Australische herder | zooplus Magazine (2024)

Karakter

De Australian Shepherd maakt vooral indruk met zijn onstuitbare temperament, zijn benijdenswaardige uithoudingsvermogen en zijn sterke beschermende instinct. Hij is door en door een werkhond, die zijn aangeboren herders- en bewakingsinstincten zelfs als gezinshond niet verliest. Voor de actieve en leergierige hond betekent werk passie en daarom is hij altijd 100 procent gefocust op alle taken die hem worden toevertrouwd. Hij is erg intelligent en volgzaam en geniet van elke nieuwe uitdaging.

Vriendelijke werkhond met een eigen willetje

Tegelijkertijd is de rashond, liefkozend “Aussie” genoemd, ook zeer mensgericht en heeft hij een uitgesproken “will to please”. Hij wil zijn mensen tevreden stellen en werkt graag met hen samen. Zijn hoge leervermogen in combinatie met zijn bereidheid om mensen ondergeschikt te maken en te gehoorzamen, maken de voormalige werkhond steeds populairder als gezinshond. Zijn verlangen om zijn ‘roedelleiders’ te plezieren betekent echter niet dat hij blindelings alle bevelen en bevelen van zijn meester opvolgt. Als originele herdershond heeft de Australian Shepherd zijn eigen geest en daarmee een zekere mate van onafhankelijkheid behouden.

Hoge bereidheid om te leren en vermogen om te observeren

Zijn ‘will to please’ en zijn grote bereidheid om te leren moeten niet worden verward met gemakkelijk te onderwijzen. Hij leert heel snel, maar hij leert ook snel de verkeerde dingen. Het opvoeden ervan vereist evenveel voorzichtigheid, geduld en empathie als consistentie en rechtlijnigheid. De intelligente en attente hond merkt onmiddellijk zwakke punten op en maakt daar misbruik van. Sommige Australian Shepherds kennen hun eigenaren waarschijnlijk beter dan zijzelf.Met zelfvertrouwen, consistentie en uiteraard veel liefde en zorg is het samenleven met een Aussie zeer harmonieus en probleemloos.

Tolerante hond met een sterk herdersinstinct

Hoewel hij aanvankelijk gereserveerd is tegenover vreemden, warmt hij snel op vanwege zijn vriendelijke en goedaardige karakter. Hij is ook geduldig en wordt goed verdragen in de omgang met kinderen en andere huisdieren. Het kan echter gebeuren dat andere dieren, kinderen, joggers of zelfs auto's een beroep doen op zijn herdersinstinct - duidelijke grenzen en een uitgebreid activiteitenaanbod zijn belangrijk voor de enthousiaste en veelzijdige rashond.

Kijk

Zijn oorsprong als herders- en herdershond is niet alleen te herkennen aan zijn sterke werkwilligheid en zijn grote bewegingsdrang, maar ook aan zijn sterke en gespierde, maar zeer wendbare en soepele lichaam. Met een schofthoogte van 51 tot 58 cm voor reuen en 46 tot 53 cm voor teven en een maximaal gewicht van 22 kg is de Australian Shepherd een middelgrote, maar toch vrij lichte hond. Hij beweegt zich vrij en moeiteloos en toont grote vaardigheid in vele hondensporten.

Goed geproportioneerd lichaam met een stompe staart

Als werkhond heeft hij een zeer robuuste bouw die nooit grof lijkt. De licht gewelfde tot platte kop van de Aussie met een duidelijk zichtbare stop en een snuit van ongeveer dezelfde lengte staat in goede verhouding tot zijn harmonieuze lichaam. Hij heeft een sterk schaargebit en driehoekige oren die hoog op het hoofd staan ​​en iets naar voren of opzij kantelen als hij geconcentreerd en aandachtig is. Kenmerkend voor sommige honden van dit ras is de aangeboren stompe staart, ook wel “natural bobtail” (NBT) genoemd. In landen zonder aanmeerverbod mogen langere hengels tot maximaal 10 cm worden aangemeerd.

Weerbestendig bont met veelzijdige kleuropties

De gladde tot licht golvende vacht van de Australian Shepherd is dankzij de sterke ondervacht zeer weerbestendig. Bij reuen zijn de manen en de kraag iets hariger dan bij teefjes. Op het hoofd, aan de buitenkant van de oren, aan de voorkant van de voorpoten en onder de hakken is het haar bij beide geslachten kort en glad. De grootste eigenaardigheid van het ras, die onder andere zijn grote populariteit verklaart, is ongetwijfeld de verscheidenheid in vachtkleur. In principe zijn er vier basiskleuren, maar in hun combinatie en de verschillende badges bieden ze 16 mogelijke kleurvarianten.

De vier basiskleuren zijn:

• Zwart
• Rot
• Blue Merle (gemarmerd zwart met grijze basiskleur)
• Red Merle (gemarmerd rood/bruin met lichtrode of beige basiskleur)

Dit resulteert in 16 mogelijke vachtkleuren:

• effen zwart: effen zwart, zonder badges
• effen rood: effen rood, zonder markeringen
• blue-merle: gemarmerd zwart met grijs/blauwe basiskleur, zonder aftekening
• red-merle: gemarmerd rood/bruin met licht rood/beige basiskleur, zonder aftekening
• black-bi (koper): zwart met koperkleurige markeringen
• zwart-bi (wit): zwart met witte aftekeningen
• red-bi (koper): Rood met koperen markeringen
• rood-bi (wit): Rood met witte aftekeningen
• blue-merle (wit): Merle gekleurd (grijs/blauw) met witte aftekeningen
• blue-merle (koper): Merle-kleurig (grijs/blauw) met koperkleurige aftekeningen
• red-merle (wit): Merle-kleuren (rood/bruin) met witte aftekeningen
• red-merle (koper): Merle-kleurig (rood/bruin) met koperkleurige aftekeningen
• black-tri: Zwart met witte en koperen markeringen
• red-tri: Rood met witte en koperen aftekeningen
• blue-merle (wit/koper): Merle blauw/grijs gekleurd met koperen en witte aftekeningen
• red-merle (wit/koper): Merle rood/bruin gekleurd met koperen en witte aftekeningen

Ongebruikelijke oogkleuren

Voor alle kleuren worden ogen en oren overwegend gedomineerd door andere kleuren dan wit. Witte aftekeningen zijn toegestaan, maar wit mag nooit de overheersende kleur zijn. De huidige rasstandaard accepteert geen witte vlekken op het lichaam of een volledig ongepigmenteerde neus (Dudley Nose). De oogkleur van deze ongewone rashond is net zo gevarieerd als de vacht: de oogkleuren zijn blauw, bruin, amber, evenals elke andere variatie of combinatie van deze kleuren, inclusief vlekken en marmering.

Verhaal

In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, ligt de thuisbasis van deze veelzijdige rashond niet in Australië, maar in Noord-Amerika. De werkelijke oorsprong van het ras is echter nog niet volledig begrepen, dus er bestaan ​​alleen theorieën over de voorouders van de Australian Shepherd. De meest voorkomende theorie is dat Baskische herders de honden in de 19e eeuw van Australië naar de VS brachten – vooral tijdens de goudkoorts rond 1840. De Baskische immigranten brachten ze mee als herdershonden voor hun Merinoschapen, die in Noord-Amerika de naam ‘Australische schapen’ kregen.

Een ster van westerse shows

De enthousiaste werkhond maakte al snel naam op de boerderijen en ranches van de Verenigde Staten. Opgewonden door de veelzijdigheid van de mogelijkheden, variërend van hoeden- en rijtaken tot het gebruik als waakhond, begonnen de boeren deze rashonden selectief te fokken. De honden maakten ook indruk op het publiek tijdens westernshows en rodeo's en verhoogden hun populariteit. In 1957 opende de Australian Shepherd Club of America (ASCA) het eerste stamboek, maar pas twintig jaar later werd er een uniforme standaard voor het ras vastgesteld. De rasstandaard van de American Kennel Club (AKC) werd in 1993 van kracht. Drie jaar later, in 1996, erkende de FCI (Fédération Cynologique Internationale) de Australian Shepherd eindelijk als een onafhankelijk hondenras. De FCI vermeldt de Aussie met het standaardnummer 342 in Groep 1 van herders- en menhonden en in Sectie 1 van herdershonden.

Fokkerij en gezondheid

Hoewel sommige vertegenwoordigers van het ras nog steeds schapen en ander vee hoeden en hoeden, wordt de meerderheid van de Australian Shepherds nu gehouden als familie- en gezelschapshonden. Afhankelijk van hun gebruik hebben zich in de fokkerij twee verschillende lijnen ontwikkeld: een werklijn waarin de oorspronkelijke kudde-eigenschappen en het kudde-instinct behouden en bevorderd worden, en een wat rustigere lijn waarin meer nadruk wordt gelegd op evenwicht en een ingetogen temperament en die is daardoor het resultaat beter geschikt voor het leven als gezinshond. Maar zelfs de meer gebalanceerde lijn brengt nog steeds meer energie met zich mee dan sommige voetbalteams. Dit wordt vaak vergeten bij het kopen van een schattige puppy en het is niet ongebruikelijk dat de nieuwe eigenaren zich thuis snel overweldigd voelen.

Blijf uit de buurt van goedkope Aussies

Als je geïnteresseerd bent in een Aussie, denk er dan goed over na of je je leven wilt aanpassen aan zo'n temperamentvolle schicht. Pas als u deze vraag duidelijk met “ja” kunt beantwoorden, kunt u op zoek gaan naar een geschikte fokker. Laat u in geen geval verleiden tot aankoop door lage puppyprijzen. Dergelijke ‘koopjes’ zijn meestal dieren van massafokkerijen die willen profiteren van de bloeiende handel met de nieuwe modehond en die geen waarde hechten aan het karakter of de gezondheid van hun dieren. Dergelijke papierloze Aussies hebben geen adequate gezondheidscontroles ondergaan en worden daarom vaak ziek.

Ziekten die typisch zijn voor het ras

Dat rasspecifieke erfelijke ziekten de laatste jaren steeds vaker voorkomen, heeft helaas ook te maken met de toenemende populariteit van het ras en de daarmee gepaard gaande ongecontroleerde fokkerij. Typische ziekten waar Australian Shepherds mee worstelen zijn onder meer gewrichtsproblemen zoals heup- en elleboogdysplasie (HD en ED), oogziekten zoals cataract en PRA (Progressieve Retinale Atrofie), epilepsie en gebits- en gebitsdefecten. Net als bij collies hebben veel rasvertegenwoordigers ook het zogenaamde MDR1-defect, wat leidt tot overgevoeligheid voor verschillende medicijnen. Wanneer twee Merle-types worden gepaard, lijden de nakomelingen vaak aan doofheid en/of blindheid. In sommige landen is de Merle x Merle-paring daarom verboden als martelkweek.

Koop alleen bij gerenommeerde fokkers

Met kennis van deze rastypische ziekten moeten puppykopers zeker contact opnemen met een competente en gerenommeerde fokker. Alleen zo kunt u er zeker van zijn dat uw puppy afkomstig is uit een gecontroleerde en gezonde fokkerij. U zorgt er niet alleen voor dat uw hond een gezond en lang leven krijgt, maar u levert ook een belangrijke bijdrage aan de gezondheid van het hele ras.

Dieet van de Australische herder

Even essentieel voor het fysieke welzijn van uw Aussie is zijn dieet. Zoals bij de meeste hondenrassen wordt aanbevolen dat de Australian Shepherd een dieet eet dat bestaat uit veel vlees (minimaal 70%) en groenten en fruit (ca. 20-30%). Uw hond heeft niet veel graan nodig en suiker moet u volledig vermijden. Als je hem geeftDroog-ofNatvoerLet dus zeker op hoge kwaliteit. De ingrediëntenlijst op de verpakking geeft u informatie over de juiste samenstelling en of alle belangrijke voedingsstoffen die uw hond nodig heeft in de voeding zitten. Onnodige vulstoffen, zoetstoffen, kunstmatige smaakversterkers en chemische conserveermiddelen hebben net zo weinig plaats in het voedsel als te veel graan en duiden meestal op inferieur voedsel. Het zogenaamde is de laatste tijd steeds populairder gewordenBARFen (biologische, soortspecifieke rauwe voeding). Net als bij zelf koken heb je uiteraard de grootste controle over de kwaliteit van het eten.

Wat is goed voor mijn Aussie?

Een Australische herder een uitgebalanceerd en gezond dieet geven en hem zo voorzien van alle belangrijke voedingsstoffen is in principe vrij eenvoudig. In de regel zijn Aussies niet vatbaar voor obesitas of allergieën. U moet de voeding echter uiteraard individueel aanpassen aan de behoeften van uw hond. Pups die nog in de groei zijn zullen zeker andere voeding nodig hebben dan volwassen honden. En rustigere senioren hebben andere ingrediënten nodig dan een volwassen hond die dagelijks meerdere uren beweegt. Naast leeftijd spelen ook gewicht, geslacht, activiteitenniveau en gezondheidstoestand een rol bij het kiezen van de juiste voeding. Niet alleen de ingrediënten, maar ook de hoeveelheid en frequentie van de dagelijkse voeding moeten aan deze factoren worden aangepast. Het wordt aanbevolen om puppy's vier keer per dag kleinere hoeveelheden te geven terwijl u eetvoedsel komEen volwassen Aussie mag slechts twee keer per dag worden gevuld. Overigens hebben alle honden vaste maaltijdtijden en rust nodig na het eten, ongeacht hun leeftijd.

Zorg

Naast de juiste voeding en de jaarlijkse routinebezoeken aan de dierenarts, kunt u nog veel doen om ervoor te zorgen dat uw hond gezond en verzorgd is. Belangrijk voor henZorgvan een Australian Shepherd is om zijn vacht dagelijks te borstelen. Hierdoor verwijder je losse haren, verwijder je vuil en voorkom je klitten. U moet ook uw oren, tanden, poten en klauwen ongeveer één keer per week laten controleren en schoonmaken of trimmen. Met dit reguliere verzorgingsprogramma behoudt u niet alleen het mooie uiterlijk en de gezondheid van uw hond, maar versterkt u tegelijkertijd de band tussen u en uw viervoeter.

houding

De Australian Shepherd stelt echter ongetwijfeld hogere eisen aan zijn verzorging dan aan voeding en verzorging. Zelfs dieren uit een “familiehondenras” waarvan het temperament enigszins getemperd is, vereisen nog steeds veel activiteit en actie.

Geen hond voor bankaardappelen

Een Australian Shepherd is beslist geen hond voor bankhangers en zondagswandelaars. Pure conditietraining zoals uren wandelen, naast de fiets rennen of ballen apporteren is voor de veeleisende rashond niet voldoende. De intelligente en leergierige Australiër vraagtWerkaanbiedingendie hem zowel fysiek als mentaal stimuleren. Deelname aan diverse hondensportactiviteiten of een opleiding tot reddings-, therapie- of geleidehond wordt aanbevolen.

Maar trakteer uzelf ook op wat rust!

Honden die fysiek en mentaal gestrest zijn, zullen zeker beter in het gezin integreren dan dieren met weinig uitdaging en verveeldheid, die snel de neiging hebben slechte gewoonten te ontwikkelen. Zij zullen zich graag ondergeschikt maken aan mensen die u steunt op basis van hun talenten en hen loyaal steunen. Goed gesocialiseerde, getrainde en drukke Australian Shepherds zullen het ook accepteren als er niets te doen is. Omdat perioden van rust en ontspanning net zo belangrijk zijn voor een harmonieus samenleven met uw hond als lichamelijke inspanning en mentale activiteit.