24 april - Het was maart 1917 toen een jonge middelbare scholier uit Kokomo, genaamd George Ray Goudy, dienst nam bij het United States Marine Corps.
In die tijd stond Amerika aan de vooravond van de toenmalige presidentWoodrow Wilson'een oorlog om alle oorlogen te beëindigen' genoemd.
Een paar weken later, op 6 april 1917, kwamen de Verenigde Staten daadwerkelijk in de Eerste Wereldoorlog terecht, waardoor Goudy en duizenden andere jonge mannen zoals hij de strijd in gingen.
USMC Soldaat Goudy sloot zich uiteindelijk aan bij een bemanning van automatische kanonnen en nam zelfs deel aan de veldslagen bij Belleau Wood en Chateau-Tierry in de zomer van 1918.
In september 1918 leidden de VS een geallieerde offensieve aanval in Saint-Mihiel, Frankrijk.
Goudy, die anderhalf jaar bezig was met zijn militaire taken, was erbij.
En op 15 september 1918, terwijl hij water naar een gewonde kameraad bracht, kwam Goudy om het leven.
Hij was 18 jaar oud.
Zes jaar later werd een groep van 33 veteranen van Howard County de eerste gecharterde leden van een nieuwe Veterans of Foreign Wars-organisatie in Kokomo.
Uiteindelijk noemden ze de VFW 'George Ray Goudy Post 1152', naar de man die het ultieme offer voor zijn land bracht.
En tijdens een speciale ceremonie die vorige week werd gehouden, kwamen tientallen mensen bijeen om de 100ste verjaardag van de post, gevestigd op 920 N. Washington St., te vieren, en om de man te eren naar wie deze post al die jaren geleden is vernoemd.
Bij het evenement van vrijdag waren lokale hoogwaardigheidsbekleders en andere leden van de VFW-familie en de Kokomo-gemeenschap aanwezig.
Maar volgens VFW Post 1152-commandant John Meeks werd de ceremonie nog zoeter gemaakt door de aanwezigheid van 18 familieleden van Goudy die nog steeds in de omgeving van Howard County wonen.
"Het was gewoon een idee dat ter sprake kwam", vertelde hij de Tribune, verwijzend naar het uitnodigen van leden van Goudy's familie. “Ik denk dat je nu het verband kunt leggen, want hier is de familie van deze man. Zijn moraal en wat hij deed, geen twijfel mogelijk, hij was een geweldige man. En ik hoop dat zij (de familie van Goudy) net zo trots zijn op het feit dat wij zijn naam dragen als wij zijn om het te hebben.
"De naam zal ook nooit veranderen", voegde Meeks eraan toe. "Ik denk niet dat je voor deze eer een betere man had kunnen uitkiezen dan George, die pas 18 was. Het belangrijkste is dat ik denk dat het belangrijk is dat onze leden weten wie hij is. Ik wil dat ze allemaal weten wie hij is." is omdat dat het meer een compleet verhaal maakt."
George Balog is Goudy's neef, en hij sprak ook op het evenement van vrijdag.
Maar voordat hij dat deed, sprak hij ook even met de Tribune en zei dat hij opgroeide en altijd wist dat zijn oom een 'oorlogsheld' was.
"We zijn allemaal erg trots op hem", zei Balog. "We zijn opgegroeid met de verhalen, en we gingen het graf repareren. ... Mensen zoals hij hebben ons land gemaakt tot wat het is, en ik denk dat hij er trots op zou zijn (om zijn naam in de organisatie te hebben staan) Ik denk dat hij niet zou geloven dat ze zijn naam daar honderd jaar lang hebben behouden. Dat is best fantastisch.
Maar hoewel de ceremonie van vrijdag een eerbetoon was aan Goudy, diende het ook als een eerbetoon aan de mannen en vrouwen die de VFW de afgelopen eeuw hebben gemaakt tot wat het nu is.
"Iets wat ik pas vele jaren later heb geleerd, is dat het niet de stenen en mortel zijn die deze plek bij elkaar houden", zegt Meeks, de 66e{/sup} commandant van de organisatie. "Het zijn de leden. Je ontwikkelt hier een band en kameraadschap."
De VFW heeft ook een speciale plaats in de Kokomo-gemeenschap, voegde Meeks eraan toe, van het militaire rituelenteam tot de sponsoring van de Little League en helpt zelfs bij het leiden van de campagne voor Jackson Street Commons, een wooncomplex voor dakloze veteranen nabij het centrum dat zich klaarmaakt om feest te vieren. volgende maand tienjarig bestaan.
"Het is ook onze gemeenschap", zei Meeks. "En dat is waar ik misschien van zou willen dat het publiek er meer van wist. Het publiek is hier elke dag van de week welkom. Als ze binnen willen komen, zijn ze meer dan welkom om binnen te komen en een tijdje te blijven en te kijken hoe het is. Omdat we hier eigenlijk één grote familie zijn.”
En misschien weten maar weinigen dat beter dan Alice Baldwin, wier vader William Walker een van de medeoprichters van de post was.
Baldwin grapte vrijdag met het publiek dat ze 'geboren was in de VFW'.
Maar hoewel dat niet de letterlijke waarheid was, zei Baldwin tegen de Tribune dat dit net zo goed had kunnen gebeuren.
‘Ik weet niet of ik deze plek onder woorden kan brengen’, zei ze. Ik kom hier al sinds ik kniehoog was ten opzichte van een sprinkhaan, en ik ben er altijd op de een of andere manier bij betrokken geweest. Het is gewoon een geweldige plek.
'Ik denk dat je het een beetje als een kerk kunt zien,' voegde Baldwin eraan toe. "Een kerkgebouw is precies dat, een gebouw. Maar de kerk zijn de mensen die erin zitten. En ik denk dat de VFW dat ook is. Het zijn de mensen die deze plek speciaal hebben gemaakt."
