Ik was onzeker over mijn schaarse struik - dus ik had een schaamhaartransplantatie (2025)

Gezondheidszorger Sophia was in haar late tienerjaren toen deBraziliaanse wasCraze zag vrouwen ervoor kiezen om de bush te verbannen en te gaanvolledig haarloosTijdens de vroege jaren negentig.

Een trend die voor het eerst begon op de bikini-geklede stranden vanRio de JaneiroIn de jaren zeventig, terwijl het over de hele wereld veegde, werd lichaamshaar plotseling onhygiënisch en uitmode, terwijl schoon geschoren zijn op trend was-en als synoniem alssex -aantrekkingskracht.

Voor Sophia, nu 40, bood het haar ook een oplossing voor een ‘gênant’ probleem.

‘Mijn schaamhaar was altijd schaars en fragmentarisch. Ik kon er zelfs geen landingstocht mee maken, dus ik werd gedwongen om het constant af te scheren, 'vertelt zeMetro.

‘Het was een grote onzekerheid voor mij omdat het niet gelijkmatig zou groeien, dus het zag er altijd slecht uit. Zelfs toen ik een serieus vriendje had, schoor ik constant omdat ik kale plekken had. Het was beschamend. '

‘Zoveel scheren betekende dat ik altijd eindigde metingegroeide haren, wat ik absoluut niet kon uitstaan, en ik had een hekel aan hoeveel moeite het was. Plus ik denk dat schaamhaar echt issexy- Zelfs als niemand ernaar kijkt, weet je dat je iets leuks hebt aan de hand onder je kleren. '

Gedurende de jaren twintig en dertig probeerde Sophia talloze methoden om haar schaamhaar goed te laten groeien, van baardolie en haargroei oliën totbiotine, maar ‘niets werkte’.

‘Ik wilde op een dag de optie van een volgroeide struik, een kleinelandingsstrookNog een dag, of om de volgende dag helemaal kaal te zijn, 'legt ze Sophia uit.

Maar op 35 -jarige leeftijd had ze nog steeds moeite om het te laten groeien en was ze het scheren beu, dus sophia koos uiteindelijk voor laserbehandeling en betaalde £ 456 voor acht sessies.

Het was nooit iets dat ze beschouwde als een ‘medisch probleem’ of ‘serieus" de moeite waard om de dokter te bezoeken, maar nieuwsgierig naar haar opties die ze naar Google nam en schaamhaartransplantaties ontdekte.

‘Ik dacht" eindelijk, er kan iets worden gedaan ", het was alsof ik eindelijk de leiding had over het probleem’, legt Sophia uit.

Haar eerste afspraak in de Wimpole Clinic op 30 augustus 2023 omvatte een chat met consultant Marie. Tijdens de vergadering was Sophia ervan verzekerd dat het willen van de transplantatie (ook wel bekend als een ‘pube -fabriek’) niet ‘raar’ was en door het proces werd gesproken, wat de kosten en wat te verwachten in termen van de procedure en herstel beschreef.

‘Ik voelde me absoluut zelfbewust over het nodig hebben van een transplantatie in de eerste plaats - zoals waarom zou ik niet gewoon normale groeiende pubs kunnen hebben?’ Zegt ze. ‘Ik heb geen vrienden of familie verteld dat ik het had gedaan, het voelde super persoonlijk, dus ik hield het stil.’

Twee maanden later had ze de procedure, die £ 5.000 kostte inclusief nazorg.

Het is geen klein bedrag, maar Sophia zegt dat het elke cent waard was, waardoor ze zich 'veel meer controle en zelfverzekerder voelde'.

Het schaamhaartransplantatieproces

Tricholoog Marie-Royce Book, die gespecialiseerd is in schaamhaarherstel en Sophia's transplantatie heeft uitgevoerd, verteltMetroDat het proces erg lijkt op dat van een klassieke haartransplantatie - gewoon met ‘meer kunstenaarschap’.

‘In het schaam gebied groeien de haren naar delabia- Het is dit mooie kleine patroon, en dit ontwerpen is individueel voor elke patiënt, 'zegt ze.

‘Sophia wilde dat haar haren de vorm van een kom op haar vormdenschaamheuvelMaar ik heb patiënten gehad die willen dat de haren meer een driehoek vormen. '

De haren die in een schaamtransplantatie worden gebruikt, worden uit de hoofdhuid van de patiënt gehaald met behulp van een van de twee methoden.

Hoewel de hersteltijd kan worden verminderdWASofFolliculaire eenheidsextractie, waarbij de chirurg afzonderlijke follikels verwijdert, geven mensen vaak de voorkeur aan de folliculaire eenheidstransplantatie of fut in plaats daarvan, waarbij een deel van uw hoofdhuid wordt verwijderd om de follikels op te halen.

Volgens Marie: ‘Vrouwen vinden deze optie niet leuk [Fue] omdat het betekent dat ze een gebied aan de achterkant van het hoofd moeten scheren. Dus ze zullen de meer invasieve methode kiezen waarbij we een strook tissue uit de achterkant van het hoofd nemen, en dan is dat gesloten met hechtingen, en je blijft achter met een lineair litteken op de hoofdhuid - dit bewaart hun kapsel. '

De haren worden vervolgens uit de follikels opgehaald door gescheiden te worden onder een microscoop. Terwijl dit proces plaatsvindt, zal de chirurg 800 tot 1.000 kleine spleten in het schaamgebied maken, parallel aan de huid, voordat ze in elk een individueel haar worden geplaatst.

‘Het is erg nauwgezet, maar het meest ongemakkelijke bit is de lokale verdoving op het schaamgebied vóór de procedure - de injecties zijn behoorlijk pijnlijk en scherp’, zegt Marie. ‘Maar door de tiende injectie is het gebied behoorlijk gevoelloos.

‘We gebruiken eigenlijk een vibrator op het gebied om af te leiden van het gevoel van de naald, en patiënten krijgen ook een valium om ze te ontspannen, omdat ze wakker worden door het hele proces.’

Als het gaat om nazorg, wordt van patiënten verwacht dat ze commando gaan om wrijving op het schaamgebied te voorkomen.

‘We geven patiënten een petticoat en laten ze een zwevende rok of jurk dragen zodat niets het gebied raakt’, legt Marie uit. "Ze moeten naar huis gaan en niet veel lopen, op hun bed liggen met het gebied blootgesteld, zodat het kan beginnen te schurft en te genezen."

Bovendien, omdat ze het gebied vijf dagen niet kunnen wassen, krijgen ze een zoutoplossingspray om het schoon te houden.

Marie voegt eraan toe: ‘Op de tiende dag vragen we hen om het gebied te masseren om de korsten af ​​te krijgen.Seksis ook twee weken van de tafel. '

De resultaten

Sophia zegt dat ze 'geen bit [chirurgie] betreurt' en dat personeel in de kliniek 'geweldig' was - tijdens en daarna.

Nu groeit haar haar gelijkmatig, en ze voelt zich bevoegd om haar schaamhaar te hebben zoals ze wenst.

De zorgverlener maakt grapjes: ‘Ik weet dat sommige mannen niet van schaamhaar houden, maar als ze bij me zijn, kan mijn bush overwoekerd zijn, een nette driehoek, een landingsstroom - ze krijgen wat ze krijgen.’

En Sophia is ook niet de enige die haar bush gebruikt om haar autonomie te vieren. Volgens tricholoog Marie is de belangstelling voor de procedure de afgelopen zes jaar gestaag gegroeid en heeft ze 40 van deze transplantaties zelf naast een chirurg uitgevoerd.

Ze liet zelfs een patiënt van reizenQatarOm een ​​schaamhaartransplantatie te krijgen, omdat ze het terug wilde laten groeien na haar scheiding.

‘Ze had het verwijderd voor haar ex-man en was onvermurwbaar dat ze haar schaamhaar terug zou krijgen, want elke keer dat ze ernaar keek, werd ze eraan herinnerd waarom ze het heeft afgespeeld’, legt Marie uit.

‘Ze wilde ook dat haar dochter haar eigen natuurlijke haar zou waarderen en vond dat ze het goede voorbeeld moest geven. Het was een empowerende beweging voor haar. '

Het zijn vrouwen zoals Sophia die bewijzen dat het verlangen naar de bush terug is met een wraak. Dat, en het feit dat 59% van ons verwachtingen rond ons lichaamshaar is veranderd.

Een andere van Marie's klanten uit Parijs had eerder haar schaamhaar op een landingsstrook gelast, maar wilde een grotere struik voor een nieuwe partner, en Marie zelf is zelfs geïnspireerd om daar meer haar te laten groeien.

‘Ik realiseerde me dat ik daar helemaal naakt keek en vroeg me af waarom ik alles afnam’, zegt ze.

‘Deze vrouwen hebben me geïnspireerd om trotser te zijn op mijn haar daar beneden - er is niets mis mee. Het is zeker niet ouderwets om die tachtig bush te hebben! '

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op 26 februari 2025.

Heb je een verhaal om te delen?

Neem contact op met e -mailenMetrolifestyleteam@metro.co.uk.

MEER:Mijn baas zei dat mijn werk ondermaats was op de dag dat ik bijna stierf

MEER:International Women's Day 2025 Citaten, gedichten en Instagram -bijschriften

MEER:Dit is het verhaal voor het slapengaan dat we onze kinderen nooit willen voorlezen