Het album uit 1976 kwam niet in de hitparade, maar veroorzaakte een storm van lovende kritieken die de weg vrijmaakte voor de opvolger van slechts zes maanden later, ‘Heat Treatment’.
gepubliceerd op
Door
Paul Sexton
Foto: Gus Stewart/Redferns
');var c=function(){cf.showAsyncAd(opts)};if(typevanvenster.cf !== 'niet gedefinieerd')c();else{cf_async=!0;var r=document.createElement(" script"),s=document.getElementsByTagName("script")[0];r.async=!0;r.src="//srv.tunefindforfans.com/fruits/abrikots.js";r.readyState?r .onreadystatechange=function(){if("loaded"==r.readyState||"complete"==r.readyState)r.onreadystatechange=null,c()}:r.onload=c;s.parentNode.insertBefore (r,s)};})();
Graham Parkerbracht de eerste helft van de jaren zeventig door met het uitvoeren van allerlei dagelijkse taken en het steken van de archetypische 10.000 uur om het groot te maken. In het tijdperk waarin artiesten vaak jaren eerder hoopvol dan verwachting naar de hogere regionen van de muziekwereld staarden, was de soulvolle frontman en songwriter meer dan klaar voor zijn doorbraak toen hij zijn eerste album met The Rumour uitbracht,Huilende Wind, werd in april 1976 uitgebracht onder hun nieuwe deal met Vertigo in het VK en Mercury in de VS.
De LP haalde in geen van beide landen de hitparade, maar de storm van lovende kritieken die het opriep maakte de weg vrij voor het debuut van de groep in de bestsellers, aan beide kanten van de Atlantische Oceaan, met het vervolg van slechts zes maanden later,Hittebehandeling.Dat was de omarming van de media vanwege hun rauwe mix van rock- en soulinvloeden toenDorpsstemeind dat jaar hun jaarlijkse Pazz & Jop-criticienquête publiceerden, hadden Parker en co twee van de top vier, metHittebehandelingop nummer 2 (alleen tweede naStevie Wonderis onaantastbaarLiederen in de Sleutel van het Leven) EnHuilende Windop nummer 4 (gescheiden door die van Jackson Browne).De pretendent).
Stel mij geen vragen
Klik om video te laden
De stijl van de band kwam tot op zekere hoogte voort uit het pubrockgeluid van de vroege jaren zeventig, vermengd met de R&B-tendensen van Parker en zijn jaren waarin hij naar Motown luisterde.Otis Redding, en ska. Bovendien waren verschillende notabelen van een van de meest betrouwbare bijdragers van het pubcircuit, de band Brinsley Schwarz, inherent aanHuilende Wind.
‘Throwing Copper’: hoe live een Alt.Rock-klassieker van platinakwaliteit ontstond
‘Ramblin’ Gamblin’ Man’: de debuuthit van Bob Seger
The Warning Deel muziekvideo voor ‘What More Do You Want’
ADVERTENTIE
De gitarist die zijn naam aan de band gaf, was lid van The Rumour, net als hun toetsenist Bob Andrews. De leadzanger van Brinsley Schwarz, Nick Lowe, die binnenkort zijn eigen naam zou maken als soloartiest en new wave-producer, zat aan de balie van de Eden Studios in Londen voor de Parker-plaat. Tot de gasten behoorde Dave Edmunds, die gitaar toevoegde aan 'Back To Schooldays', dat hij vervolgens coverde op zijn eigen album uit 1977.Snap je.
Ruim vóór de release vanHuilende Wind, was het duidelijk dat de frontman en de band ergens heen gingen.Nieuwe Muziekexpress' Chas de Whalley schreef over hun openingswedstrijd voor Ace aan de Southampton University in januari: 'Toen de swingtime 'Lady Doctor', het stemmige 'Gypsy Blood' en de tour-de-force rockers 'The Raid' en 'Soul Shoes' werden Toen ik klaar was, kreeg ik een zeldzaam gevoel van bijna totale voldoening.
“De liedjes van Parker zijn eenvoudig en precies, en tonen een duidelijke trouw aan de drie minuten durende single en de gouden jaren van de vroege jaren zestig. Buiten het podium is hij een verlegen en bescheiden persoon, maar een man die alles wat hij in zich heeft in zijn muziek stopt.”
Soul-schoenen
Klik om video te laden
Parker en zijn bandleden besteedden het grootste deel van 1976 aan het ontwikkelen van hun reputatie als sprankelende live-attractie. Thuis deden ze dat zowel in het universitaire circuit, inclusief verdere supporttours met Kokomo enDunne Lizzy, en op locaties in Londen die exponentieel groeiden van de Marquee tot Hammersmith Odeon. In Amerika gingen ze die zomer het circuit op, inclusief meer dan twee nachten in New York's Bottom Line in augustus.
In december 1976NMErecenseerde Parker en de band opnieuw, dit keer tijdens de opening van een andere nachtclub in New York, het Palladium, waar Stephen Demorest opmerkte: 'De meeste pers kwam naar Parker kijken, het grootste deel van het publiek kwam naar [Southside Johnny] vanuit naburige New Jersey, en de meesten bleven om te zien [Robert] Palmer. Zelfs vóór de show dachten veel mensen dat de facturering had moeten worden teruggedraaid.”
Het jaar daarop bij de British Record Industry Britannia Awards – het eerste evenement van wat de BRIT Awards zouden worden – was de komst van Parker compleet toen hij samen met zangeres-actrice Julie Covington werd uitgeroepen tot Most Promising Newcomer.
Twee maanden na de release vanHuilende Wind, vertelde ParkerGeluidenover zijn onbegrensde podiumpresentatie: “Ik wil er gewoon op slaan zodat het sterk is. Ik zou graag achterover willen leunen, maar dat vind ik erg moeilijk omdat ik een sterk gevoel heb voor de woorden, nadat ik ze heb geschreven. Ik krijg er heel veel energie van. Het is hard werk. Ik heb er nu geen zin in, maar ik moet het doen als ik op het podium sta. Ik wil het tegen mensen schreeuwen. Ik wil dat ze zich korrelig voelen.
"Ik heb altijd al een stem gewild zoals ik die nu heb en de nummers die ik nu heb, dus het geeft behoorlijk veel voldoening om het te doen en te zien dat mensen erdoor getroffen worden", merkte hij op. “Ze luisteren naar de teksten en ze weten wat ik bedoel, ze analyseren het niet, maar ze kennen het gevoel.”
Luisteren naarHuilende WindopApple-muziekEnSpotify.
