Slaven laden moeizaam oksheads, of tonnen, gevuld met suiker, op een kleine boot, een zogenaamde droger, om te worden vervoerd naar de grotere schepen die in de Engelse haven van Saint John's in Antigua liggen. William Clark, de kunstenaar die deze aquatint heeft gemaakt, beschreef het transportproces van de vaten:
De kleine vaartuigen die worden gebruikt om de Hogsheads te vervoeren ... worden naar de juiste waterdiepte gebracht en naar één kant gedwongen; twee rondhouten of skids worden vervolgens van de dolboorden naar de kust uitgestrekt, waarop de okskoppen in de boot worden gerold, tegen de terugslag van de golf: er is veel behendigheid nodig om dit te bereiken zonder water met de suiker te verschepen ... [De] suiker is vervolgens verscheept naar Engeland, een reis van onzekere duur, gewoonlijk gemaakt in vier weken; maar al te vaak duurde het twee maanden, omdat de kapiteins gedwongen waren de Atlantische Oceaan over te steken onder de nadelen van wisselende winden.
Clark verbleef drie jaar in West-Indië en tekende scènes van het suikerproductieproces die werden gepubliceerd inTien gezichten op het eiland Antigua, waarin het proces van de suikerproductie en de tewerkstelling van de negers in het veld, in het kookhuis en in de distilleerderij worden weergegeven(1823).
