Harige motten kunnen verbijsterd zijn door hun uiterlijk. Een harig lichaam en harige vleugels worden gezien bij talloze soorten motten in Noord-Amerika.
Dit pluizige uiterlijk kan zowel motten als vlinders helpen onderscheiden.
Inhoudsopgave
Waarom zijn motten harig?
Het lijkt erop dat motten zonder reden harig zijn. Maar de vage bedekking van hun lichaam heeft een aantal functies:
Warmteregulering
Vitale lichaamsfuncties worden beschermd door de pluisjes die bij motten voorkomen. Deze haren helpen motten met warmteregulatie en vergroten de overlevingskansen bij temperatuurveranderingen.
Bescherming tegen vleermuissonars
Mottenroofdieren zoals vleermuizen gebruiken echolocatie om prooien zoals motten te vinden. Een wazig lichaam blokkeert dit soort geluidsgolven.
Bescherming tegen stoten
Een harig lichaam fungeert als veiligheidsbarrière voor motten die tegen verschillende voorwerpen botsen. Dit kan een van de redenen zijn waarom het lichaam van motten meer dons heeft.
Gemeenschappelijke harige, pluizige, harige motten
Enkele van de meest voorkomende harige motten in Noord-Amerika zijn de volgende soorten.
1. Isabella Tijgermot
Dit soort motten (Pyrrharctia isabella) staan bekend om hun lange haren gedurende hun hele levensfase. Beide volwassen motten zijn uitgekomen en de larven van de Isabella Tiger Moth hebben lange haren.
Verschillende tinten bruin en zwart zijn de kleurencombinaties van de volwassen mot en de rups.
Deze motten hebben lichtbruine korte haren over hun vleugels en op hun lichaam.
De bruine kleur van Darjer is specifiek voor het lichaam, terwijl de vleugels lichtere bruine haren hebben.
De zwarte vlekken langs zijn lichaam zijn ook gevormd met korte zwarte haartjes.
Sommige Isabella Tiger Moths hebben een gele kleur met korte haren langs hun vleugels en een lange bruine kop op de achterkant van hun hoofd.
2. Polyphemus-mot
De pluizige Polyphemus-mot (Antheraea polyphemus) is een van de soorten met een combinatie van korte en lange haren.
Zowel de dorsale als de ventrale zijden zijn bedekt met haren.
Motten van de soort hebben bruine haren over de dorsale vleugels met grote gele en blauwe oogvlekken. Op zijn lichaam zijn ook lange harige haren te zien.
Grijs is de belangrijkste ventrale kleuring van de soort met vergelijkbare kortere haren op de vleugels en langere haren op het lichaam.
De antennes zijn ook wazig en zien er veerachtig uit.
Dit is een grote mottensoort met een spanwijdte van 5-6 inch.
Je kunt hem in het voorjaar zien bij een vroeg broedsel en later in de zomer bij een tweede broedsel.
3. Herfstwebwormmot
Dit grote type mot (Hyphantria cunea) komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika.
Het kan worden gevonden voedend met de bladeren van verschillende bomen in bossen. Deze soort eet de bladeren van bomen en brengt het risico van bladverlies met zich mee.
Een fuzzy body is specifiek voor deze maand.
Zijn bovenlichaam heeft fijne haartjes die op pluisjes lijken. Het onderlichaam is bedekt met kortere haren. Korte haren zijn specifiek voor zijn vleugels.
Zowel zijn vleugels als zijn lichaam zijn bijna puur wit.
De meeste soorten harige Fall Webworm Moths hebben een witte kleur, maarsommige motten vertonen ook extra zwarte vlekkenlangs de vleugels.
4. Oostelijke tentrupsmot
Een pluizig uiterlijk is ook kenmerkend voor de Oostelijke Tentrups (Malacosoma americana).
Deze soort heeft donkerbruine haren langs de vleugels en het lichaam. Zoals bij de meeste pluizige motten zijn de langste haren geconcentreerd op de bovenzijde van het lichaam.
Over de vleugels zijn vage witte lijnen te zien.
De onderkant van de soort wordt gekenmerkt door langere haren met verschillende bruinnuances.
Een harig lichaam is ook specifiek voor zijn rups. Langs zijn lichaam zijn schaarse en lange bruine haren te zien, terwijl korte haren het hele lichaam bedekken met bruine, zwarte en blauwe kleuren.
Volledige ontbladering van bomen is specifiek voor deze soort als een belangrijke plaag.
5. Virginiaanse tijgermot
Een wit pluizig bovenlichaam is specifiek voor de Virginian Tiger Moth (Spilosoma virginica).
Zuiver witte of parelwitte kleuring is specifiek voor de soort. Zijn vleugels hebben zeer korte haren, terwijl zijn bovenlichaam lange, pluizige witte haren heeft.
Het onderlichaam is wit en zwart. Er zijn 6 zwarte vlekken langs zijn lichaam.
Tijgermotten kunnen over het algemeen lange haren hebben als rupsen. Dit is ook het geval bij de Virginian Tiger Moth Caterpillar.
De rupsen van de soort hebben lange gele tot bruine haren.
Elke groeifase gaat gepaard met extra haargroei, dus veel soorten zagen het als een irritante rups.
6. Bostent Caterpillar Moth
Enkele van de meest voorkomende bomen in Noord-Amerika zijn de gastheren voor deze harige mot (Malacosoma disstria).
Bruine kleuren zijn soortspecifiek, samen met grijze nuances. Een lichtbruine basiskleur staat in contrast met een brede donkerbruine streep langs de vleugels.
De Forest Tent Caterpillar Moth is een soort met korte en lange haren langs de vleugels en het lichaam.
Zelfs de rups staat erom bekend lange haren te laten groeien.
Lichtbruine tot bruine haren groeien alleen langs de zijkanten van de Bostentrups. De rest van zijn lichaam is zwart, blauw en wit.
Deze rups speelt een schadelijke rol door zich te voeden met de bladeren van tupelo, eik of esdoorn.
7. Sponsachtige mot
Sponzige motten (Lymantria dispar) behoren tot de pluizige motten met lange haren, zowel op het lichaam als over de vleugels.
De centrale delen van de vleugels die zich het dichtst bij het lichaam bevinden, hebben de langste haren, terwijl aan de randen van de vleugels kortere haren te zien zijn.
Bij deze soort wordt een gele of geelbruine en zwarte kleur gezien.
In tegenstelling tot andere motten vertoont hij ook langere haren, zowel op zijn bovenlichaam als op zijn onderlichaam.
De rupsen worden ook gekenmerkt door meerdere schaarse haren, maar ook door plukjes haar of meerdere gegroepeerde haren waardoor roofdieren wegkijken.
8. Roze esdoornmot
Een van de meest voorkomende soorten kleurrijke pluizige motten is de Rosy Maple Moth (Dryocampa rubicunda).
Dit is een soort harige mot met kort geel haar en een geel lichaam. Zijn vleugels hebben geen haren, maar zijn ook geel en roze.
De poten zijn ook roze en nauwelijks bedekt met haar.
Het uiterlijk hiervankleurrijke roze en gele motlijkt niet op het uiterlijk van zijn groene rups.
De Rosy Maple Moth Caterpillar heeft een haarloos lichaam.
Rupsen van deze soort zijn te zien op verschillende esdoornsoorten.
9. Witgespikkelde mot
Een van de harige soorten van Noord-Amerika met verschillende ventrale en dorsale kleuren is de witvlekmot (Mythimna unipuncta).
Aan de dorsale zijde zijn donkerbruine en crèmekleurige kleuren te zien, terwijl de ventrale zijde meestal grijs en wit is.
Een harig lichaam is specifiek voor deze soort. Het bovenlichaam en de voorvleugels zijn bruin van kleur, terwijl het onderlichaam en de achtervleugels grotendeels wit zijn.
Derups van de soort is ook bruin, met schaarse korte lichtbruine haren.
De ongediertestatus wordt aan de soort toegeschreven. Dit zijn een soort rupsen die moeten worden bestreden met insecticiden, omdat ze risico's met zich meebrengen voor ontbladering en groeiachterstand.
Het begin van de zomer markeert de periode dat deze soort het meest actief is.
10. Io Mot
Mannelijke en vrouwelijke Io-motten (Automeris io) hebben korte gekleurde haren die hun lichaam bedekken.
De mannelijke Io Moth heeft donkere haren over zijn lichaam en donkere voorvleugels. Op de achtervleugels zijn grote oogvlekken te zien.
Vrouwtjes worden gedomineerd door gele kleuren en kort haar. De achtervleugels van de vrouwtjes worden ook gedomineerd door grote zwarte oogvlekken.
Deze oogvlekken zijn alleen zichtbaar als mannetjes en vrouwtjes vliegen.
Io Moth-rupsen hebben lange punten die op haren kunnen lijken. Deze pieken zijn branderig en zeer irriterend voor de huid.
Esdoorn en boxelder zijn enkele van de specifieke gastheren van de Io Moth.
11. Maïsoorwormmot
Velen zien de harige maïsoorworm (Helicoverpa zea) als de meest schadelijke soort plaagmot in Noord-Amerika.
Het dringt gewassen binnen waar het verschillende gastheren eet, wat tot aanzienlijke economische verliezen leidt.
Dit is een soort die zich voedt met maïs, katoen, tomaat, asperges, meloen en ander fruit of peulvruchten.
De meeste grootschalige schade is specifiek voor gebieden waar de soort erin slaagt te overwinteren, maar niet in sommige van de meest noordelijke gewoonten van de VS.
Een harig bruin lichaam
en harige lichtbruine en donkerbruine vleugels zijn specifiek voor de soort. De achtervleugels worden gekenmerkt door donkere randen en witte binnenste delen.
12. Zuidelijke flanelmot
Een van degevaarlijkste soorten pluizige mottenen de rupsen zijn die van de soort Zuidelijke Flanelmot (Megalopyge opercularis).
Een harig geel en bruin lichaam is specifiek voor volwassenen, die ook harige bruine en witte vleugels hebben.
De rups is een van de meest harige ter wereld en wordt soms vergeleken met een harig dier.
Het harige lichaam van de Zuidelijke Flanel Moth Caterpillar is gevaarlijk omdat direct huidcontact pijnlijk is.
De haren zijn stijf en kunnen zich aan de huid hechten, wat betekent dat ze handmatig moeten worden verwijderd.
De soort komt veel voor op eiken- en iepenbomen.
De meeste van zijn habitats omvatten een gebied tussen de zuidoostelijke staten en Mexico.
13. Wit met stippenlijn
Veel van dezelfde waardbomen van de Zuidelijke Flanelmot zijn ook specifiek voor de harige, met stippen omzoomde witte (Artace cribrarius).
Eiken- en wilde pruimensoorten uit het oosten van de Verenigde Staten behoren tot de typische gastheren van deze soort.
De mot is te herkennen aan zijn bijna uniforme witte vleugels en lichaam.
Langs de vleugels zijn korte zwarte strepen te zien.
Een pluizig bovenlichaam en onderlichaam zijn specifiek voor deze soort. Zijn lichaam is wit, net als zijn vleugels.
De meeste boomschades die verband houden met de Dot-lined White-rups zijn specifiek voor de zomerperiode, tot en met oktober.
14. Grote Tolype-mot
Populier, esp en linde zijn slechts enkele van de meest voorkomende gastheren van de grote Tolype-mot (Tolype velleda).
Deze soort heeft een wazig uiterlijk dat wordt gedomineerd door grijze en witte kleuren.
Op het dorsale bovenlichaam zijn lange witte en grijze haren in hoge dichtheid te zien. Op het onderlichaam zijn ook lange maar schaarse haren te zien.
De vleugels van de soort hebben kortere grijze en witte haren, terwijl de antennes een donzig, veerachtig uiterlijk hebben.
Er kwam slechts één broedsel van de Grote Tolype Motten per jaar tevoorschijn.
Een uitgestrekt gebied in de oostelijke delen van Noord-Amerika, waar bomen zoals boomgaardappels en linden groeien, is het belangrijkste leefgebied.
15. Zwartgegolfde flanelmot
Elzen, bramen en appel zijn enkele van de typische Oost-Amerikaanse gastheren van de Black-waved Flannel Moth (Megalopyge crispata).
Het lichaam van een harige volwassen mot en het donzige uiterlijk van de rups zorgen ervoor dat deze soort opvalt.
De volwassene wordt gedomineerd door witte kleuren, gecombineerd met gele, lichtbruine en zwarte kleuren.
Een groot aantal haren bedekt zijn lichaam, vleugels, benen en antennes.
Rupsen van de soort zijn dat welbedekt met zuiver witte harenen ze hebben een prikkelend effect.
Dit soort rupsen kan leiden tot huidaandoeningen zoals dermatitis die enkele dagen kunnen aanhouden.
Enkele van de eerste tekenen van de impact die deze soort heeft op zijn waardplanten zijn bruine vlekken op bladeren, gevolgd door dode bladeren en takken.
16. Roze gestreepte eikenwormmot
De rozegestreepte eikenwormmot (Anisota virginiensis) is een van de motten met een zeer behaard lichaam en nauwelijks haren op de vleugels.
Deoranje kleuringis specifiek voor deze soort. Mannetjes hebben meestal een rode ondertoon in hun basiskleur en rode tot bruine vleugels.
Dit is een soort die verder bekend staat om zijn betrokkenheid bij het eten van alle soorten bladeren in loofbossen.
Bovendien zijn deze motten echte plagen, omdat ze bij uitbraken kunnen leiden tot volledige ontbladering van bomen en bossen.
De roze gestreepte eikenwormmot kan worden gezien tijdens een tandemvlucht, aangezien mannetjes en vrouwtjes tot de weinige maanden behoren die na het paren bij elkaar blijven, tenminste voor een paar uur.
17. Prominent met witte stippen
Witgestippelde prominente motten (Nadata gibbosa) zijn inwoners van Noord-Amerika. Ze leven in een breed leefgebied, van de besneeuwde bossen in de noordelijke delen van het continent tot Zuid-Florida.
Ook dit is een soort die je zelden ziet, omdat hij altijd na het vallen van de avond tevoorschijn komt.
Een laatste vlucht wordt gemaakt vóór zonsopgang terwijl de mot zich voorbereidt om te rusten.
Bruine en oranje nuances zijn het meest specifiek voor deze soort.
Bij deze soort worden een harig, bruin lichaam en helderdere vleugels gezien.
Er zitten geen haartjes op de Witgestippelde Prominente rups, die grotendeels groen is.
18. Aangename tijgermot
Een harig uiterlijk is ook specifiek voor de aangename tijgermot (Spilosoma congrua), die een oranje gedeelte op zijn bovenlichaam heeft, in tegenstelling tot andere witte motten.
Zijn lichaam is behaard. De meeste haren zijn te zien op het bovenlichaam.
Op zijn lichaam zijn verder kleine donkergrijze tot zwarte vlekken te onderscheiden.
Vergelijkbaar met The Virginia Tiger Moth, ditwitte harige motheeft ook harige rupsen.
Zwarte en oranje banden over het hele lichaam zijn specifiek voor deze rups. Lange zwarte haren bedekken de zwarte delen van de rups.
19. Buck-mot
Boeneik en andere soorten eiken zijn de gastheren van Buck Moths (Hemileuca maia).
Het lichaam van Buck Moth-rupsen is harig. Langs zijn lichaam zijn lange haren in verschillende kleuren te zien.
Zijn bovenlichaam is donkergrijs. Het middengedeelte heeft wit en zwart haar. Het onderlichaam van de soort heeft korte oranje of bruine haren.
De vleugels van Buck Moth zijn ook harig. Het binnenste deel van de vleugels heeft lange grijze haren, terwijl de rest van de vleugels bruin en wit is, met karakteristieke korte haren.
Buck Moth-rupsen zijn giftig en mogen niet worden aangeraakt. Gifklieren zijn bevestigd aan de stekels die het lichaam van de rups bedekken.
20. Eikenwormmot met oranje punt
Een veel voorkomende plaag van eiken, de oranje-getipte eikenwormmot (Anisota senatoria), is een soort met een helder harig uiterlijk.
Zijn lichaam is oranje, zoals de naam doet vermoeden. De vleugels van de oranje-getipte eikenwormmot hebbenrode tot bruine kleuring.
Het gemeenschappelijke seizoen van de soort is tussen juni en juli.
Dit is ook het moment waarop de rupsen het meest schadelijk zijn voor de bladeren.
Oranje en zwarte strepen zijn specifiek voor de rups, maar er zitten geen haren op het lichaam.
Deze soort is het schadelijkst voor bomen in zuidelijke staten van de VS.
21. Gekroonde naaktslakmot
Gekroonde naaktslakmotten (Isa textula) behoren tot de typische soorten die zich voeden met eikenboombladeren.
Eik is niet de exclusieve gastheer van de motten, aangezien lindehout en beuk ook worden gezien als optimaal voedsel voor de rupsen.
De gekroonde naaktslakmot heeft een harig bruin lichaam en bruine vleugels met donkerbruine randen op de vleugels.
Rupsen van de soort hebben een stekelig uiterlijk, maar geen haren.
Deze rupsen zijn in eerste instantie niet zichtbaar, omdat ze zich aan de onderkant van de bladeren bevinden en ze vanaf hun vroege stadia beginnen op te eten.
Ze verplaatsen zich alleen naar de bovenkant van de bladeren terwijl ze naar hun late stadia groeien. De lange groene punten op hun lichaam fungeren als afschrikmiddel voor roofdieren.
22. Spaanse mot
De harige Spaanse nachtvlinder (Xanthopastis regnatrix) is een van de weinige soorten met zwarte en roze kleuren en een donzig lichaam.
Zwart is de hoofdkleur van zijn lichaam. Het bovenlichaam vertoont een vachtachtige bos haar, terwijl het onderlichaam vrijwel haarloos is.
De vleugels van de soort zijn veelkleurig. Op de voorvleugels met kort haar zijn zwarte, oranje en roze vlekken te zien.
De achtervleugels van de soort zijn crème tot wit.
Spaanse mottenlarven zijn volledig haarloos en worden gedomineerd door een zwarte basiskleur met witte banden en bruine buikpoten.
Planten zoals de rode spinlelie behoren tot de atypische gastheren van de Spaanse mottenlarven.
23. Bruinstaartmot
Deze meestal witte soort (Euproctis chrysorrhoea) is vernoemd naar het enige bruine gebied op de mot, zijn onderlichaam.
Het bovenlichaam van de soort is wit en ziet er wazig uit. Het onderlichaam vertoont dichte bruine pluizige haren.
Zijn vleugels zijn meestal wit en bedekt met kort haar.
Lange haren zijn ook specifiek voor de zwarte, bruine en witte bruinstaartmot-rups.
Deze haren kunnen bij direct contact leiden tot extreme huiduitslag, een rode huid en een geïrriteerde huid.
Bruinstaartmottenrupsen vereisen managementtechnieken. Ze voeden zich overmatig met fruit en bomen zoals appels en peren, maar ze kunnen ook wilgen- en eikenbomen binnendringen.
24. Westerse tentrupsmot
Gevonden in de westelijke gebieden in de centrale en zuidelijke delen van de Rockies, wordt deze harige mot (Malacosoma californica) toegeschreven aan verschillende boomgastheren.
Els en esp behoren tot de typische gastheren. De soort voedt zich ook met appelbes.
Geel tot bruin kleuren is specifiek voor deze motten. Het vrouwtje is altijd helderder.
Mannetjes hebben een bruine basiskleur met donkerbruine golfvormige vlekken en gele delen over hun vleugels.
Het haarlichaam is meestal bruin.
De rupsen van de soort vertonen ook schaarse lange haren langs de zijkanten. Deze rupsen bouwen beschermende tentachtige structuren.
Een blauwe middendorsale kleur is specifiek voor dit soort rupsen.
Aan deze rupsen wordt volledige ontbladering van bomen toegeschreven, vooral aan esp.
25. Stekelige eikenslakmot
Donkerbruine en groene kleuren zijn specifiek voor de harige lookStekelige Eikenslakmot(Euclea delphinii).
Deze soort heeft donkerbruin tot zwart harige vleugels, poten en een soortgelijk lichaam met lange haren.
In tegenstelling tot andere harige bruine motten vertoont hij ook contrasterende heldergroene vlekken op zijn vleugels.
Aangenomen wordt dat deze soort motten dit contrasterende uiterlijk aanneemt om roofdieren over zijn identiteit te verwarren.
Een potentieel giftig profiel wordt door roofdieren ook toegeschreven aan zijn stekelige rups. De Spiny Oak-Slug Moth Caterpillar heeft grote groene stekels en een groen lichaam met waarschuwingsoranje en gele strepen.
26. Arcigera-bloemmot
Een harig lichaam en pluizige vleugels zijn specifiek voor de bruine Arcigera-bloemmot (Schinia arcigera).
Dit is een soort met een combinatie van kleuren zoals donkerbruin, grijs en bruin over zijn vleugels en lichaam.
Hoewel de buikvleugels ook bruin zijn, zijn de tinten aan de onderkant helderder.
De Arcigera Flower Moth maakt deel uit van een bredere groep motten in de habitats in het noordoosten van de VS.actief tot begin herfst.
Hij wordt nooit meer dan 25 mm in een spanwijdte.
27. Amerikaanse lappetmot
De bladnabootsende Amerikaanse lappetmot (Phyllodesma americana) is een van de harige soorten van het continent.
Verschillende bruintinten zijn specifiek voor dit type nachtvlinder. Bij de mimicrytechnieken worden bruin met rode ondertonen en verschillende grijstinten gebruikt.
Hij laat zijn vleugels rusten in de vorm van een tent en probeert op een dood blad te lijken.
Een harig bruin en grijs bovenlichaam is specifiek voor de soort.
De Amerikaanse Lappet-mot is de hele zomer gebruikelijk en is een van de soorten die dat doetvoeden zich met elzen en berken.
28. Oostelijke grasbuiswormmot
Een harig bovenlichaam is ook specifiek voor de oostelijke graskokerwormmot (Acrolophus plumifrontella). Deze maand is alleen harig aan de bovenkant van zijn lichaam, net rond zijn hoofd.
Donkergrijs, lichtgrijs en zwart zijn de belangrijkste gevlekte kleuren die bij de soort voorkomen. Het donzige bovenlichaam is meestal bruin tot zwart.
Het onderlichaam en de vleugels zijn licht behaard, maar in mindere mate.
April markeert de vroege start van het seizoen voor de Oostelijke Graskokerworm.
29. Kleinere Parasa-mot
Een vage kleurrijke verschijning is ook kenmerkend voor de Kleinere Parasa Mot (Parasa chloris). Dit is een soort met een donzig lichaam.
Een hoger groen harig lichaam is specifiek voor de soort, maar de rest van zijn lichaam en zijn vleugels zijn ook wazig.
Zijn poten zijn bedekt met lange bruine haren, terwijl zijn donzige vleugels grotendeels groen zijn met bruine randen.
In tegenstelling tot andere soorten heeft de kleinere Parasa-mot geen vage antennes.
30. Echo-mot
Echom*otten (Seirarctia-echo) zijn specifiek voor zuidoostelijke Amerikaanse staten zoals Florida. Dit is een soort met witte en oranje kleurcombinaties.
Zijn vleugels zijn meestal wit met oranje strepen. De poten zijn oranje en zwart.
Een pluizig lichaam is kenmerkend voor de Echo Moth, vooral aan de bovenkant.
De vleugels zijn ook enigszins donzig, terwijl de poten glad zijn.
Echom*otten worden aangetroffen op verschillende waardsoorten zoals eik en lupine.
31. Moerasdolk
Marsh Dagger (Acronicta insularis) is een van de weinige soorten harige motten die zich met grassen kunnen voeden.
Hoewel ze ook eieren in bomen kunnen leggen, zodat de rupsen zich kunnen voeden met de bladeren, worden dit soort motten ook gezien op grassen en zegge.
Een harig bruin en geel lichaam is specifiek voor de soort.
De rupsen zijn meestal zwart, maar hebben ook lange en schaarse witte haren.
32. Graskokerwormmot met stroken
Een harige bruine en witte kleur is specifiek voor de Frilly Grass Tubeworm Moth (Acrolophus mycetophagus). Dit is een soort die meerdere bruine vlekken op zijn vleugels vertoont.
Met een spanwijdte van maximaal 17 mm is de Frilly Grass Tubeworm Moth een van de kleinste soorten harige motten.
Motten van deze soort hebben harige bovenlichamen.
Deze soort is talrijk aanwezig in de zuidelijke delen van de Verenigde Staten.
33. Vestaalse tijgermot
Een van de motten die erg harig zijn op het bovenlichaam is de Vestaalse tijgermot (Spilosoma vestalis).
Deze witte mot heeft een donzig uiterlijk en een zuiver witte kleur. Zwarte vlekken contrasteren met zijn lichaam en zijn vleugels.
Dit pluizige type witte mot wordt aan het begin van de zomer gezien en voedt zich met rode els en garry-eik.
