bijvoorbeeld vier vleugels bedekt met kleine schubben. Deze schubben geven motten hun kenmerkende kleuren en patronen. Bovendien hebben alle motten een slurf, of stroachtig mondstuk, waaruit ze nectar drinkenbloemen.
Motten hebben ook samengestelde ogen, bestaande uit honderdenkleinoogeenheden genaamd ommatidia. Met dit type oog kunnen motten zien bij weinig licht, maar is het moeilijk voor hen om fijne details te zien.
Ten slotte hebben motten antennes die worden gebruikt voor evenwicht en navigatie. Het aantal segmenten op de antennes van een mot kan variëren, maar ze hebben altijd meer dan alleen vlinders.
Wat zijn vage motten?
Fuzzy motten zijn kleine, nachtelijke wezens die verwant zijn aan vlinders. Ze zijn vaak donker gekleurd en hebben harige lichamen. Sommige soorten pluizige motten hebben ook kleurrijke markeringen op hun vleugels. Deze motten worden gewoonlijk slechts ongeveer 25 mm (1") lang.
Vage motten komen over de hele wereld voor en worden 's nachts aangetrokken door lichtbronnen. Ze leven meestal maar een paar dagen of weken. De harige lichamen van pluizige motten helpen hen zichzelf te camoufleren tegen roofdieren. Deze motten hebben ook een lange tong om nectar uit bloemen te drinken.
Sommige pluizige motten zijn ongedierte omdat ze gewassen of kleding kunnen beschadigen. De meeste pluizige motten zijn echter onschadelijk en zijn essentiële leden van het ecosysteem. Ze helpen bijvoorbeeld bij de bestuivingplanten, en hun larven vormen een voedselbron voor andere dieren.
Coole feiten over motten
Motten worden vaak gezien als niets meer dan hinderlijk, die 's nachts rondfladderen en in voorraadkasten terechtkomen. Motten zijn echter opwindende wezens met enkele unieke aanpassingen. Veel motten hebben bijvoorbeeld schubben op hun vleugels die hen helpen te camoufleren tegen roofdieren.
Sommige motten kunnen zelfs de kleur van hun schubben veranderen om beter op te gaan in hun omgeving. Bovendien hebben motten een scherp reukvermogen, dat ze gebruiken om partners te vinden en voedselbronnen te lokaliseren. Sommige soorten motten kunnen zelfs de geur van een bloem tot op vijftien kilometer afstand waarnemen! Neem dus de volgende keer dat u een mot ziet even de tijd om de fascinerende biologie ervan te bewonderen.
Vleugelschubben van motten
De schubben van de vleugels van motten zijn bedekt met kleine uitsteeksels die microscopisch kleine borstelharen worden genoemd. Elke schub is een rij van deze borstelharen die aan de basis met elkaar zijn verbonden door een dun membraan. Wanneer de mot in rust is, liggen de borstelharen op elke schubben plat tegen de schubben ernaast, waardoor de vleugel een glad uiterlijk krijgt.
Wanneer de mot echter vlucht, staan de borstels op en spreiden ze uit elkaar, waardoor er lucht tussen kan stromen. Hierdoor krijgt de vleugel een veel groter oppervlak, waardoor hij aerodynamischer wordt. Bovendien helpen de setae de vleugel te isoleren en te voorkomen dat deze tijdens de vlucht oververhit raakt. Hierdoor is de functionaliteit van de schubben op de vleugel van een mot essentieel voor zijnoverleving.
Kleurvariaties van mottenschubben
De pigmenten bepalen schaal voor schaal de kleur van de vleugel van een mot. Het meest voorkomende pigment in de vleugelschubben van motten is melanine, waardoor de mot zijn donkerbruine of zwarte kleur krijgt. Er kunnen echter ook andere pigmenten aanwezig zijn, zoals pterinen, xanthopterinen en carotenoïden. Deze pigmenten kunnen de mot eengeel, oranje, rode of groene tint. De hoeveelheid van elk aanwezig pigment bepaalt de intensiteit van de kleuring.
Een mot met grote hoeveelheden pterinepigment zou bijvoorbeeld een helderdere gele kleur hebben dan een mot met slechts kleine hoeveelheden. Motten kunnen de kleuren van hun vleugels veranderen door de mix van pigmenten in hun vleugelschubben te veranderen. Een mot kan bijvoorbeeld in de winter meer melanine produceren om op te gaan in de donkere omgeving.
Als alternatief kan een mot in de zomer meer carotenoïdepigment produceren om zich te onderscheiden van de kougroentegebladerte. Door zorgvuldig de mix van pigmenten in hun vleugelschubben te controleren, kunnen motten de kleuren van hun vleugels aanpassen aan hun omgeving en hen helpen roofdieren te vermijden.
Motten hebben een sterk reukvermogen
Motten hebben een sterk reukvermogen en de wetenschap achter dit mechanisme is fascinerend. Motten hebben een orgaan dat de reukreceptor wordt genoemd en dat geuren detecteert. Deze receptor bevindt zich in de antenne van de mot en is ongelooflijk gevoelig. Het is zo gevoelig dat motten geuren kunnen waarnemen die tot honderd keer zwakker zijn dan mensen kunnen zien. Hierdoor kunnen motten voedselbronnen en partners van grote afstanden opsporen.
Bovendien gebruiken motten hun reukvermogen om roofdieren te vermijden. Bepaalde roofdieren, zoals vleermuizen, produceren ultrasone geluiden die ervoor zorgen dat motten abrupt van koers veranderen. Motten kunnen voorkomen dat ze worden opgegeten door deze geluiden te detecteren met hun reukreceptoren, die ook als gehoororganen werken. De volgende keer dat je een mot ziet rondfladderen, neem dan even de tijd om de ongelooflijke kracht van zijn reukvermogen te waarderen.
Hoe pluizige motten te identificeren
Er zijn meer dan 12.000 soorten motten in Noord-Amerika, waardoor ze een van de meest diverse groepen insecten op het continent zijn. Hoewel veel motten saai en bescheiden zijn, zijn sommige soorten opvallend, met kleurrijke patronen en donzige versieringen. Als je het geluk hebt een van deze harige schoonheden te spotten, kun je deze als volgt identificeren.
- Kijk eerst eens naar de kleur van de mot. Pluizige motten zijn er in een breed scala aan kleuren, van bleek crème tot diepzwart. Als je niet kunt beslissen welke kleur de mot heeft, kijk dan naar de uiteinden van zijn vleugels. Vaak hebben de uiteinden een andere kleur dan de rest van de vleugel.
- Controleer vervolgens de grootte van de mot. De meeste pluizige motten zijn klein tot middelgroot, met een spanwijdte van minder dan 50 mm (2").
- Kijk ten slotte eens goed naar de vleugels van de mot. Veel soorten donzige motten hebben gefranjerde of geschulpte vleugels, waardoor ze zich onderscheiden van andere soorten motten.
Met deze drie eenvoudige stappen zou je elke pluizige mot die je tegenkomt moeten kunnen identificeren.
Manieren om harige motten te identificeren
Harige motten worden vaak aangetroffen in huizen en kunnen hinderlijk zijn voor huiseigenaren. Hoewel ze niet schadelijk zijn voor de mens, kunnen ze wel schade aan meubels en kleding veroorzaken. Er zijn een paar manieren om harige motten te identificeren, zodat u stappen kunt ondernemenverwijderenze vanuit uw huis.
- Een manier om harige motten te identificeren is aan de hand van hun grootte. Deze motten zijn doorgaans klein, met een spanwijdte van minder dan 25 mm (1"). Ze zijn ook relatief rond van vorm.
- Een andere manier om harige motten te identificeren is aan hun kleur. Deze motten zijn meestal bruin ofgrijs, met pluizige vacht die hun lichaam bedekt.
- Ten slotte kun je harige motten vaak herkennen aan de aanwezigheid van cocons in je huis. Deze cocons zijn doorgaans klein en rond en kunnen aan kleding of andere stoffen voorwerpen worden vastgemaakt.
Als u cocons in uw huis ziet, is de kans groot dat u harige motten heeft en moet u stappen ondernemen om deze te verwijderen. Deze insecten kunnen stoffen beschadigen en mogelijk voor overlast zorgen. Om pluizige motten te verwijderen, kun je ze stofzuigen of een mottenval gebruiken.
Motten versus vlinders
Motten en vlinders worden vaak met elkaar verward vanwege hun overeenkomsten in uiterlijk. Er kunnen echter verschillende belangrijke kenmerken worden gebruikt om ze van elkaar te onderscheiden.
- Misschien wel het meest voor de hand liggende verschil is dat motten 's nachts actief zijn, terwijl vlinders overdag actief zijn. Motten hebben ook de neiging om dikkere lichamen en doffere kleuren te hebben dan vlinders.
- Als je goed kijkt, zul je ook merken dat motten vleugels met franjes hebben, terwijl vlinders gladde vleugels hebben.
- Bovendien zijn de antennes van motten meestal veel dikker dan die van vlinders en zien ze er vaak uit alsof ze aan het uiteinde een kam of borstel hebben. De antennes van vlinders zijn dunner en eindigen in een punt.
- Ten slotte rusten motten doorgaans met hun vleugels open, terwijl vlinders rusten met hun vleugels gesloten.
Door de tijd te nemen om vertrouwd te raken met deze belangrijke verschillen, kunt u motten en vlinders gemakkelijk van elkaar onderscheiden.
Familieverdeling van motten
De motten zijn gerangschikt op hunfamilienamen, bepaald door hun wetenschappelijke classificatie. De verschillende families van motten omvatten de Arctiidae, Crambidae, Geometridae, Noctuidae, Saturniidae en Sphingidae. Elke familie heeft zijn unieke kenmerken, die helpen om ze te identificeren.
Arctiidae
De Arctiidae-familie van motten is een van de meest verspreide families van Lepidoptera, met leden die op alle continenten voorkomen behalve Antarctica. De familie omvat meer dan 11.000 soorten, waardoor het een van de grootste mottenfamilies ter wereld is. Arctiidae-motten zijn doorgaans middelgroot tot groot, met een spanwijdte van 50 tot 150 mm (2-6").
Ze zijn vaak felgekleurd en veel soorten hebben patronen die lijken op die van wespen of bijen. Deze vorm van camouflage helpt roofdieren ervan te weerhouden de motten aan te vallen. De larven van Arctiidae-motten zijn vaak erg kleurrijk en veel soorten hebben borstelharen die bij aanraking de huid of ogen kunnen irriteren. Sommige larven zijn ook in staat geluiden te produceren die roofdieren afschrikken.
Arctiidae-motten zijn te vinden in verschillende habitats, waaronder bossen, graslanden enwoestijnen. Veel soorten zijn overdag actief, terwijl andere uitsluitend 's nachts actief zijn. De volwassen motten leven doorgaans maar een paar dagen, maar de larven kunnen enkele maanden overleven. Arctiidae-motten spelen een belangrijke rol in het ecosysteem door te dienen als bestuivers en voedsel voor andere dieren.
Crambidae
De Crambidae-familie van motten is een van de grootste en meest diverse families van Lepidoptera, met bijna 11.000 soorten wereldwijd. De overgrote meerderheid van deze motten is klein tot middelgroot, met een spanwijdte van 2 tot 60 mm. Ze zijn over het algemeen saai van kleur, met bruin, grijs of bruinwitzijn de meest voorkomende tinten. Sommige soorten vertonen echter kleurrijkere patronen, vooral in de tropen.
Crambidae-motten zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica en bezetten bijna elk habitattype. Veel soorten worden beschouwd als plagen van gewassen of opgeslagen voedselproducten, terwijl andere bekend staan om hun prachtige vleugelpatronen of opmerkelijke vermogen om lange afstanden te vliegen. Gezien hun wijdverbreide verspreiding en diversiteit spelen Crambidae-motten een essentiële rol in het mondiale ecosysteem.
Geometridae
De Geometridae zijn een familie van motten, vertegenwoordigd door zo'n 23.000 soorten die wereldwijd voorkomen. De larven van veel soorten worden "loopers" of "inchworms" genoemd vanwege de manier waarop ze bewegen. Zijmeeteenheidhun lichaamslengte terwijl ze langs twijgen en bladeren bewegen. De meeste volwassen geometriden hebben vaalbruine of grijze vleugels, maar sommige zijn felgekleurd of hebben een patroon. De vrouwtjes van sommige soorten hebben helemaal geen vleugels.
Geometriden vertonen een breed scala aan gedragingen en voorkeuren als het gaat om waardplanten, waarbij sommige larven zich voeden met slechts één soort, terwijl andere een verscheidenheid aan verschillende planten accepteren. Veel geometriden worden als ongedierte beschouwd vanwege de schade die ze kunnen veroorzaken aan gewassen en tuinen, maar sommige zijn behoorlijk nuttig bij het beheersen van andere insectenpopulaties. Over het geheel genomen zijn de Geometridae een fascinerende en diverse familie van motten die over de hele wereld essentiële ecologische diensten leveren.
Noctuidae
De Noctuidae zijn een familie van motten die behoren tot de orde Lepidoptera. Hoewel sommige familieleden als hinderlijk ongedierte worden beschouwd, komen veel noctuiden ten goede aan de land- en bosbouw. De larven van sommige soorten voeden zich met gewassen, terwijl andere zich voeden met het gebladerte van bomen en struiken. Van een paar noctuiden is bekend dat ze gespecialiseerde roofdieren van andere insecten zijn.
Meestal zijn volwassen nachtmotten dof gekleurd en nachtelijk, met een spanwijdte van 3 tot 60 mm. Deze familie wordt wereldwijd verspreid, met de grootste diversiteit in tropische gebieden. Er zijn naar schatting 35.000 soorten nachtvlinders in de wereld, waardoor het een van de grootste families van Lepidoptera is.
Saturniidae
De Saturniidae zijn een familie van motten, beter bekend als zijdemotten. Het zijn enkele van de grootste motten ter wereld, met een spanwijdte tot 305 mm. De familie is genoemd naar hun kenmerkende cocons, die zijn gemaakt van zijde. De larven van deze motten voeden zich met verschillende planten, waaronder eik en wilg.
Sommige soorten worden als ongedierte beschouwd vanwege de schade die ze aan gewassen kunnen veroorzaken. Veel Saturniidae-motten worden echter gewaardeerd om hun schoonheid, en hun cocons worden gebruikt om zijden stoffen te vervaardigen.
Sphingidae
Sphingidae zijn vaak bekend als haviksmotten, sfinxmotten en hoornwormen; het omvat ongeveer 1.450 soorten. Het is het best vertegenwoordigd in de tropen, maar familieleden zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica. Deze familie valt op door de grote omvang van veel van haar leden, hun mimetische of camouflagevermogen en hun snelle en krachtige vlucht.
Hun dagvlieggedrag maakt ze opvallend. Het is bekend dat ze auto's op de weg tegenhouden door zich in grote aantallen op hete stoepen te verzamelen. De larven of rupsen spinnen grote hoeveelheden zijde en bouwen cocons waarin ze verpoppen. Alle bekende larven zijn groenachtig of bruinachtig, met zwarte strepen die in de lengte langs het lichaam lopen.
Velen hebben een hoorn aan het uiteinde van hun buik; sommige volwassenen hebben dit kenmerk overgenomen, maar het wordt niet als typisch voor dit gezin beschouwd. Volwassen larven bereiken een lengte tussen 15 en 90 mm (0,6-3,5"). De meeste larven zitten overdag aan de bovenkant van het gebladerte en voeden zich 's nachts.
De meest voorkomende soorten pluizige motten met identificatiegids
Er zijn veel verschillende soorten donzige motten, maar sommige komen vaker voor dan andere. Het meest voorkomende type pluizige mot is de tuinvariëteit, vaak te vinden in tuinen of rond bomen en struiken. Deze motten variëren van klein tot middelgroot en hebben een spanwijdte van tussen de 50 en 100 mm (2-4"). Ze zijn meestal bruin of grijs en hebben een gestreept patroon op hun vleugels.
Een ander veel voorkomend type pluizige mot is de kleermot, die vaak wordt aangetroffen inkastenof op kleding. Deze motten zijn klein, met een spanwijdte van slechts 25 tot 50 mm (1-2"), en zijn lichtbruin of grijs. Ze hebben geen strepenpatroon op hun vleugels, maar een opvallend plukje haar op hun hoofd.
Ten slotte is de voorraadmot een ander veel voorkomend type pluizige mot dat vaak voorkomtKeukensof voorraadkasten. Deze motten zijn klein, met een spanwijdte van slechts 25 mm (1"), en zijn lichtbruin of grijs. Ze hebben geen strepenpatroon op hun vleugels, maar een opvallend plukje haar op hun hoofd.
Nu zullen we enkele van de schattigste en meest pluizige motten bekijken:
Zwartgegolfde flanelmot (Megalopyge crispata)
De zwartgolfflanelmot is een vlindersoort uit de familie van de Megalopygidae. Meestal is de volwassen mot bruin of grijs met een spanwijdte van 15-25 mm. De rups is bruin of zwart met lange, zwarte stekels. Het groeit tot een lengte van 50 mm. De rups is bedekt met fijne haartjes, die de huid kunnen irriteren. De zwartgegolfde flanelmot wordt gevonden in Noord-Amerika, Midden-Amerika en Zuid-Amerika.
De mot is actief van maart tot november in de zuidelijke delen van zijn verspreidingsgebied en van mei tot september in de noordelijke regio's. De rupsen voeden zich met verschillende planten, waaronder maïs, rozen, limabonen en hibiscus. De zwartgegolfde flanelmot wordt als een plaag beschouwd vanwege de vernietiging van gewassen door de rupsen.
Hoe herken je de zwartgegolfde flanellenmot (Megalopyge crispata)?
Zwartgegolfd flanel Drie golvende zwarte lijnen verschijnen rond de buitenrand van elke voorvleugel van langharige, witte motten. Twee zwarte vlekken volgen de uiteinden van deze lijnen. De binnenste helft van elke voorvleugel is bedekt met dikke, donkere, golvende lijnen. Mannetjes, die geel kunnen zijn, zijn bleker dan vrouwtjes.
Blauwe ondervleugelvage mot (Catocala fraxini)
De blauwe ondervleugelvage mot is een lid van de familie van de uilenmot (Erebidae). Hij dankt zijn algemene naam aan de vage blauwe ‘valse ogen’ aan de onderkant van zijn achtervleugels, die roofdieren helpen schrikken en afschrikken. Het lichaam van de mot is roodbruin, met donkere banden op zijn vleugels. Hij wordt aangetroffen in Noord-Amerika, Europa en Azië en heeft doorgaans een spanwijdte van 100 mm (4").
De larven van de blauwe, pluizige mot onder de vleugels voeden zich met verschillende loofbomen, waaronder eiken, berken en wilgen. Als ze volgroeid zijn, zijn ze groenbruin met zwarte en witte strepen die langs hun lichaam lopen. Sluipwespen parasiteren gewoonlijk de larven. Volwassen motten zijn nachtelijke vliegers en worden aangetrokken door licht. Overdag kun je ze soms rustend op boomstammen aantreffen.
De blauwe pluizige mot onder de vleugels heeft een relatief korte levensduur en leeft slechts ongeveer twee weken. Het speelt echter op dat moment een cruciale rol in het ecosysteem door als prooi en roofdier te dienen. De larven bieden voedsel voor veel verschillende dieren, terwijl de volwassenen helpen populaties van ongedierte zoals bladluizen onder controle te houden.
Hoe herken ik de blauwe ondervleugelvage mot (Catocala fraxini)?
Deze mot heeft in rust roomwitte vleugels. De ondervleugels zijn zilverblauw van kleur, maar hebben valse ogen die er van bovenaf zwart uitzien. Van onderaf gezien hebben ze een groenachtig bruine kleur. De buik is dik en geel, met strepen langs de zijkanten. De kop is roze-wit, terwijl de antennes bedekt zijn met zwarte ringen.
Keizermot (Saturnia pavonia)
De keizermot is een soort nachtvlinder uit de familie Saturniidae. De keizermot wordt aangetroffen in bossen, struikgewas en heggen in Europa en Azië. De volwassen mot heeft een spanwijdte van maximaal 100 mm (4") en is seksueel dimorf; de mannetjes zijn bruin met grote witte vlekken op de vleugels, terwijl de vrouwtjes kleiner en lichtgeel zijn.
De rupsen zijn bruin met oranje vlekken en kunnen tot 60 mm lang worden. De keizersmot is nachtactief en wordt aangetrokken door licht, dat hij gebruikt als signaal om partners te vinden. De keizersmot is een opmerkelijk voorbeeld van Batesiaanse nabootsing, aangezien de larven lijken op die van de onsmakelijke cinnabermot (Tyria jacobaeae).
Dit beschermt hen tegen roofdieren zoals vogels die leren rupsen te vermijden die lijken op die van de cinnabermot. Volwassen motten voeden zich niet en leven slechts een paar dagen; hun enige doel is om te paren en eieren te leggen. De keizersmot heeft jaarlijks één generatie, waarbij de eieren in de late zomer of vroege herfst worden gelegd. Na het uitkomen wordt de
Hoe keizermot (Saturnia pavonia) te identificeren?
Hun bruine vleugels identificeren de keizermot met kleine witte stippen. Door hun grote spanwijdte zijn ze een van de grootste mottensoorten van Noord-Amerika. De larven voeden zich voornamelijk met esdoornbladeren, maar sommigen geven er de voorkeur aanIepen.
Tuintijgermot (Arctia caja)
De tuintijgermot is een nachtvlinder uit de familie Erebidae. Hij heeft een spanwijdte van 45-65 mm (1,75-2,5") en is een van de grootste motten die in Groot-Brittannië voorkomen. De grondkleur van de voorvleugel is bleekgeel, oranje of bruin met zwarte aftekeningen. De achtervleugel is roodachtig oranje met zwarte vlekken en een zwarte rand.Adults vliegen van juli tot september en worden 's nachts aangetrokken door licht.
De larve is tot 55 mm lang en variabel van kleur, maar meestal donkergroen met oranje strepen en zwarte vlekken. Het voedt zich met veel planten, waaronder brandnetels, dok, sla, zuring, spinazie en distels. De larven worden vaak gezien in tuinen, waar ze aanzienlijke schade aan planten kunnen veroorzaken. Controlemaatregelen omvatten het handmatig verwijderen van larven en het gebruik van insectendodende sprays.
Hoe tuintijgermot (Arctia caja) te identificeren?
De kleurrijke en pluizige tuintijgermot is een frequente bezoeker van tuinen. Deze vlinder heeft bruine aftekeningen en oranje stippen op de achtervleugels. Dit dier maakt gebruik van aposematische kleuring, waarbij schitterende kleuren worden gebruikt om roofdieren weg te jagen.
Io-mot (Automeris io)
De io-mot is een prachtig wezen met kleurrijke markeringen die het uiterlijk van een slangenkop nabootsen. De io-mot wordt gevonden in Noord-Amerika en heeft een spanwijdte van ongeveer 65 mm (2,5"). De rups van deze mot is ook behoorlijk opvallend, met opvallende zwart-witte strepen en voedt zich met verschillende planten, waaronder esdoorn, eik en wilg. .
Als ze volgroeid zijn, wordt derupsengraven ondergronds, waar ze verpoppen. Volwassenen komen in het late voorjaar of de vroege zomer uit hun cocon en worden meestal alleen 's nachts gezien. Ze worden aangetrokken door licht, waardoor ze vaak tegen ramen botsen of vast komen te zitten in veranda's of garages. Hoewel zijn opvallende uiterlijk voor sommigen misschien onaangenaam is, vormt de io-mot geen bedreiging voor de mens en is hij relatief onschadelijk.
Hoe Io-mot (Automeris io) identificeren?
De io-mot heeft een bruingeel lichaam met witte vlekken en roze vleugels. Ze worden gemakkelijk verward met verschillende andere motten, vooral hun naaste verwant, een vlinder die Amerikaanse snuit wordt genoemd. Hoewel ze er qua grootte en vorm hetzelfde uitzien, onderscheiden io-motten zich door hun kleine antennebosjes: de antennes van een Amerikaanse snuit zijn lang en gevederd.
Grote Tolype-mot (Tolype velleda)
De grote tolypemot komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Hij heeft een spanwijdte van 100 tot 150 mm (4-6") en is bruin met roestrode markeringen. De rupsen van deze mot worden beschouwd als een ernstige plaag voor verschillende bomen, waaronder eiken,iep, esdoorn en lindehout. De rupsen voeden zich met het gebladerte van deze bomen en veroorzaken uitgebreide ontbladering. In sommige gevallen kunnen hele bomen worden gedood door een plaag van tolype-rupsen.
De rupsen veroorzaken niet alleen schade aan bomen, maar kunnen ook hinderlijk zijn voor mensen, omdat ze vaak uit bomen op trottoirs en patio's vallen. Als u vermoedt dat u een besmetting met Tolype-rupsen op uw terrein heeft, is het van cruciaal belang om voor hulp contact op te nemen met een professionele ongediertebestrijder.
Hoe grote Tolype-mot (Tolype velleda) te identificeren
De grote tolype is een indrukwekkende vlinder van een paar variëteiten. Je kunt hem vliegen in open velden, vaak in groepen. Dankzij zijn grote spanwijdte kan hij 's nachts lange afstanden afleggen terwijl hij op zoek gaat naar vegetatie waarop hij zijn eieren kan leggen.
Mousselinemot (Diaphora mendica)
De mousselinemot ( Diaphora mendica ) is een soort nachtvlinder uit de familie Noctuidae . De mot komt voor in Europa, Azië en Noord-Afrika. De vlinder heeft een spanwijdte van 25-40 mm. De mot is bruin of grijs met zwarte aftekeningen. De larven voeden zich met stoffen gemaakt van natuurlijke vezels, waaronder wol, zijde en katoen.
De volwassenen leven doorgaans slechts een paar weken als ze paren en eieren leggen. Na het uitkomen spinnen de larven een cocon waarin ze verpoppen. De volwassenen komen na ongeveer twee weken uit de cocons. Mousselinemotten worden beschouwd als een ernstige plaag van natuurlijke vezels. Ze kunnen grote schade veroorzaken aan kleding en andere artikelen die van deze materialen zijn gemaakt.
Hoe Mousselinemot (Diaphora mendica) identificeren?
Mousselinemotten zijn kleine, pluizige witte motten. Qua uiterlijk lijken ze op rupsen van de casebearer. Muslin mottenrupsen zijn te herkennen aan hun kenmerkende vaagheid, kleine zwarte oogvlekken en gekrulde achterkant. Het eerste teken van een besmetting met mousseline-motten is meestal een massa web op meubels of raamkozijnen en frass (rupspoep) dat in de lente aan vensterbanken en dakranden van veranda's hangt.
Roze gestreepte eikenwormmot (Anisota virginiensis)
De rozegestreepte eikenwormmot (Anisota virginiensis) is een nachtvlinder uit de familie Saturniidae. Het wordt gevonden in Noord-Amerika, van Nova Scotia en Maine tot Georgia en Mississippi. De mot komt het meest voor in het oosten van de Verenigde Staten. De volwassen mot heeft een spanwijdte van 40 tot 65 mm (1,5-2,5") en is bruin of zwart gekleurd met roze strepen langs de zijkanten van zijn lichaam.
De rupsen van deze soort zijn zwart met gele strepen en kunnen een lengte bereiken van maximaal 50 mm (2"). De roze gestreepte eikenwormmot voedt zich met de bladeren van eikenbomen, wat economische schade aan bosbouwactiviteiten kan veroorzaken. De beste manier Om deze soort onder controle te houden, wordt gebruik gemaakt van Bacillus thuringiensis, een van nature voorkomende bacterie die rupsen doodt, maar geen bedreiging vormt voor mensen of andere dieren.
Hoe herken je de roze gestreepte eikenwormmot (Anisota virginiensis)?
Rozegestreepte mannetjes van de eikenworm zijn kleiner van stuk dan vrouwen, terwijl de vrouwelijke vleugels van boven oranje zijn en naar de randen bleker paars. Er zijn minder of geen zwarte vlekken. De voorvleugel heeft een enorme transparante witte vlek, terwijl de achtervleugel voornamelijk rood is.
Polyphemus-mot (Antheraea polyphemus)
De polyphemusmot is een binominale vlinder uit de familie Saturniidae. Deze soort werd voor het eerst ontdekt en geïdentificeerd door Carlos Linnaeus in zijn 10e editie van Systema Naturae uit 1758. De volwassen mot heeft een spanwijdte van ongeveer 100-150 mm (4-6") en is een van de grootste motten in Noord-Amerika. Het mannelijke lichaam en de vleugels zijn meestal lichter van kleur dan die van de vrouwtjes.
Het meest onderscheidende kenmerk van deze soort zijn de grote, gele oogvlekken op hun achtervleugels. Deze oogvlekken helpen roofdieren te laten schrikken en te voorkomen dat de mot wordt opgegeten. De larven van deze soort zijn ook verschillend, omdat ze donkerbruin zijn en opvallende rode en witte vlekken op hun rug hebben. De polyphemusmot heeft een verspreidingsgebied dat zich uitstrekt van het zuiden van Canada tot het noorden van Mexico.
Ze zijn te vinden in verschillende habitats, waaronder bossen, tuinen en stedelijke gebieden. De polyphemusmot is een belangrijke soort in de zijde-industrie. Hun larven spinnen sterke zijde waarvan kleding en andere textielproducten kunnen worden gemaakt. De afgelopen jaren is de populatie van deze soort afgenomen als gevolg van verlies van leefgebied en andere menselijke activiteiten.
Hoe Polyphemus-mot (Antheraea polyphemus) identificeren?
De polyphemusmot kan worden herkend aan zijn grote omvang, vleugels die op een vlinder lijken, en de twee grote oogvlekken met tinten variërend van paars tot geel op zijn achtervleugels.
Populier Havikmot (Laothoe populi)
De populierhaviksmot (Laothoe populi) is een vlinder uit de familie Sphingidae. De larven voeden zich met populieren en wilgen. De volwassen motten worden aangetrokken door licht, waardoor ze 's nachts vaak voorkomen bij kunstlicht. De motten worden ook aangetrokken door nectarproducerende bloemen, zoals kamperfoelie en jasmijn.
De populierenvlinder is een redelijk grote mot met een spanwijdte van maximaal 90 mm (3,5"). De voorvleugels zijn grijs of bruin, terwijl de achtervleugels roodbruin zijn. De motten zijn doorgaans actief van mei tot oktober. Gedurende deze tijd leggen ze hun eieren op populierenbladeren en wilgen. De larven komen ongeveer twee weken uit en voeden zich vier tot zes weken met de bladeren voordat ze verpoppen. Zodra ze volwassen zijn, zullen ze paren en de cyclus opnieuw beginnen.
Hoe populierenhaviksmot (Laothoe populi) identificeren?
De vleugels van de populierenvlinder zijn gekarteld en bladachtig net aan de randen, met grijze en bruine vlekken, kleine, lichte oogvlekken en af en toe een paarse tint. Personen met lichtere, bleekbruine huidtinten zijn ook denkbaar. De achtervleugels liggen meer naar voren dan de voorvleugels, en hun buikspieren buigen naar boven tijdens het rusten.
Poesmot (Cerura vinula)
De poesmot is een lid van de familie Notodontidae, een grote mot met een spanwijdte van maximaal 75 mm (3"). Het lichaam is donkerbruin, met lichtbruine strepen langs de zijkanten, terwijl de achtervleugels oranje zijn, met zwarte vlekken. De rupsen zijn groen, met zwarte aftekeningen en een zwart plukje aan het achterste uiteinde. De poesmot komt voor in heel Europa, Azië en Noord-Afrika.
De soort komt het meest voor in loofbossen, maar kan ook worden aangetroffen in tuinen en open graslanden. De rupsen voeden zich met verschillende loofbomen, waaronder eiken, essen en berken. De poesmot wordt in sommige gebieden als een plaag beschouwd vanwege de schade veroorzaakt door de rupsen. Het is echter ook een belangrijke bestuiver van veel planten.
Hoe de poesmot (Cerura vinula) identificeren?
De voorvleugels van de poesmot kunnen 38 mm lang worden, waardoor hij zich onderscheidt van andere motten. Je ziet een grijsachtig witte kleur op de voorvleugels met overal een zwart patroon. Witte haren bedekken de kop van het dier en bovenbenen.Opmerkelijk zijn ook de drie oranje aderen die vanaf de kop langs de voorvleugels lopen.
Roze esdoornmot (Dryocampa rubicunda)
De roze esdoornmot (Dryocampa rubicunda) is een kleine nachtvlinder die voorkomt in Noord-Amerika. Volwassen motten hebben een spanwijdte van slechts 25-50 mm (1-2"), gekenmerkt door hun donzige lichaam en opvallende kleur. De roze esdoornmot dankt zijn naam aan zijn roze-oranje lichaam en lichtgele vleugels, vaak versierd met donkere vlekken Deze motten zijn 's nachts het meest actief als ze door licht worden aangetrokken.
Overdag rusten ze op boomstammen of bladeren, vaak hoog in de takken. De roze esdoornmot is een essentiële bestuiver van bloeiende planten en zijn larven voeden zich met de bladeren van esdoorns. Hoewel het niet als een plaag wordt beschouwd, kunnen de larven aanzienlijke schade aan bomen veroorzaken als ze in grote aantallen aanwezig zijn.
Hoe Rosy Maple Moth (Dryocampa rubicunda) te identificeren?
Volwassen roze esdoornmotten zijn te herkennen aan hun levendige roze en gele kleuren, die sterk kunnen variëren. Geel aan de bovenkant en roze aan de onderkant zijn traditionele kleuren; ze kunnen echter ook crème of wit van uiterlijk zijn.
Zuidelijke flanelmot (Megalopyge opercularis)
De zuidelijke flanelmot is een prachtig en uniek wezen. Het is een van de weinige maanden in Noord-Amerika met een harige vacht, waarvan wordt gedacht dat deze hem helpt beschermen tegen roofdieren. De vacht van de mot is lichtgeel of crèmekleurig, met donkerbruine of zwarte aftekeningen rond de randen. De zuidelijke flanelmot wordt overal in het zuidoosten van de Verenigde Staten aangetroffenFloridanaar Texel.
Het is het meest actief in de lente en de vroege zomermaanden, en de vrouwelijke motten leggen gedurende deze tijd hun eieren op bladeren en bloemen. De larven komen uit de eieren en voeden zich enkele weken met de planten voordat ze zich verpoppen tot volwassenen. De zuidelijke flanelmot is een fascinerend wezen dat een cruciale rol speelt in het ecosysteem van het zuidoosten van de Verenigde Staten.
Hoe Zuidelijke Flanelmot (Megalopyge opercularis) identificeren?
Zuidelijke flanelmotten zijn nachtelijke insecten die hun eieren op de schors leggen. De spanwijdte is crèmekleurig met donkerbruine vlekken op de buik. Op elke voorvleugel bevinden zich drie lichtbruine banden. Op elke achtervleugel bevinden zich twee witte vlekken aan het einde van de cel (de plek net voordat de vleugel het lichaam verbindt). Hij vliegt niet, maar kan snel springen als hij wordt bedreigd door roofdieren zoals vogels, hagedissen enspinnen.
Witte Hermelijn (Spilosoma lubricipeda)
De witte hermelijn is een kleine nachtvlinder die over de hele wereld voorkomt. De volwassen mot heeft een spanwijdte van ongeveer 40-50 mm (1,5-2"). Het lichaam van de mot is wit en de vleugels zijn doorgaans lichtgeel of crèmekleurig met donkerbruine aftekeningen. De larven van de witte hermelijn zijn groen of bruin en hebben zwarte vlekken.
Ze voeden zich met verschillende planten, waaronder madeliefjes, paardebloemen en distels. Wanneer ze volgroeid zijn, kunnen de larven een lengte bereiken van maximaal 35 mm (1,37"). De witte hermelijn is een nuttige soort omdat de larven helpen de groei van onkruid onder controle te houden.
Hoe witte hermelijn (Spilosoma lubricipeda) identificeren?
De geslachten lijken qua uiterlijk sterk op elkaar, met doorschijnende grijsbruine voorvleugels, gemarkeerd door vage donkere aderen. Volwassenen vliegen van juni tot augustus, afhankelijk van de locatie. Zoals de naam al aangeeft, heeft S. gesmeerd een witte vacht op het grootste deel van zijn lichaam; als je die vacht goed onder een microscoop bekijkt, zie je dat er lange, donkere schubben overheen liggen.
Witte flanelmot (Norape ovina)
De witte flanellenmot is een klein, bescheiden wezen met een spanwijdte van slechts ongeveer 25 mm (1"). Ondanks zijn natuurlijke uiterlijk speelt de witte flanellenmot een cruciale rol in de levenscyclus van veel plantensoorten. De mot is actief van late lente tot vroege herfst, voedend met de bladeren van verschillende bomen en struiken.
Daarbij helpt de mot deze planten te bestuiven en zorgt ervoor dat hun zaailingen een voedzame voedselbron hebben. De witte flanelmot is een integraal onderdeel van veel ecosystemen en wetenschappers houden de populatie nauwlettend in de gaten.
Hoe herken je de witte flanelmot (Norape ovina)?
De glans van de witte flanelmot op zijn voorvleugels verleidt iemand om hem te aaien, ondanks zijn spierwitte kleur. Bij bepaalde mensen kunnen gele aderen op de buitenvleugel of in de richting van het lichaam verschijnen. De witte thorax is bedekt met kleine haartjes die in alle richtingen uitsteken.
Witte satijnmot (Leucoma salicis)
De witte satijnmot is een kleine tot middelgrote mot afkomstig uit Europa. De volwassen mot heeft een spanwijdte van tussen de 37 en 50 mm (1,5-2") en is overwegend wit, met een donkerbruine of zwarte band over de vleugels. De mot wordt het meest aangetroffen in bossen, heggen en tuinen, waar hij zich voedt op diverse planten.De rupsen van de witte satijnmot zijn eveneens wit en kunnen tot 30 mm lang worden.
De rupsen worden meestal aangetroffen op wilgen-, populieren- en berkenbomen, waar ze zich voeden met de bladeren. In sommige gevallen kunnen de rupsen ook schade aanrichten aan gewassen als aardappelen en wortelen. De witte satijnmot wordt niet als een belangrijke plaagsoort beschouwd, maar kan hinderlijk worden als er grote aantallen rupsen aanwezig zijn.
Hoe witte satijnmot (Leucoma salicis) te identificeren?
Volwassen witte satijnen motten zijn zilverwit met een zwart lichaam dat dik bedekt is met witte haren, waardoor het een overwegend witte uitstraling heeft waar wat donker doorheen schijnt. Mannelijke volwassen motten hebben antennes die op verenpluimen lijken, terwijl vrouwtjes draadachtige antennes hebben.
Veelgestelde vragen over pluizige, pluizige of harige motten
Wilt u meer weten over harige motten? Lees verder voor antwoorden op enkele veelgestelde vragen.
Wat is een harige mot?
Een harige mot is een mot met vachtachtige schubben op zijn vleugels en lichaam. Deze motten worden vaak aangezien voor insecten, maar ze worden geclassificeerd als Lepidoptera, inclusief alle vlinders en motten.
Waar leven harige motten?
Harige motten zijn over de hele wereld te vinden, maar worden het meest aangetroffen in gematigde klimaten. In Noord-Amerika zijn enkele van de meest voorkomende soorten harige motten de Europese zigeunermot, de Pandorus Sphinx-mot en de Giant Leopard Moth.
Wat eten harige motten?
Het dieet van een harige mot is afhankelijk van de soort. Sommige motten voeden zich met nectar, terwijl andere vleesetend zijn en zich voeden met insecten of andere kleine dieren. Toch zijn andere harige motten herbivoor en voeden ze zich met planten.
Wat is de levenscyclus van een harige mot?
De levenscyclus van een harige mot begint met het leggen van een ei op een plant of oppervlak. Het ei komt uit in een rups, die vervolgens verschillende vervellingen doormaakt voordat hij een cocon draait en verpopt. De volwassen mot komt dan uit de cocon en gaat paren. De cyclus herhaalt zich dan.
Wat is het verschil tussen een pluizige mot en een harige mot?
Het belangrijkste verschil tussen een pluizige mot en een harige mot is dat een harige mot dikke en duidelijk bontachtige schubben heeft, terwijl een pluizige mot dunnere en minder opvallende schubben heeft.
Zijn harige motten gevaarlijk?
De meeste harige motten zijn niet gevaarlijk voor de mens. Sommige soorten rupsen kunnen echter huidirritatie veroorzaken als ze in contact komen met de menselijke huid. In zeldzame gevallen is bekend dat rupsen van de reuzenluipaardmot anafylactische shock bij mensen veroorzaken. Als u vermoedt dat u in contact bent gekomen met een giftige rups, zoek dan onmiddellijk medische hulp.
Hoe kan ik harige motten verwijderen?
Als u harige motten in huis heeft, kunt u ze het beste verwijderen door ze op te zuigen. U kunt ook een stofdoek of stofdoek gebruiken om ze van oppervlakken te verwijderen. Als u last heeft van rupsen, moet u mogelijk een insecticide gebruiken. Lees echter voordat u chemicaliën gebruikt het etiket zorgvuldig en volg alle aanwijzingen.
Wat kan ik doen om te voorkomen dat harige motten mijn huis binnendringen?
U kunt voorkomen dat harige motten uw huis binnendringen door kieren of openingen rondom af te dichtendeurenen ramen. U kunt ook een scherm gebruiken om ventilatieopeningen en andere stopcontacten af te dekken. Als u last heeft van harige motten, maak uw huis dan grondig schoon om eventuele aanwezige eieren en larven te verwijderen. Je moet ook alle kleding of stoffen wassen die mogelijk besmet zijn.
Laatste woorden
Voor veel mensen in heel Amerika hebben motten geen rekening gehouden met een positief aspect van hun buitenomgeving. En hoewel deze fladderende wezens gewoon op zoek zijn naar iets om te eten, zoals elk ander dier in de natuur, beschouwen veel huiseigenaren ze als ongedierte dat moet worden uitgeroeid.
Als u echter in een gebied woont waar motten het hele jaar door verblijven, zoals in een groot deel van Californië en de staat New York, of gewoon van insecten houdt, kan het fascinerend zijn om te weten welke er in uw huis leven! Als je eenmaal in de gaten houdt welke soorten motten elke nacht tijdens hun trekseizoen je woonkamer binnenkomen, kun je gemakkelijk verwikkeld raken in een aantal intense weetjes over motten!
