Voorbeelden van dieren met een gewei zijn de kariboe/rendier (de enige soort waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes een gewei hebben), elanden, damherten, elanden (de soort met het grootste gewei), muilezelherten, witstaartherten, sambar, chital en taruca.
Op deze pagina vindt u foto's en interessante weetjes over deze en andere dieren met een gewei. Je zult ook ontdekken: waar een gewei voor dient, waar het van gemaakt is en hoe een gewei anders is dan een hoorn.
Welk type dieren heeft een gewei?
De enige dieren met een gewei zijn dat welhert. Herten zijn hoefdieren die tot de familie behorenCervidae. Momenteel worden 51 soorten herten erkend. (bron)
Geweien, die jaarlijks worden gekweekt en afgeworpen, moeten niet worden verward methoorns, die gedurende zijn hele leven permanent aan de kop van een dier blijven zitten.
U kunt meer te weten komen over het verschil tussen een gewei en hoornsverderop op de pagina.
Op deze pagina vindt u een lijst met dieren met hoorns:Dieren met hoorns.
Pagina-index
Voorbeelden van dieren met gewei
- Kariboe
- Chital / gevlekte herten / asherten
- Elanden
- Damherten / Europese damherten
- Eland
- Muilezelhert
- Rode Broek
- rood Hert
- Reeën
- Sambar
- Sika herten
- Noordelijke Pudu
- Taruca
- Witstaarthert
Welk type dieren heeft een gewei?
Feiten over dieren met gewei
Gewei versus hoorns
Gewei Feiten
Voorbeelden van dieren met gewei
Kariboe
- Wetenschappelijke naam:Rangifer-afrastering
- Waar gevonden: Noord-Amerika, Europa, Azië (Siberië)
- Staat van instandhouding:Kwetsbaar
- Grootte gewei: breedte: 100 cm / 3,28 ft.; lengte: 135 cm
Kariboes, ook bekend als rendieren, zijn grote herten die voorkomen in arctische en subarctische gebieden op het noordelijk halfrond.
Er zijn verschillende ondersoorten van kariboes; degenen die in Noord-Amerika in het wild worden aangetroffen, staan bekend als kariboes; die in Europa en Noord-Azië staan bekend als rendieren.
Het gewei van een mannelijke kariboe kan een lengte bereiken van wel 1,35 m/4,43 ft.het op een na grootste gewei van welk dier dan ook(alleen die van deelandzijn groter), en degrootste vanelkdier in verhouding tot lichaamsgrootte.
De kariboe is dealleen hertensoorten waarvan de vrouwtjes een gewei hebben(Het gewei van de vrouwelijke kariboe is aanzienlijk kleiner dan dat van het mannetje).
Caribou in Canada ondernemen delangste migratie van welk landdier dan ook. In één jaar kunnen ze wel 3.000 mijl / 5.000 km afleggen.
Rendieren zijn sinds het begin van de negentiende eeuw nauw verbonden met Kerstmis. De slee van de Kerstman wordt getrokken door een team van negen rendieren, onder leiding van Rudolph, het ‘rendier met de rode neus’.
Meer over kariboes/rendieren vindt u op deze pagina:Kariboe-feiten
Op deze pagina kun je meer pooldieren zien:Arctische dieren
Meer kerstdieren kun je op deze pagina bekijken:Kerstdieren van over de hele wereld
Terug naar pagina-index
Chital / gevlekte herten / asherten
- Wetenschappelijke naam:As as
- Waar gevonden: Azië, geïntroduceerd in Australië en delen van de Verenigde Staten
- Staat van instandhouding:Minste zorg
- Lengte gewei: 100 cm / 3,28 ft.
De chital, ook bekend als het gevlekte hert of ashert, is een middelgroot hert dat voorkomt op het Indiase subcontinent. Het bewoont een verscheidenheid aan habitats, variërend van dichte bossen tot woestijnen.
De soort werd geïntroduceerd in Australië, waar het een van de zes hertensoorten is (allemaal niet-inheems) die nu in het wild voorkomen op het continent. Andere geïntroduceerde populaties zijn te vinden op Hawaï en op verschillende locaties op het vasteland van de Verenigde Staten.
De soort heeft een donkere, goudrode vacht gemarkeerd met talrijke kleine witte vlekken. Een donkere lijn loopt over de lengte van de rug van het dier. Elk gewei heeft drie tanden.
Tot de talrijke roofdieren van de chital behoren angstaanjagende zoogdieren zoalstijgers,luipaarden,wolvenEnDholes.
Op Hawaï heeft de chital geen natuurlijke vijanden. Als gevolg hiervan groeit de populatie van de soort ongecontroleerd en veroorzaken de herten aanzienlijke schade aan de gewassen van de staat.
Op deze pagina kun je meer Aziatische dieren zien:Aziatische dieren
Terug naar pagina-index
Elanden
- Wetenschappelijke naam:Canadese herten
- Waar gevonden: Noord-Amerika, Azië
- Staat van instandhouding:Minste zorg
- Breedte gewei: 1,22 m / 4 ft.
De eland is dehet op een na grootste lid van de hertenfamilie, Cervidae (de familie waartoe alle dieren met gewei behoren); alleen deelandis groter.
De eland wordt aangetroffen in bossen, struikgewas en graslanden in Noord-Amerika en Azië. Hij leeft vaak in bergachtige streken en trekt in de winter naar lagere hoogten.
Tijdens de sleur maakt het mannetje luide, hoge “bugel”-oproepen.
Tot voor kort werd gedacht dat de eland een ondersoort was van de elandrood Hert, een grote Europese soort. De twee soorten kunnen hybride nakomelingen produceren.
Meer informatie over de eland vindt u op deze pagina:Elanden Feiten
Terug naar pagina-index
Damherten / Europese damherten
- Wetenschappelijke naam:Precies goed
- Waar gevonden: Europa, geïntroduceerd in Noord-Amerika en Australië
- Staat van instandhouding:Minste zorg
- Lengte gewei: 70 cm / 2,3 ft.
Oorspronkelijk afkomstig uit Zuidoost-Europa, is het damhert, of Europese damhert, geïntroduceerd in een groot deel van de rest van Europa, inclusief Groot-Brittannië, maar ook in Australië en delen van de Verenigde Staten.
Het damhert heeft doorgaans een zandbruine vacht met talrijke witte vlekken, hoewel de vachtkleur aanzienlijk varieert van persoon tot persoon, en er verschillende kleurvariaties bekend zijn, waaronder alle witte en geheel zwarte exemplaren.
In tegenstelling tot die van de meeste andere herten is het gewei van het damhert dat welhandvormig(in de vorm van een open hand).
Sommige zoölogen beschouwen de nauw verwantePerzisch damherteen ondersoort van damherten te zijn, in plaats van een aparte soort.
Terug naar pagina-index
Eland
- Wetenschappelijke naam:Alces alces
- Waar gevonden: Noord-Amerika, Europa, Azië
- Staat van instandhouding:Minste zorg
- Breedte gewei: 2 m / 6,56 ft
De eland is degrootste levende lid van de hertenfamilie. Een groot mannetje kan een schouderhoogte van meer dan 2 m bereiken en kan tot 700 kg wegen.
De eland heeft degrootste gewei van elk levend dier. Het is ongebruikelijk dat het gewei van de eland ‘handvormig’ is (de vorm heeft van een open hand)
Het zijn niet alleen de grootte en het handvormige gewei van de eland die hem tot een van de meest onderscheidende grote zoogdieren ter wereld maken; De soort is ook te herkennen aan zijn lange gezicht, prominente lippen en de vlezige huidflap – bekend als een ‘bel’ of ‘keelhuid’, die aan de kin van zowel mannetjes als vrouwtjes hangt. (De exacte functie van de keelhuid is onbekend.)
Elanden zijn grote, krachtige dieren en kunnen gevaarlijk zijn. Mannetjes worden bijzonder agressief tijdens de paartijd. Vrouwtjes met kalveren kunnen ook aanvallen als ze zich bedreigd voelen.
Meer informatie over de eland vindt u op deze pagina:Elanden Feiten
Terug naar pagina-index
Muilezelhert
- Wetenschappelijke naam:Odocoileus hemionus
- Waar gevonden: Noord-Amerika
- Staat van instandhouding:Minste zorg
Het muilezelhert is een hert afkomstig uit Noord-Amerika en wordt aangetroffen in de centrale en westelijke Verenigde Staten, het zuidwesten van Canada en het noorden van Mexico. Het bereik overlapt met dat van de nauw verwantewitstaarthert(een andere inheemse soort), die in een groter gebied van Noord-Amerika voorkomt.
Het muilezelhert is genoemd naar zijn grote, ‘muilezelachtige’ oren. Het varieert van grijs tot roodbruin van kleur.
Ondersoorten (typen) van muilezelherten omvatten deRocky Mountain-muilezelhert,Muilezelhert uit CaliforniëEnColumbiaans hert met zwarte staart.
De staarten van sommige ondersoorten van muilezelherten (bijvoorbeeld het Colombiaanse zwartstaarthert) zijn zwart, en deze ondersoorten staan bekend als "zwartstaartherten". Alleen detipsvan de staarten van de andere ondersoorten zijn zwart.
Het gewei van de muilezel vertakt zich in paren van stekels, terwijl de tanden van het gewei van het witstaarthert uit één enkele hoofdbalk groeien.
Op deze pagina kun je meer Noord-Amerikaanse dieren zien:Noord-Amerikaanse dieren
Terug naar pagina-index
Rode Broek
- Wetenschappelijke naam:Mazama americana
- Waar gevonden: Zuid-Amerika
- Staat van instandhouding:Gegevens ontoereikend
Het rode brocket is een middelgroot hert dat voorkomt in bossen in het noorden van Zuid-Amerika, inclusief het Amazone-regenwoud.
De soort is een van de negen momenteel erkende soorten brocketherten, die samen het geslacht vormenMazama. (bron)
Met een hoogte tot 80 cm / op de schouder is het rode brocket het grootste van de brocketherten. Het gewei is klein en puntvormig.
Op deze pagina kun je meer Zuid-Amerikaanse dieren zien:Zuid-Amerikaanse dieren
Terug naar pagina-index
rood Hert
- Wetenschappelijke naam:Herten elaphus
- Waar gevonden: Europa, delen van Azië, Noordwest-Afrika
- Staat van instandhouding:Minste zorg
Het edelhert is van de wereldvierde grootste soort herten(achter deeland,elandenEnSambar). De soort kan 1,3 m hoog worden op de schouder en is het grootste landzoogdier van de Britse eilanden.
De kleur van het edelhert varieert van roodbruin tot grijsbruin, afhankelijk van de tijd van het jaar en de ondersoort.
DeBarbarijse hert, een ondersoort van edelherten, is deenige herten afkomstig uit Afrika. Het leeft in dichte bossen in het noorden van het continent. De ondersoort is ook bekend als het Atlashert of de Afrikaanse eland.
Terug naar pagina-index
Reeën
- Wetenschappelijke naam:Capreolus capreolus
- Waar gevonden: Europa, Midden-Oosten
- Staat van instandhouding:Minste zorg
Het ree is een klein hert afkomstig uit Europa en delen van het Midden-Oosten. Hij heeft een rood/roodgrijze vacht, een witte stuit en mist een staart.
Deze aanpasbare soort kan in een breed scala aan habitats leven. De bevolking telt ongeveer 15 miljoen volwassen individuen en er wordt aangenomen dat dit nog zal stijgen.
Het gewei van het reeën is relatief klein, groeit tot een maximale lengte van 25 cm en heeft doorgaans drie punten.
In tegenstelling tot andere herten begint het gewei van een reeën vrijwel onmiddellijk te groeien nadat het vorige paar is afgeworpen.
Terug naar pagina-index
Sambar
- Wetenschappelijke naam:Eén kleur Russisch
- Waar gevonden: Azië, Australië (geïntroduceerd), Noord-Amerika (geïntroduceerd)
- Staat van instandhouding:Kwetsbaar
De sambar is een groot, donkerbruin hert dat voorkomt in Azië. Het is aanwezig in een groot deel van het Indiase subcontinent en Zuidoost-Azië, inclusief eilanden als Sumatra en Borneo. De soort is ook geïntroduceerd in Australië en delen van Texas, Californië en Florida.
De sambar is van de wereldderde grootste soort herten- alleen deelandEnelandenzijn groter. Hij is tot 1,6 m hoog bij de schouder.
Het gewei van de sambar bereikt een lengte van maximaal 1,1 m en heeft drie tanden of punten.
De sambar is nachtelijk en/of schemerig (actief bij zonsopgang en zonsondergang). Een van de belangrijkste roofdieren van de soort in Azië is detijger. Er wordt gezegd dat de grote kat de roep van de sambar kan imiteren.
Op deze pagina kun je meer Aziatische dieren zien:Aziatische dieren
Terug naar pagina-index
Sika herten
- Wetenschappelijke naam:Cervus nippon
- Waar gevonden: Azië, Noord-Amerika (geïntroduceerd)
- Staat van instandhouding:Minste zorg
Het sikahert is een kleine soort afkomstig uit Azië en geïntroduceerd in delen van Texas en Maryland. Hij leeft doorgaans in dicht bos en bosgebied, maar kan ook worden gezien als hij foerageert op met gras begroeide open plekken.
De soort is te herkennen aan zijn kleine formaat, wigvormige kop en donkerbruine vacht met witte vlekken. Mannetjes hebben een gewei met drie of vier punten die aftakken van de hoofdbalk.
Op deze pagina kun je meer Aziatische dieren zien:Aziatische dieren
Terug naar pagina-index
Noordelijke Pudu
- Wetenschappelijke naam:Pudu Mephistopheles
- Waar gevonden: Zuid-Amerika
- Staat van instandhouding:Gegevens ontoereikend
De noordelijke pudu is een Zuid-Amerikaanse hertensoort die voorkomt in hooggelegen Andesbossen, struikgewas en graslanden in Colombia, Ecuador en Peru.
De soort, die een maximale schouderhoogte van 35 cm/13,78 inch heeft, is de's werelds kleinste hertensoort. Het is iets kleiner dan de nauw verwantezuidelijke pudu, die voorkomt in bossen en struikgewas in Argentinië en Chili.
Het gewei van de noordelijke pudu is kort en puntig, licht naar achteren gebogen en bereikt een maximale lengte van 6 cm.
Op deze pagina kun je meer Zuid-Amerikaanse dieren zien:Zuid-Amerikaanse dieren
Terug naar pagina-index
Taruca
- Wetenschappelijke naam:Hippocamelus antisensis
- Waar gevonden: Zuid-Amerika
- Staat van instandhouding:Kwetsbaar
De taruca is een middelgrote hertensoort die voorkomt in de Andes in Argentinië, Bolivia, Chili en Peru. Het leeft in rotsachtige gebieden, bergachtige struikgewas en graslanden, vaak boven de boomgrens.
Het gewei van de taruca bestaat uit twee tanden, die zich vanaf de basis vertakken. De grotere achtertand bereikt een lengte van maximaal 30 cm.
De naaste verwant van de taruca is deZuid-Andesherten, een bedreigde diersoort die voorkomt in de bergen van Argentinië en Chili.
Op deze pagina kun je meer Zuid-Amerikaanse dieren zien:Zuid-Amerikaanse dieren
Terug naar pagina-index
Witstaarthert
- Wetenschappelijke naam:Odocoileus virginianus
- Waar gevonden: Noord-Amerika, Zuid-Amerika
- Staat van instandhouding:Minste zorg
Het witstaarthert is nauw verwant aan demuilezelhert, een andere middelgrote hertensoort afkomstig uit Noord-Amerika. In tegenstelling tot dat van zijn neef strekt het verspreidingsgebied van het witstaarthert zich zuidwaarts uit door Midden-Amerika en naar het noorden van Zuid-Amerika.
Kleinere oren, een lange en wittere staart en een gewei met stekels die uit de hoofdlengte groeien in plaats van uit vertakte paren zijn kenmerken die het witstaarthert onderscheiden van demuilezelhert.
Het witstaarthert wordt in een groot deel van de Verenigde Staten aangetroffen in een breed scala aan habitats, waaronder bossen, graslanden, kustgebieden en woestijnen.
Op deze pagina kun je meer Noord-Amerikaanse dieren zien:Noord-Amerikaanse dieren
Terug naar pagina-index
Feiten over dieren met gewei
Het enige hertzondergewei is dewaterherten,Hydropoden ongewapend. In plaats van een gewei heeft het waterhert kleine, naar beneden gerichte slagtanden die op hoektanden lijken.
Bij alle hertensoorten op één na wordt een gewei alleen bij mannetjes aangetroffen; de enige soort waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes een gewei hebben, is dekariboe, ook bekend als derendier.
Deelandis zowel degrootste dier met geweien dedier met het grootste gewei. Het kleinste dier met een gewei is deNoordelijke Pudu, een klein hert gevonden in de Andes van Zuid-Amerika.
Herten zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica, maar komen niet oorspronkelijk uit Australië, waar ze door mensen zijn geïntroduceerd.
In Afrika komt slechts één soort hert voor: deBarbarijse hert, een ondersoort van het edelhert.
Herten worden al duizenden jaren door mensen bejaagd. Als gevolg hiervan zijn veel soorten herten geïntroduceerd in landen en continenten buiten hun oorspronkelijke verspreidingsgebied.
Gewei versus hoorns
In tegenstelling tot hoorns, die gedurende het hele leven van een dier groeien en nooit worden afgeworpen, groeit het gewei en wordt het jaarlijks afgeworpen.
Geweien zijn gemaakt van bot en zijn verlengstukken van de schedel van een dier. Tijdens hun groeiperiode kan het gewei wel 2,5 cm per dag groeien, waardoor het de snelst groeiende dierenbotten zijn.
In tegenstelling tot geweien hebben hoorns een tweedelige structuur: een centrale kern van bot, die wordt omgeven door een omhulsel van keratine.
Geweien worden alleen aangetroffen bij leden van de hertenfamilie Cervidae. Hoorns zijn te vinden op leden van twee dierfamilies: Bovidae en Antilocapridae.
(Bovidae, ook bekend als de runderfamilie, herbergt dieren zoals tamme runderen, bizons, antilopen, schapen en geiten. De familie Antilocapridae omvat slechts één soort: deGaffelbok, die, hoewel het geen echte antilope is, bekend staat als de ‘Amerikaanse antilope’.)
Gewei Feiten
Gewei is mogelijk geëvolueerd als alternatief voor slagtanden. De voorouders van herten waren slagtanddieren, en tegenwoordig het enige hertnietom een gewei te hebben (het waterhert) heeft in plaats daarvan slagtanden. Slechts één soort herten, de muntjak, heeft beide geweienEnslagtanden.
Het feit dat geweien alleen bij mannelijke herten worden aangetroffen, suggereert dat vechten het voornaamste gebruik ervan is; tijdens de sleur vechten mannelijke herten met elkaar om dominantie en paringsrechten over vrouwtjes. Er wordt aangenomen dat de grootte van het gewei van een hert verband houdt met het paringssucces.
Een ander gebruik van gewei is zelfverdediging tegen roofdieren. Uit onderzoek is gebleken dat mannetjes zonder gewei vaker door wolven worden gepredateerd dan mannetjes waarvan het gewei nog niet is afgeworpen.
‘Schuurjagen’, een tijdverdrijf waarbij het gewei van herten wordt verzameld, is een populaire activiteit in Noord-Amerika.
Ontdek meer met Active Wild
Je kunt meer gehoornde dieren op deze pagina zien:Dieren met hoorns
Meer informatie over zoogdieren vindt u op deze pagina:Zoogdieren – De ultieme gids
Ontdek verschillende soorten zoogdieren op deze pagina:Soorten zoogdieren
Word een expert in het hele dierenrijk:Dieren - De ultieme gids
