De Duitse Herdershond (GSD) is ongetwijfeld een van de meest gewilde rassen die er zijn.
De intelligentie, het nut en de algehele charme ervan kunnen zeker iedereen bekoren. Maar wist je dat er veel soorten Duitse herders bestaan?
Al met al zijn er 14 soorten Duitse herders op basis van hun bloedlijnen, jassen en maten:
- West-Duitse werklijn Duitse herder
- Oost-Duitse DDR-werklijn Duitse herder
- Tsjechische werklijn Duitse herder
- Amerikaanse showlijn Duitse herder
- Europese showlijn Duitse herder
- Zadelrug Duitse herder
- Effen kleur Duitse herder
- Sable Duitse herder
- Panda Duitse herder
- Witte Duitse herder
- Kortharige Duitse herder
- Langharige Duitse herder
- Dwerg Duitse herder
- Reuze Duitse herder
Veel fans van dit ras kennen deze typen misschien al, terwijl sommigen nog steeds in het ongewisse kunnen zijn vanwege verwarring of gebrek aan informatie. Zelfs als je net begint met het leren kennen van het ras, ben je hier aan het juiste adres.
Als je er meer over wilt weten, lees dan verder terwijl we ze allemaal in detail introduceren.
Inhoud show
De 5 soorten Duitse herders op basis van bloedlijnen
De bloedlijnen van de Duitse herder zijn verdeeld in twee groepen: de werklijn en de showlijn. Er zijn in totaal vijf soorten in deze categorie. Deze afstammingslijnen duiden op verschillen in de manier waarop een hond is gefokt en in zijn afkomst.
West-Duitse werklijn Duitse herder
Duitse herders uit de West-Duitse werklijn worden beschouwd als de meest vergelijkbare honden die zijn gefokt door Max Von Stephanitz, de grondlegger van het ras zelf.
Stephanitz was er vast van overtuigd dat de capaciteiten en het temperament van een hond op de eerste plaats komen, en dat het uiterlijk slechts een bonus is.
Dit betekent dat in plaats van het uiterlijk, de West-Duitse werklijnen specifiek zijn gefokt, waarbij de nadruk ligt op het vermogen om te luisteren, te leren en te werken.
Zoals elke werkhond zijn ze ontworpen met een hoge pijntolerantie, energie en prooidrift. West-Duitse werklijnen worden vanwege hun veelzijdigheid als hoogwaardig beschouwd. Het kunnen geweldige huisdieren en waakhonden zijn.
Omdat ze harde werkers zijn, dienen ze ook als zoek- en reddingshonden, militaire honden, hulphonden en politiehonden. Fysiek zijn ze vrij kleiner en hebben ze een minder opvallende, licht hellende rug dan hun tegenhangers in de showlijnen.
Deze lijn uit West-Duitsland heeft gewoonlijk uniforme zwarte lichamen, maar ze kunnen ook verkrijgbaar zijn in kleuren als zwart en sable of zwart en bruin.
Toen de Berlijnse Muur werd gebouwd, werd Duitsland opgesplitst in Oost en West, wat leidde tot de ontwikkeling van Oost-Duitse DDR-werklijnen.
Oost-Duitse DDR-werklijn Duitse herder
Deze GSD's werden in Oost-Duitsland onder strikte regelgeving voor militaire doeleinden gefokt om honden van hoge kwaliteit te produceren. Oost-Duitse DDR-werklijnen werden ontwikkeld om lange werkdagen en extreme weersomstandigheden te doorstaan.
Qua formaat zijn deze GSD’s kleiner dan de West-Duitse werklijnen. Ondertussen hebben ze krachtigere hoofden en schouders.
Oost-Duitse herders hebben geen helling of boog op hun rug, aangezien deze werkhonden zijn gefokt voor patrouilles, en een dergelijke asymmetrische structuur kan een nadeel zijn.
Honden uit deze lijn hebben een donkerdere vacht, meestal sable of bruin gevlekt.
Wat het temperament betreft, zijn Oost-Duitse honden uit de werklijn loyaal, gehoorzaam en lief. Met de juiste training kunnen het uitstekende gezinshonden zijn voor ervaren eigenaren.
Vergeet niet dat ze activiteiten nodig hebben om ze bezig te houden; anders kunnen ze potentieel destructief zijn.
Tsjechische werklijn Duitse herder
Vergeleken met andere Duitse herderrassen zijn de Tsjechische werklijnen het meest wolfachtig. Net als Oost-Duitse werklijnen werden ze gefokt volgens strikte normen, specifiek om langs de grenzen van Tsjechoslowakije te patrouilleren.
Tsjechische Duitse herders hebben een intense werklust. Daarnaast zijn ze wendbaar, zeer trainbaar, gehoorzaam en beschermend. Deze eigenschappen maken een Duitse herder uit deze lijn tot een goede gezinshond, zelfs voor gezinnen met meerdere huisdieren.
Het zijn echter ook uitstekende waakhonden. Ze worden vaak gerekruteerd door zoek- en reddingsteams en andere groepen die enorm zouden profiteren van hun capaciteiten en intelligentie.
Qua uiterlijk hebben Tsjechische werklijnen minder opvallende schuine ruggen, brede schouders en sterke kaken. Ze zijn ook de kleinste in de werklijntypen.
De vachtkleuren van dit type zijn vaak donker gekleurd, meestal variërend van marterkleurig tot zwart.
Bekijk deze drie soorten Duitse herders uit de werklijn in de onderstaande video:
ALLES OVER DE WERKENDE DUITSE HERDERHOND
Amerikaanse showlijn Duitse herder
De Amerikaanse showlijn Duitse herders worden ook wel Canadese showlijnen genoemd en zijn een combinatie van vele bloedlijnen. Ze zijn het meest voorkomende type Duitse herder en staan ook bekend als AKC-lijnen.
Hun fokkerij is gericht op uiterlijk, aangezien ze vooral werden gebruikt om mee te doen aan hondenshows. Amerikaanse honden uit de showlijn hebben een ‘vliegende draf’-gang en extreme hoekingen naar achteren, kenmerken die de norm stellen in exterieurshows.
Bovendien zijn ze groter, langer en hebben ze kortere snuiten en hoofden dan andere GSD-typen. Amerikaanse showlijnen zijn vaak verkrijgbaar in lichtere kleuren, waaronder lichtbruin en crème. Ook hebben hun ruggen een opvallende zwarte tekening.
Terwijl ze proberen de perfectie in hun uiterlijk te bereiken, worden hun gezondheid en persoonlijkheid vaak op een laag pitje gezet. Het fokken in de achtertuin resulteert vaak in de ongewenste eigenschappen en gezondheidsproblemen van deze honden, meestal heupdysplasie.
Dit komt ook voort uit energie en gedrevenheid; ze zijn meer ontspannen dan de werklijnen. Dat gezegd hebbende, een hond uit deze lijn zou een geweldig familiehuisdier zijn. Ze zijn gehoorzaam en enthousiast om te behagen, loyaal en goede spoorzoekers en herders.
Europese showlijn Duitse herder
Van de verschillende rasvariaties van Duitse herders wordt de Europese showlijn, ook bekend als de West-Duitse showlijn, als de mooiste beschouwd. Ze zijn steviger en korter dan Amerikaanse showlijnen.
Hun hoofden zijn ook mannelijker en hun ruggen zijn rechter. Het fokken van deze lijn is strikt gereguleerd om overmatig hellen te voorkomen, wat meestal resulteert in heupdysplasie.
In tegenstelling tot zijn Amerikaanse tegenhanger is het doel van Europese showlijnen het produceren van een goed afgeronde hond, qua gezondheid, temperament en exterieur.
Europese showlijn Duitse herdershonden hebben over het algemeen rijke kleuren rood en zwart. Behalve wit zijn andere kleuren toegestaan in de standaard. Ze hebben ook lichter pigment dan hun tegenhangers in de werklijnen.
Hoewel ze werkhondenbloed in zich hebben, zijn ze nog steeds langzamer. Hierdoor zijn ze meer geschikt als huisdieren.
Over het algemeen zijn Europese of West-Duitse Duitse herders uit de showlijn gezonde, goedgehumeurde en potentiële exterieurkampioenen.
De 5 soorten Duitse herders op basis van vachtkleuren
Sommige rasvariaties van Duitse herders vallen onder de categorie vachtkleur. Van de meest voorkomende tot de zeldzaamste, we zullen in deze sectie de vijf verschillende soorten Duitse herders behandelen, afhankelijk van hun vachtkleur.
Zadelrug Duitse herder
Duitse herders met zadelrug zijn de meest erkende en meest voorkomende onder dit ras. Hun verschillende markeringen en patroon onderscheiden ze van andere typen.
Hun jassen hebben twee kleuren, die meestal zwart zijn met een combinatie van rood of bruin. Ook wel de zadelvacht van de Duitse herder genoemd, 'zadel' verwijst naar de zwarte vacht op hun rug, die lijkt op de vorm van een zadel op een paard.
Anderen noemen dit patroon ook wel ‘deken’, omdat het lijkt op een deken die op hun rug wordt gelegd.
Als het gaat om kleurstandaarden, wordt, hoewel elke kleur acceptabel is, de voorkeur gegeven aan rijkere tinten. Bleke en vervaagde kleuren zoals leverkleurig en blauw zijn ernstige fouten bij het Duitse herderras.
Effen kleur Duitse herder
Duitse herders in effen kleuren, meestal in het zwart, wit, lavendel of blauw, komen minder vaak voor dan Duitse herders met zadelrug. In tegenstelling tot wat sommige mensen denken, worden deze pups niet als een gemengd ras beschouwd.
Ze zijn erkend door deAmerikaanse Kennelclubals raszuivere Duitse herders. Accenten van poederblauwe kleur zijn mogelijk bij de effen Duitse herdershond, maar dit kwalificeert niet als een effen kleur.
Bij wedstrijden zorgen pigmenten als zodanig voor puntenverlies of afwijzing. Hoewel zwarte Duitse herders worden geaccepteerd, worden ze ook vaak als gebreken verklaard.
Aan de andere kant worden witte Duitse herders onmiddellijk gediskwalificeerd.
Sable Duitse herder
Sable Duitse herders zijn in technische termen in wezen agouti, of een wilde kleur. Dit kleurenpatroon verschijnt niet in vlekken, maar in verschillende veelkleurige haren verspreid over hun hele lichaam.
Het is een gen dat veel voorkomt bij wilde dieren zoals wolven. Net als andere kleurtypes van de Duitse herder heeft het hebben van een vacht met een marterpatroon geen invloed op het temperament van een hond, omdat ze nog steeds van hetzelfde ras komen.
Het enige wat het doet is Sable German Shepherds uniek en mooi maken door middel van gestreepte vacht. Een gestreepte vacht betekent dat elke haarstreng veelkleurig is, in kleuren die je normaal gesproken bij een normale Duitse herder ziet.
Het heeft twee of drie verschillende pigmenten met zwarte punten. Ze worden geboren met lichter haar, dat donkerder wordt naarmate ze ouder worden. Hun vacht verandert een paar keer van kleur voordat ze volwassen zijn.
Lichte en donkere sable-kleuren, tweekleurig en zwarte sable zijn de sable-types van de Duitse herder die worden geaccepteerd door kennelclubs, waaronder de American Kennel Club.
Panda Duitse herder
Ook wel bekend als gevlekte Duitse herders, hebben panda Duitse herders een patroon van ongepigmenteerde vlekken op een gepigmenteerde achtergrond. Ze hebben ook zwarte aftekeningen rond de ogen, vandaar de ‘panda’ in hun naam.
Panda Duitse herders zijn echter niet alleen zwart en wit van kleur, in tegenstelling tot panda's. De meesten van hen worden geboren met een derde kleur in hun vacht, die meestal bruin is. Hierdoor worden ze soms driekleurige Duitse herders genoemd.
Momenteel is dit type Duitse herder niet acceptabel in verschillende kennelclubs vanwege de witte aftekeningen. Het wordt bestempeld als een ernstige fout in exterieurshows.
Om deze reden worden panda-Duitse herders als zeldzaam beschouwd, omdat fokkers er voor terugdeinzen.
Witte Duitse herder
De witte Duitse herder behoort tot het effen kleurtype. Ze verschillen niet van de standaard Duitse herder, behalve dat ze het recessieve witte vachtgen hebben.
Om de zaken recht te zetten: witte Duitse herders hebben geen albinisme.Albino hondenlijden aan een gebrek aan pigmentatie. Hun huid en neus zijn meestal roze. Ze zijn zeldzaam en het is zeer waarschijnlijk dat ze gezondheidsproblemen ontwikkelen.
Ondertussen zijn witte Duitse herders over het algemeen gezonde pups met donkere of blauwe ogen en zwarte neuzen.
Hoewel witte GSD's worden erkend in de rasstandaarden, worden ze automatisch gediskwalificeerd voor wedstrijden. Aan de andere kant, deVerenigde Kennelcluberkent ze als een apart ras.
Andere soorten Duitse herders
Naast showlijnen, werklijnen en vachtkleurtypen van het Duitse herdershondras zijn er nog vier andere typen die niet tot deze groepen behoren.
Het zijn kortharige, langharige, dwerg- en gigantische Duitse herders.
Kortharige Duitse herder
Kortom, de andere term voor de standaard Duitse herder, de kortharige Duitse herder, bepaalt derasstandaard.
Deze honden hebben ongeveer 2,5 cm lange dubbele vacht. Deze “vacht van normale lengte” wordt veroorzaakt door een dominant gen en de textuur is grof en dicht.
Hun dubbele jassen hebben een dichte beschermlaag en dikke ondervacht, die iets langer rond hun benen en nek groeit. Ze dienen als bescherming tegen extreme weersomstandigheden.
Hoe beroemd ze ook zijn, deze pups zijn helemaal niet zeldzaam. Omdat ze aan de rasstandaarden hebben voldaan, kiezen veel fokkers ervoor om kortharige Duitse herders groot te brengen.
Ze worden geaccepteerd door kennelclubs zoals de American Kennel Club en de United Kennel Club.
Qua functionaliteit zijn kortharige Duitse herders allround pups. Ze kunnen dienen als werkhonden, showhonden en gezelschapshonden. Maar ze kunnen minder vriendelijk overkomen als hun werkhond-streak begint.
Langharige Duitse herder
De minder voorkomende tegenhanger van de kortharige variant, de langharige Duitse herder, heeft een lange, zijdeachtige, enkellaagse vacht. Het is minstens twee centimeter lang.
De vacht bij hun buik hangt dichter bij de grond als ze op handen en voeten staan. Een langharige Duitse herdershond is een product van een recessief gen.
Dat is de reden waarom het kortharige type vaker wordt gezien, omdat het dominante gen een grotere kans heeft om aan de oppervlakte te komen. Slechts 10% tot 15% van de Duitse herders is langharig.
Helaas beschouwen zowel de AKC als de UKC lange jassen als ernstige fouten. Als gevolg hiervan zijn langharige Duitse herderfokkers zo zeldzaam als deze honden zijn.
Sommige zijn misschien zelfs hoger geprijsd dan de meer verkoopbare kortharige variant. Hoewel dit het geval is, verschillen langharige en kortharige Duitse herders qua persoonlijkheid niet veel.
Langharige GSD's zijn echter een beetje vriendelijker dan kortharige omdat ze een lagere werkdrift hebben. Verder zijn ze net zo slim, loyaal en aanhankelijk.
Dwerg Duitse herder
Dwerggroei, een aandoening die wordt veroorzaakt door een defecte hypofyse, kan ook andere hondenrassen treffen. Dwerg-Duitse herders zijn misschien schattig, maar hun gezondheid is in gevaar. GSD's die aan dwerggroei lijden, kunnen een kortere levensduur hebben.
Dwerggroei treft 20% van de Duitse herderpopulatie en wordt in verband gebracht met slechte fokpraktijken door puppymolens of fokkers in de achtertuin.
Dwerg Duitse herders komen veel voor in hun nest omdat ze meer om winst geven dan om dierenwelzijn.
Ondanks dat ze kleiner zijn dan een gewone Duitse herder, zijn dwerg-Duitse herders raszuiver. Daarom mogen ze niet worden aangezien voor miniatuur Duitse herders, dit zijn GSD's gemengd met andere rassen.
Typisch bereikt een Duitse herder met dwerggroei een hoogte variërend van 10 tot 20 inch en een gewicht van 30 tot 55 pond. De meesten van hen stoppen met groeien rond de 2 tot 3 maanden, en slechts enkelen van hen leven langer dan vijf jaar.
Behalve dat ze verschillende gezondheidsproblemen hebben, zorgen hormonale afwijkingen als gevolg van dwerggroei er ook voor dat ze temperamentvolle problemen hebben. Ze lopen een groot risico op het ontwikkelen van ernstige verlatingsangst en onnodige agressie.
Reuze Duitse herder
Uit de naam zelf blijkt dat gigantische Duitse herders een groter type van dit ras zijn. Het zijn producten van het kruisen van andere grote hondenrassen met de Duitse herder. Deze honden konden tot meer dan 100 kilo wegen.
Terwijl de hoogte van een standaard Duitse herder varieert van 24 tot 26 inch, zijn gigantische Duitse herders 25 tot 29 inch. Het Giant German Shepherd-ras heeft nog twee andere namen: King Shepherd en Shiloh Shepherd.
De Shiloh Shepherd is een mix tussen de Duitse herder en een groot ras zoals de Alaskan Malamute. Ondertussen is de King Shepherd een combinatie van de Duitse herder en Shiloh Shepherd.
Deze honden werden gekruist om pups te produceren die groter zijn dan de Duitse herder. Het doel is om zijn uiterlijk en kenmerken te behouden, maar ook minder gezondheidsproblemen en een beter temperament te hebben.
Veel Gestelde Vragen
Wat is het beste ras van de Duitse herder?
Als er één ras is dat opvalt tussen de verschillende soorten Duitse herders, dan is dat de West-Duitse werklijn Duitse herder. Het is bekend dat ze kalm zijn in de buurt van andere dieren en nieuwe mensen.
Omdat ze socialer zijn dan de andere soorten Duitse herders, zijn het geweldige huisdieren. Hun gemakkelijke karakter zorgt ervoor dat gezinnen vaak op zoek gaan naar hun type. Desondanks zouden ze nog steeds meer uitblinken op het gebied van werkhonden.
Dat gezegd hebbende, alle Duitse herdershonden hebben hun eigen specialiteit. Ongeacht hun type deelden deze honden op een bepaald moment dezelfde geschiedenis.
In feite deelden al deze GSD's ergens in hun afstamming dezelfde naam: Elzasser Wolfhond.
Wat is het verschil tussen werklijn- en showlijntypen?
Het belangrijkste verschil is dat dewerkende lijnwordt gefokt op temperament, terwijl de showlijn wordt gefokt op uiterlijk. Showlijn Duitse herders worden voornamelijk gefokt om aan de rasstandaard te voldoen en niet om gezondheid.
Showlijnhonden hebben schuine ruggen, schuine achterpoten en brede lichamen, en ze zijn omvangrijker van formaat.
Aan de andere kant hebben werklijnen een rechte rug, compacte lichamen en krachtige spieren. Showlijnen zijn verkrijgbaar in rijkgekleurde jassen, terwijl de andere vaak in sable is.
Beide lijnen produceren intelligente, beschermende en zelfverzekerde honden. Werklijnen zijn echter energiek vergeleken met de meer relaxte showlijn GSD's. Werklijnen zijn ook agressiever dan de vriendelijkere showlijnen.
Wat de gezondheid betreft, zijn Duitse herders uit de werklijn over het algemeen gezondere pups dan Duitse herders uit de showlijn, omdat ze robuuster zijn gebouwd. Showlijnen worden meestal gefokt met een schuine rug, waardoor ze vatbaar zijn voor heupdysplasie.
Wat is het verschil tussen Amerikaanse en Europese Duitse herders?
Het grootste verschil tussen Amerikaanse en Europese Duitse herders is te zien aan hun uiterlijk en grootte. De hoogte van een Amerikaanse GSD is 22 tot 26 inch, terwijl de hoogte van een Europese GSD 21,5 tot 25,5 inch is.
Vergeleken met het korte lichaam en de rechte bovenlijn van de Europese Duitse herder, heeft de Amerikaanse Duitse herder een langer lichaam en een schuine rug.
De Amerikaanse Duitse herder heeft een rondere en kleinere kop, terwijl de Europese Duitse herder een hoekiger, grotere kop heeft. Het hoofd van de Europese GSD wordt door velen gezien als vergelijkbaar met het hoofd van een wolf.
Wat hun persoonlijkheid betreft, hebben Europese Duitse herders de drive van een werkhond die afstandelijk lijkt tegenover mensen en gedijt in dienstverlenende banen.
Aan de andere kant zijn Amerikaanse Duitse herders socialer en kunnen ze familiehonden zijn.
Wat is een betere mannelijke of vrouwelijke Duitse herder?
Afhankelijk van uw behoeften heeft het bezitten van een mannelijke of vrouwelijke Duitse herder voor- en nadelen.
Als je een pup wilt voor militair en politiewerk, zijn mannelijke Duitse herders de betere optie. Voor een gezinshond zouden vrouwelijke GSD's het beste passen.
Mannetjes zijn over het algemeen groter en zwaarder dan vrouwelijke Duitse herders. Daarom vertonen mannen vaak dominantie en zijn ze vaak territoriaal en agressiever dan vrouwelijke GSD's.
Het is daarentegen bekend dat vrouwen zachtaardiger en beter met kinderen omgaan. De grootte van vrouwelijke GSD's is ook voordelig als u in een kleine ruimte woont of van plan bent uw hond mee te nemen op reis.
Laatste gedachten
De verschillende soorten Duitse herders benadrukten alleen maar dat het zulke geweldige honden zijn om te bezitten. Wie had gedacht dat er voor elk doel een type bestaat?
Met hun veelzijdigheid is het geen verrassing waarom dit ras zo populair is. Wat we in dit artikel hebben gedeeld, kan uw gids zijn als u ervoor kiest een Duitse herder te bezitten.
Maar weet dat u nog steeds het beste ras krijgt, welk type u ook kiest. Voed ze, en je zult een liefdevolle metgezel voor jezelf hebben.
Wat is jouw favoriet onder de verschillende soorten Duitse herders? We willen graag uw mening weten in de opmerkingen hieronder.
