Hoofdstuk tekst
Midas
Sera stond stil, haar uitdrukking onleesbaar.Ze stapte eindelijk naar voren en stak haar arm uit om de deuren weer open te duwen."Wat is het?"Vroeg ik verward."Kun je me helpen dingen weg te zetten?"Vroeg ze snel, alsof ze de woorden moest forceren.Ik stond rechtop, "zeker."en liep de lift uit om haar naar haar kamer te volgen.Ik hield afstand en zorgde ervoor dat ik haar niet zou overweldigen.Eenmaal in haar kamer zat ze op het bed gekruist pootged en staarde naar me."Waar wil je alles?"Vroeg ik, nog steeds enigszins verward.Ze haalde zijn schouders op.Ik glimlachte subtiel en pakte een tas.Binnen waren wat kleren.Ik liep naar de kast met de tas in de hand.Nadat ik klaar was met het hangen van haar kleren, liep ik naar buiten om haar in de hoek van de kamer te zien gehurkt en haar verf en andere kunstbenodigdheden op te lichten."Moet je een set laden of een tafel hebben.We krijgen er morgen een samen met een ezel. "Ze knikte terwijl ik een andere tas pakte terwijl ze de benodigdheden bleef opstellen.
Nadat ze de rest van haar spullen had weggehaald, keek ze rond haar kamer.Haar gezicht toonde bijna een emotie en ik voelde mijn maag warmer worden.Ze stak een handje over de nieuwe bed die ze uitkoos.Het was een donkerpaarse en zwart gestreepte set.Ze wilde een zwart tapijt bijpassen."Het ziet er hier veel beter uit."Zeg ik terwijl ik rondkijk naar het niet -overeenkomende decor, maar ik vond het niet erg, ik vond het in feite erg leuk.Ze knikte opnieuw.Ik merkte dat haar ogen aan het knijpen waren en opgezocht: "We kunnen je een verstelbare gloeilamp geven als het te helder is."Ik stel voor.Nog een knik."Oké, geniet van je kamer."Ik draaide me om om te vertrekken, maar ze sprak opnieuw: "Kan ik op de muren schilderen?"vroeg ze zachtjes.Ik draaide me terug, "zeker", zeg ik met een merkbare glimlach voordat ik de kamer uitloop.Ik heb de tijd weer gecontroleerd.6:04 uur.
Ik werd wakker met Jules die me stootte."Gaat dit een nieuwe gewoonte worden?"Vroeg ze toen ik besefte dat ik weer in slaap viel op de vloer in de gang."Nee," kreunde ik terwijl ik stond."Ik loop je op, rare."ze lachte.
In de lift werd mijn geest verteerd en ik voelde me uitgeput."Kijk je een gehechtheid aan Sera?"Vroeg Jules plotseling.Ik keek naar haar, fragrerend mijn wenkbrauwen: 'Nee, ze heeft gewoon meer aandacht nodig dan de andere meisjes.De anderen lijken het goed te doen, ze is nog steeds in die club. "Zeg ik met een pijn in mijn borst."Dat geldt ook voor Hush, ik maak me zorgen om haar."Zei Jules met een lage toon."Ze sms't me dagelijks om me te laten weten dat ze leeft.Ze heeft tijd nodig. "Ze kantelt haar hoofd en de helft rolt haar ogen."Toch ga ik proberen met haar te praten, kijken of ik in haar kleine bubbel kan komen."Ik knikte toen de liftdeuren openden."Ik ga nog wat langer slapen, kun je voor de ochtend voor alles zorgen?"Vroeg ik terwijl ik in mijn nek wreef."Natuurlijk, sms me alles wat meestal niet op de lijst staat."Ze loopt naar mijn kantoor."Bedankt."Ik zeg over mijn schouder terwijl ik de andere kant op loop.
Ik heb mijn slaapkamer achter me gesloten en plop op mijn bed, niet schelen dat ik de kleren van gisteren draag.Mijn ogen sluiten langzaam zodra mijn telefoon in mijn zak gaat.Ik heb het bericht op het scherm gelezen.
K - stil
Ik antwoordde.
L - Midas
Ik gooi mijn telefoon boven mijn hoofd en sluit mijn ogen weer.En mijn telefoon gaat weer af.
M - stil
Ik keek verbaasd naar mijn telefoon.Ze heeft nog nooit twee berichten op één dag gestuurd.
N - Midas
Ik wachtte op een ander antwoord.
Woorden vanaf nu.- stil
Ik glimlachte nog een echte glimlach.
Goed - Midas
Ik maak een screenshot en gooi mijn telefoon terug waar het was en val uiteindelijk in slaap.
Jules
Na het afronden van de lange lijst met taken van Midas die hij wilde behandelen, bezocht ik de meisjes.Ik nam de tijd om met elk van hen te praten, maar ik had maar één persoon in gedachten waarmee ik wilde praten.Ik klopte zachtjes op de deur van Hush en wachtte.Er was geen antwoord.Ik probeer nog een paar keer te kloppen, maar niets.Ik begin op te geven, maar krijg een idee.Ik vroeg een van de meisjes om papier en een pen.Een meisje haalde ze uit haar kamer en ik rende terug naar de deur van Hush.
Hoi.Het is Jules :)
Ik schoof het papier en de pen onder de deur en klopte.Mijn angst was door het dak.Ik wilde iets, alles van Hush.Ze was hier bijna een week geweest en we hebben haar allemaal maar één keer gezien.
Ik zat op de vloer en wachtte.Ik hoorde een koepel op de vloer en keek naar beneden.Mijn gezicht verlichtte toen ik het papier en de pen zag.Ik opende het nu gevouwen papier.
Hoi
Ik schreef snel terug.
Iets nodig hebben?Maak een lijst en ik krijg het voor je.Helemaal niets.
Ik wachtte.
Het papier kwam minstens 5 minuten niet terug.
Kleren.Ik hou van zwart en wit.Misschien een boek.Ik hou van enge verhalen.Ik hou ook van puzzels en kruiswoordraadsels.
Ik glimlachte naar de krant.
Ik krijg die voor je en breng ze later mee.
Ik schoof het papier terug en voelde me duizelig.Terwijl ik ging staan, hoorde ik de slip opnieuw.
Bedankt, Jules.❤️
Ik vouwde het papier en stopte het in mijn zak.
Ik klopte op de deur van Midas en opende de deur toen hij me belde. "Ik heb je kaart nodig."Ik zei snel.Hij reikte naar zijn portemonnee: "Wat voor?"Vroeg hij terwijl hij een kaart hield.Ik greep het: "Hush heeft me een lijst gemaakt met dingen die ze wil."Ik schepte op met een grijns over mijn schouder terwijl ik wegliep."Zij deed?"vroeg hij met een lichte toon."Yup, bedankt Middy."Ik ben bespot.Hij haat die bijnaam.
Nadat ik veel te veel kleren had gekregen en de andere dingen die Hush vroeg, rende ik terug naar de schuilplaats.Ik belde Brutus toen ik parkeerde.
"Ja?"hij antwoorde.
'Kun je me helpen helpen?Ik ben bij de voordeur. "Ik heb gevraagd.
"Wees daar."
Ik hing op en wachtte.Hij liep de deur uit: "Waar heb je hulp bij nodig?"hij vroeg."Hier," hield ik twee handvol tassen uit."Voor wie is dit?"Vroeg hij lachend."Hush."Ik schepte weer op.Een glimlach van opluchting kwam over zijn gezicht: "Hell ja, ik dacht dat je degene zou zijn waar ze zich voor zou openen."En hij knikte.
We liepen haar spullen naar haar kamer en ik haalde het papier weer uit toen Brutus wegliep.
Ik ben hier met de dingen die je wilde.- Jules
Ik schoof het papier onder en klopte zachtjes.Ik wachtte ongeduldig op haar om de deur te openen.Na een paar minuten ging het open.
Toen ik Hush zag, glimlachte ik zachtjes."Hallo," hield ik mijn stem stil."Hallo," haar stem was enigszins raspend."Wil je wat hulp of heb je het?"Vroeg ik, in de hoop dat ze me zou uitnodigen. 'Kun je alles binnenbrengen?Ik voel me echt zwak. "zij vroeg."Ja natuurlijk."Ik bracht de vele tassen binnen die ik voor haar had.Het was donker in haar kamer en het werd netjes gehouden."Je zei dat je je zwak voelde, ben je ziek?"Ik vroeg zorgvuldig.Ze schudde haar hoofd: "Nee, ik slaap gewoon veel."Ik glimlachte weer: "Oké, nog iets anders dat ik voor je kan doen?"Ze schudde opnieuw haar hoofd: 'Nee.Dat kan ik waarderen.Bedankt, 'haar ogen glimlachte, haar masker verbergde haar lippen.Ik knikte: "Laat het me weten als je dat doet."Ik opende de deur zachtjes en zorgde ervoor dat ik geen aandacht op me vestigde toen ik de kamer verliet.
Sera
Ik staarde naar de muur en probeerde erachter te komen wat te schilderen, maar mijn geest was leeg.Ik sloot mijn ogen en probeerde zich iets voor te stellen.Bloem?Nee, ik haat bloemen.Een dier?Nee. Ikzelf?Absoluut niet.Ik ademde gefrustreerd uit.Ik staarde naar de witte muur en kantelde mijn hoofd alsof dat zou helpen.Ik keek naar mijn verf voor me en besloot een willekeurige kleur te kiezen.Ik sloot mijn ogen en zwaaide met mijn hand over hen en greep er een.Ik opende mijn ogen.Blauw, natuurlijk.Er zijn een miljoen verdomde dingen die blauw zijn.Ik heb geprobeerd een andere willekeurige te kiezen.Deze keer was het rood.Een roos.f*ck, dat is een bloem.Ik heb het nog een laatste poging gegeven.Het was geel.Midas.Ik voelde een fladderen in mijn buik.Hou op. Er is geen manier…Ik stopte de gedachte en legde een beetje van alle kleuren op het verflade.
Een paar uur later schopte een klop mijn concentratie.Ik stond op en veegde de verf op mijn broek om te antwoorden.Toen ik het opende, stond Midas daar."Hallo, ik ben een paar uur vrij, wilde je nog steeds die dingen krijgen waar we het over hadden?"Hij keek me over.Ik knikte en hield een vinger omhoog voordat ik de deur sloot.Nadat ik in een jeans en t-shirt was veranderd, opende ik de deur opnieuw.
Midas
Toen ze weer de deur opendeed, trokken de kleuren op de muur mijn aandacht."Wauw," zei ik zachtjes.Op de muur waren spatten van heldere, levendige kleuren van een landschap die werden gemengd en perfect bij elkaar geplaatst door een oud uitziend raam met regendruppels die over het glas renden."Sera, dat is prachtig."Ik zeg vol ontzag.Ze keek terug naar de muur en toen terug naar me, "Echt waar?"vroeg ze met een niet overtuigende toon."Absoluut."Zei ik terwijl ik haar werk bleef bewonderen."Bedankt."Haar toon was timide.
We liepen in stilte naar de lift.Toen we in de lift stapten, sprak ik."Is er nog iets dat je zou willen krijgen?"Ik heb gevraagd.Ze knikte terwijl ze zich druk maakte met de verf op haar handen."Schaar."Ik werd enigszins bezorgd maar negeerde het."Waarvoor?"Ik heb gevraagd.Sera draaide haar haar naar me om met een zure look."Ik haat lang haar."Haar lange zwarte haar streek tegen mijn arm en stuurde kleine koude rillingen over mijn huid."Ik kan je naar een salon brengen."Ik bood aan.Ze schudde weer haar hoofd."Ik heb ergens gelezen dat haar herinneringen bevat ... Ik wil dat het weg is en het zelf doet."Ik zei niet meer.
Terugkerend naar de Supplies Store, sprak ik met de manager.Ze was blij om mijn kaart terug te geven nadat ze me had verzekerd dat ze hem veilig hield.Ik bedankte haar en zorgde ervoor dat ze me in rekening bracht voor alles wat we namen toen we hier 's avonds laat waren.
Toen we klaar waren met de rest van wat Sera vroeg, gingen we terug naar huis."Bedankt."Zei ze zachtjes toen we in de auto stapten."Natuurlijk."
Terug naar huis ging Sera rechtstreeks naar haar kamer nadat hij nogmaals 'bedankt' had gezegd.Ik stopte in de Commons om met Jules te praten."Hoe zijn de rest van de meisjes?Ik heb vandaag geen tijd gehad om met ze te praten. "Vroeg ik terwijl ik achterover leunde op de bank."Iedereen is goed.Toen ik de dingen van Hush afzette, zei ze dat ze veel slaapt en dat ze zwak is.Ik ben bang dat ze niet genoeg eet. "Ik heb uitgeademd door mijn neus: "Wel, ze heeft elke maaltijd die we aanboden, niet hebben genomen, nietwaar?"Ik heb gevraagd."Ja, maar dat betekent niet dat ze ze opeet."Ik haalt zijn schouders op, 'kan haar niet dwingen om te eten.Ze doet het goed.Laat haar in haar eigen tempo gaan. 'Zei ik terwijl ik opstond.“Ik heb een ontmoeting met Jonesy.Ik zie je tijdens het avondeten. "Ik klopte op haar hoofd en ze sloeg naar mijn hand voordat ik naar de lift liep.
Terwijl ik wachtte tot de lift zou stoppen, trok ik mijn telefoon eruit en belde Brutus.
"Ja?"hij antwoorde.
"Ontmoeting met Jonesy begint over 15 minuten."
De lift stopte plotseling op de 4e verdieping.Toen het opende, stond Siren daar en werd ik meteen geïrriteerd en hoorde niet wat Brutus zei.
"Ik ben op weg naar boven."Zei ik voordat ik ophing.
Ik hield mijn ogen op de rode cijfers voor me.
"Je bent de laatste tijd druk geweest."Zei ze zonder naar me te kijken.Ik kreunde intern: "Dat is wat er gebeurt als je werkt."Zei ik koud.Ze lachte: "Je laat het klinken alsof ik niet werk."Ik sloeg mijn armen over: 'Ik weet hoekleinJe hebt de laatste tijd gewerkt. "Ze handelde verrast: "Ik werk heel hard, dank je."Ik rolde met mijn ogen en reageerde niet.Ik hoopte dat ze stil zou blijven, maar ze sprak opnieuw."Je hebt me vermeden."Zei ze met een zeurderige toon."Ik vermijd je niet, ik doe professioneel."Zeg ik plat."Doe nog steeds pijn aan mijn gevoelens," voelde ik een hand op mijn onderarm en trok weg."Wil je ontslagen worden?"Ik bedreigde.Haar uitdrukking werd boos: "Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan!Je slaapt met mij en begint me te vermijden.Het is verknald, Midas. "Ik wendde me tot haar: 'Ik heb je niet geneukt en negeer je dan.We hebben niet fu- "Ik haalde diep adem," ga gewoon verder, sirene.Het gaat niet gebeuren, ik en jij.De enige reden waarom je er nog steeds bent, is omdat je een van mijn beste veldagenten bent. "Ik waarschuw opnieuw.De liftdeuren gingen eindelijk open en ik liep naar buiten."Ga je papierwerk doen, je loopt achter een maand achter."Ik bestelde over mijn schouder.
Ik opende de deur naar de briefingkamer iets te hard."Wat is er mis?"Vroeg miaowscles."Siren is een pijn in de kont."Zei ik, nog steeds geïrriteerd."Vuur haar dan."Brutus suggereerde toen hij haalde.Ik wist hoeveel Brutus haar vanaf het begin niet leuk vond."Geloof me, ik zou het doen als ik kon."Ik zat in mijn stoel en bereidde me mentaal voor op de ontmoeting met Jonesy.
Zijn gezicht dook op op het grote scherm voor ons, 'heren', zei hij met een knik en we keerden een groet terug."Ik heb goed nieuws en slecht nieuws."hij zuchtte."Welke wil je eerst?"Ik legde mijn handen omhoog, "verras me."Zei ik met frustratie."Nou, we hebben een meerderheid van de mannen van Montague gevangen, maar we kunnen hem niet vinden."Ik leunde naar voren," wat? "Ik voelde de woede in mijn borst stijgen.‘We hebben alle locaties gecontroleerd in die bestanden die je hebt verzonden en hij was niet bij een van hen.We hebben ook alle vermoedelijke locaties gecontroleerd en we hebben niets. 'Ik wreef over mijn ogen."Waarom wil iedereen mijn dag verpesten?"Ik zuchtte."We vragen nu zijn mannen, we hopen er iets uit te halen, maar tot nu toe hebben ze niets gezegd."
Nadat we over een ander plan hadden gesproken om Montague te vangen, hingen we op met Jonesy."Oké, ik wil dat meer camera's in het gebied rond de ingang worden geplaatst.Twee mensen moeten op elk punt uitkijken in plaats van één.Vertel Jules om me op de onderste verdieping te ontmoeten en 3 mensen naar het appartementengebouw te sturen.Eén persoon bij elke ingang en een sluipschutter op het dak.Ik bel de families van de meisjes die al zijn vertrokken om hen te laten weten dat we twee agenten sturen om ze te beschermen.Ik ga met de meisjes praten. "Ik stond op en voelde een verscheidenheid aan emoties door me heen stijgen.Woede.Hulpeloosheid.Spijt.Had hem zelf moeten vermoorden.
Ik liep de lift uit op de onderste verdieping.Elk meisje dat ik zag, vroeg ik om in de Commons -kamer te zitten en daar op me te wachten.Ik vroeg Jules om Hush te schrijven om te vragen of ze zou meedoen.Ik klopte op elke deur en zorgde ervoor dat iedereen in de Commons Room was.Als het op de deur van Sera aankwam, had ik het gevoel dat ik ziek zou worden.Ze had veel vooruitgang geboekt en dit zou alles kunnen verpesten.Stil ook.
Er waren ogen naar me staarden terwijl ik naast Jules stond, waardoor dit gesprek een stuk moeilijker werd.Er was verwarring en zorgen in elke set van ogen.Jules leunde in mijn oor: "Hush wil niet naar buiten komen, maar ze zal naar de deur luisteren."Ik knikte en keerde terug naar de meisjes.
"Oké, ik weet dat velen van jullie vooruitgang hebben geboekt en sommigen hebben zelfs plannen om binnen de komende dagen te vertrekken, maar er is een probleem."Rustig chattering begon toen ze tussen mij, Jules en elkaar keken.“Ik wil je eraan herinneren dat je hier veilig bent.Na de redding was er een ander team in stand -by dat werd toegewezen aan het veroveren van Monty en zijn topmannen.Maar op de een of andere manier ontsnapten ze en ze missen. "Paniek steeg door de kamer.Sommige meisjes stonden in paniek terwijl anderen begonnen te huilen en ik hoorde veel vragen worden gesteld.Ik heb mijn handen opgeheven om ze te kalmeren: "Ik weet dat dit niet is wat je wilt horen, en het spijt me dat dit gebeurt.Ik zal doen wat nodig is om ervoor te zorgen dat jullie allemaal veilig blijven en je veilig voelen.Als iemand van jullie wil praten, zal ik meer dan gelukkig zijn-'Voordat ik kon afmaken, zag ik Sera terug naar haar kamer rennen en haar deur dichtslaan.Ik slikte mijn schuld in en vervolgde: "Ik zal meer dan blij zijn om te praten.Als u suggesties of informatie over Monty hebt, laat uzelf of Jules weten.Of wie u ook vertrouwt. "Ik voelde mijn keel strakker worden, alsof prikkeldraad er stevig omheen wikkelde.
Het was 1 uur toen ik eindelijk klaar was met het praten met het laatste meisje.Ze verzekerden me allemaal dat ze niets wisten waar hij kon zijn en ze waren allemaal doodsbang.Ik stond in de Commons Room en zag het laatste meisje naar hun kamer gaan.Ik wendde me tot Jules: 'Ga slapen.We zullen er niet veel van krijgen totdat hij is gevonden. "Zeg ik terwijl ik een hand door mijn rommelige haar loop.'Ik schreef Hush.Ze zei dat ze in orde was en dat ze niets wist. "Ze klonk verslagen.Ik knikte: "Goed", mijn ogen gingen naar de gang om het kleinste stukje van de deur van Sera te zien."Ga met haar praten," duwde Jules.Ik schudde mijn hoofd: "Ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen, ze begon gewoon weer te praten."Jules stond en legde een hand op mijn schouder: "Zeg wat je tegen me zou zeggen."Ik keek haar plotseling aan, mijn hart brak voor Jules en de rest van de meisjes.
Ik stond voor de deur van Sera, niet in staat om mezelf te laten kloppen.Ik voelde mijn hand kloppen, maar het voelde niet als mijn eigen acties.Ik wachtte."Sera, ik ben het," zeg ik, in de hoop dat ze zal antwoorden.Na een moment hoorde ik schrapen.Ik fronste mijn wenkbrauwen in verwarring toen de deur openging.Sera stond zichtbaar schuddend en het leek erop dat ze huilde en haar haar was een verwarde puinhoop."Ben je oke?"Vroeg ik, mijn toon zacht hield.Zij schudde haar hoofd."Wat kan ik doen?"Vroeg ik, bijna smeekte.Ze haalde zijn schouders op.Mijn frustratie nam over "Gebruik je woorden, sera."Ze liep weg maar sloot de deur niet.Ik liep bijna binnen, maar ze keerde terug en hield een zwaar gebruikte notitieboekje uit."Wat is dit?"Vroeg ik terwijl ik het omhoog hield.Ze kantelde haar kin bij het notitieboekje.Ik heb het geopend.
Er was veel schrijven en krabbels, alsof ze te overstuur raakte en het papier met haar pen krabde.Ik sloeg door de pagina's.De meesten van hen waren gevuld met gewelddadige, boze krabbels.Anderen hadden kleine tekeningen.Bloemen en karakters die ik niet herkende.Eén pagina was vol gedetailleerde ogen.Sommigen hadden littekens door hen.Ik keek haar met een subtiele glimlach aan.Ze rolde met haar ogen en gebaarde naar me om door te gaan terwijl hij wangen Ruby werd.Na nog een paar pagina's woede en doodles kwam ik de eerste pagina tegen die een vermelding had.
Terwijl ik in mijn hoofd las, voelde ik mijn borst warm.Ik keek om me heen en zorgde ervoor dat er niemand in de buurt was.“Midas vroeg of hij kon helpen.Ik wil 'ja' zeggen, maar dat kan ik niet.Mijn lichaam voelt niet als de mijne.Mijn stem heeft de afgelopen 6 jaar niet gewerkt en zal dat nog steeds niet doen.Ik wil gewoon om hulp schreeuwen. "Ik las hardop met een brok in mijn keel.Ik keek haar aan.Haar ogen begonnen te glanzen en ze kantelde haar kin weer naar het boek.Ik heb de pagina omgedraaid.“Brutus leerde me hoe ik pool moest spelen en ik voelde me als een echt, normaal persoon.In plaats van een object. "De klomp groeide toen ik klaar was met het lezen van de laatste paar woorden."Sera," zei ik, in een poging de juiste woorden te vinden, maar ze wees opnieuw naar het notitieboekje.Ik keek verder op de pagina."Midas bracht me aan het winkelen en ik voelde me veilig."Ik was in de war maar voelde me volledig euforisch."Voel je je nog steeds veilig?"Ik heb gevraagd.Ze haalde zijn schouders op."Wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat je je veilig voelt?"Ze stak haar hand uit en ik gaf haar het notitieboekje.Ze ging weer weg en kwam terug en schreef iets in het notitieboekje.Het was een nieuwe pagina.
Kun je hier naar beneden slapen?
"Ik was van plan dat al te doen."Zeg ik waarheidsgetrouw.Ze knikte zachtjes."Verf een van die ogen op de muur, het zou goed gaan met het raam."Ze wierp me een zure blik voordat ze het notitieboekje terug pikte.
Nadat ik een paar dingen uit mijn kamer had gekregen, maakte ik mezelf comfortabel op de bank die naast Jules was."Deze banken zijn verdomd verschrikkelijk," zeg ik terwijl ik probeerde comfortabel te worden."Sorry dat onze boerenmeubels niet aan uw normen voldoen."Zei Jules sarcastisch.Ik ging rechtop zitten en wendde zich tot haar toe: "Ik kocht ze."Zei ik, beledigd.Ze lachte: "Ga dan op de grond slapen."Stelde ze voor en hield haar dezelfde toon.Ik rolde met mijn ogen terwijl ik terug ging liggen.Trek de deken naar mijn kin met mijn hand erover rusten."Hebben jullie de appartementen gebeld?"Vroeg ik terwijl mijn geest racete."Ja baas."Jules antwoordde met een spottende strenge toon."Jules," werd ik meer geïrriteerd."Ja," zei ze met een echte verzekeringelijke toon.'En de families genoemd.Alle agenten die we hebben gestuurd, zijn nu bij hen.En we hebben meer agenten op de hoogte.Brutus en Meowscles kijken de hele nacht naar de camera's. ”Ik voelde me meer opgelucht."Oké," draaide ik me naar mijn zijde en mijn ogen gingen meteen naar de hal.
Sera
Midas vertrok nadat ik het notitieboekje van hem had afgenomen.Ik voelde me opgelucht dat hij sommige van mijn gedachten kende, maar beschaamd.Vergeet dat die oogtekeningen in hun waren.Het zijn gewoon mooie ogen.Ik zuchtte en pakte mijn deken en kussen en zette mijn gebruikelijke slaapplek bij de deur op.In het begin voelde het niet zo comfortabel, dus ik ging rechtop zitten en vroeg me af of ik moest schilderen.Ik zuchtte, wetende dat ik niet in de stemming was.Ik wilde niets doen.Ik wilde slapen, maar wist dat een vredige slaap door een lange schot buiten bereik was.Mijn telefoon interesseerde me nooit, ik speelde alleen gekke games en werd vrij snel verveeld en ik was nooit een fan van sociale media.Ik lees alleen artikelen over genezing van trauma.Ik speelde met mijn haar en herinnerde me de schaar die ik kreeg.Ik wilde mijn haar knippen, maar ik was niet klaar en kon niet bepalen waarom ik dat niet was.
Midas
Ik gooide en draaide me om terwijl Jules degelijk op de andere bank sliep, luid genoeg snurkte om te luid te zijn.Ik ging rechtop zitten en greep mijn vingers door mijn rommelige haar.Ik keek weer door de gang en vecht tegen de belachelijke gedachte om op de vloer te slapen.Ik heb dieper geslapen, maar het maakte me pijnlijk.Ik ging alleen maar terug om te gooien en draai meer.Ik kreunde en stond op met mijn kussen en deken in mijn handen en liep door de gang, voelde me belachelijk.Ik zette mijn kussen voor de deur van Sera en ging liggen, trok mijn deken over mijn lichaam terwijl ik op mijn zij lag, ik ademde een uitgeputte adem uit.Het tapijt hielp enigszins zacht te zijn, maar niet veel.Ondanks dat voelde ik mijn lichaam ontspannen en mijn oogleden voelden alsof ze plotseling 1.000 pond wogen.
Sera
Nadat ik mijn haar in een broodje bovenop mijn hoofd had gebonden, ging ik terug, dit keer op mijn rug.Ik staarde naar het plafond, mijn nieuwe gloeilamp ingesteld op laag.Ik voelde me nu meer ontspannen, misschien vanuit de nieuwe positie, maar ik weet zeker dat ik er 's ochtends voor zou betalen.Ik merkte dat mijn ogen langzamer knipperen.Ik heb me aangepast en mijn deken naar mijn kin getrokken.Mijn geest voelde zich versleten.Een vreemd gevoel.Voordat ik het wist, sliep ik en droomde ik.
Ik werd wakker en voelde me vreemd verfrist ondanks de pijn in mijn rug.Ik hoorde een paar stemmen buiten mijn deur.Angst begon in mijn borst te stijgen terwijl ik mijn oor tegen de deur bracht.
Je kunt niet op de vloer blijven slapen, Middy.Een lach.Jules?De reagerende stem vervaagde.Ik kan niet helpen
Ik hoorde de rest niet, maar wist dat het de stem van Midas was.Middy?Ik glimlachte bijna.Ik gooide mijn beddengoed op mijn bed en kreeg plotseling het idee om mijn bed te verplaatsen.Ik probeerde het te verplaatsen, maar de pijn in mijn onderrug hield me tegen.Gefrustreerd groeiend, probeerde ik het opnieuw en gebruikte deze keer meer van mijn knieën.Het ging gemakkelijker en ik duwde het tegen de muur waar ik al was begonnen met schilderen.Het hebben van het bed daar voelde veel beter.Ik draaide me om om de dingen op te ruimen die op de een of andere manier onder mijn bed belandden en een kleine deur zag.Ik opende het en het was een kleine opbergkast.Niet groot genoeg voor veel.Ik gooide een paar items in die ik nu niet had willen opbergen en de deur gesloten.Ik zou daar waarschijnlijk kunnen passen.
Ontbijten met iedereen, hoewel hij bij iedereen wegzit, voelde zich zwaar.Ik weet zeker dat de rest van de meisjes op dezelfde manier voelde als ik.Bang.Nerveus.Ik weet zeker dat we ons allemaal veilig voelden, maar er was nog steeds de angst dat Monty ons vond.
Ik ging naar de poolkamer, in de hoop dat Brutus er zou zijn, maar het was leeg.De meeste activiteitenruimten waren.Iedereen bleef in hun kamers.Ik liep rond de pooltafel en rolde gedachteloos de ballen van me af.Een paar minuten later hoorde ik een klop.Toen ik draaide, stond Midas in de deuropening."Hoi."Zei hij eenvoudig, maar ik kon iets somber in zijn toon horen.Ik knikte maar één keer en keerde terug naar mijn hersenloze taak.“Ik was met iedereen aan het inchecken, zag dat je alleen was.Iemand nodig om mee te spelen? "Vroeg hij toen hij binnenkwam, ik zag de voorzichtigheid in zijn bewegingen.Ik aarzelde voordat ik knikte.
"Brutus vertelt me dat je best goed bent."Zei hij terwijl hij naar de signalen liep.Ik haalde mijn schouders op.Nadat hij een keu had gepakt, begon hij de ballen te verzamelen om ze in de driehoek te plaatsen.Ik zag hem de ballen regelen op een manier die Brutus niet had gedaan.Mijn uitdrukking toonde blijkbaar mijn verwarring.“Brutus denkt dat als je ze opzet zoals hij doet, het gemakkelijker is om te winnen.Ik denk dat hij gek is, maar laat hem het toch doen. "Zijn toon was licht, bijna vrolijk nu.Nadat hij de driehoek van de tafel had gehaald, hield hij zijn hand op voor mij om eerst te gaan.
Na een paar wedstrijden zette Midas zijn teken terug met de anderen.'Brutus was niet verkeerd.Je bent best wel goed."Hij knikte met goedkeuring.Ik voelde mijn maag weer fladderen, maar streek het gevoel snel weg."Misschien op een dag, zul je de eerste zijn om me te verslaan."Hij knipoogde: "Ik moet de anderen controleren, ik zie je later."Ik knikte en probeerde mijn uitdrukking te verzachten, maar wist niet zeker of ik overtrof.Ik zat aan de tafel in de hoek en leunde mijn keu aan de muur.Mijn geest werd verteerd met veel te veel dingen.Ik kon geen gedachten samenwerken om coherent te zijn.Ik wilde frisse lucht, maar dat was uitgesloten nadat Midas had uitgelegd dat alleen zijn team buiten mocht.
Ik liep terug naar mijn kamer na het repareren van de pooltafel en het wegzetten van mijn keu, mijn geest nog steeds een door elkaar gekoppelde puinhoop.Misschien moet ik schilderen.Nee, ik weet niet hoe ik moet schilderen wat in mijn gedachten zit.Ik zal gewoon schrijven.
Als ik op de hulpeloze pagina krabbelde en voelde ik dat mijn ogen beginnen te branden met mijn keel strakker aanvoelend.Ik gooide het notitieboek tegen de muur en voelde me volledig verslagen.Ik wilde schreeuwen, maar kon het niet.Het voelde gevangen in mijn keel, niet bewegend of vrijgeven, ongeacht hoeveel ik wilde.
Midas
Ik hoorde een kleine dreun van de hal, alsof er iets was gevallen, terwijl ik met Jules sprak.We hebben ons allebei naar het lawaai gekregen."Ik ken dat geluid."Zei Jules met een lage toon.Ik keek naar haar verward: "Wat was het?"Ik heb gevraagd."Uitgave.Deze meisjes hebben iets nodig dan deze muren en wij om hun emoties eruit te krijgen. "Zei ze met dezelfde toon."Als een therapeut?"Vroeg ik, mijn ogen op de deur van Sera in de gaten houden.“Noet nog, wat deze meisjes hebben doorgemaakt, ze willen het niet herhalen of in de wereld spreken.Ze willen genezen.Ga verder naar een plek waar zekanPraten over wat er is gebeurd.Dat kunnen ze hier niet samenwerken. 'Ik dacht even bij mezelf."Die constructie voor de derde verdieping aan de andere kant is het niet gedaan, is het?"Vroeg ik, mijn ogen waren nog steeds gefocust."Nee?"Haar toon was in de war.Ik scheurde eindelijk mijn ogen weg van de deur waar ik gisteravond voor heb geslapen.'Hebben we nog steeds die oude opslag?Met al die tv's en rommel? "Vraag ik terwijl ik naar haar kijk.'Ik denk het wel, ja.Waarom?"Ze was nog steeds in de war.“Ik moet bellen, de auto's klaarmaken.Bij voorkeur de SUV's en ontmoet me daar met miaowscles en wie nog meer niet op 15 minuten op de hoogte is. "Ze zag er nog steeds verward uit."Hoeveel SUV's?"zij vroeg."Allemaal."
Aangekomen bij de oude opslag en Brutus de leiding laten, vulden we de SUV's met oude tv's, alle elektronica en stopten we bij het recyclingcentrum in de buurt.Op de terugweg naar de schuilplaats reed Jules met mij."Wil je me vertellen waarom we net Trashman hebben gespeeld?"zij vroeg.“Je zei dat ze een release nodig hadden.Er zijn vleermuizen in de poolkast.We maken ze woede kamers. "Zei ik met een grijns."Midas," glimlachte ze terug, "soms weet je wat je doet."
Ik liet Jules en Brutus de meisjes weer in de Commons verzamelen.Nerveuze ogen keken naar me terug."Maak je geen zorgen, ik heb geen slecht nieuws."Ik verzekerde ze.“Ik weet zeker dat velen van jullie het moeilijk hebben, en hoewel ik wou dat ik meer kon bieden, heb ik een manier bedacht om eventuele frustratie te krijgen, alle gevoelens van pissig, weg.Het kan tijdelijk zijn, maar ik wilde je iets geven om als release te gebruiken.Op dit moment heb ik een deel van mijn team een paar woede -kamers voor je opgezet. "Ik zag uitdrukkingen veranderen.Sommigen waren in de war, anderen waren opgelucht of opgewonden.Maar enkelen waren nog steeds hetzelfde.“Je kunt deze kamer op elk moment van de dag of nacht gebruiken.Vernietig alles wat erin zit.Alles daar is tot uw beschikking.Het enige dat ik vraag is om te proberen te voorkomen dat ze de muren raken, maar die kunnen worden vervangen, dus als je moet ... "Hoewel ik blij was voor de positieve verandering van uitdrukkingen, heeft een in het bijzonder mijn visie geconsumeerd.Ze ziet er verward uit.Neuken…
Chattering vulde de kamer terwijl ik stond en voelde me iets beter over de sh*tty situatie.Een paar meisjes vroegen Jules en ik om ze naar de woede -kamer te lopen.Ik accepteerde het maar Jules koos ervoor om achter te blijven om te proberen met Hush te praten.
Ik merkte dat ik teleurgesteld was dat de ene persoon in het bijzonder niet bij mezelf en een paar andere meisjes kwam, maar mijn best deed om het te verbergen.Ik liep de meisjes voor terwijl ze achter me spraken.
"Waarom is Sera niet lid geworden, Evie?"Vroeg een."Ze is liever alleen sinds we hier zijn gekomen."Zei Evie droevig.'Kun je haar de schuld geven?Die klootzak gaf het haar altijd het ergste.Het leek alsof ze altijd in de schuur was. 'Zei een ander.Ik stopte en draaide me om: "Ik wil niet afluisteren, maar de schuur?"Vroeg ik, mijn maag voelde in knopen van woede en verdriet.“Ja, Monty had een schuur achter in de club.Hij zou het gebruiken voor 'correctie'. "Zei Evie met een boze shake in haar stem.'Als het goed is, kun je het uitleggen?Je hoeft dat niet te doen of je dat niet wilt. "Zei ik zorgvuldig en hield mijn woede uit mijn toon."Je denkt het,Hijdeed het.Alles wat pijnlijk of onmenselijk is.Toen we zich 'misdrijven', zou Monty ons daarheen brengen ... 'antwoordde een ander meisje.Ze hield haar arm eruit: "Dit is door het weigeren van een gast die een lijn van mijn tieten wilde snuiven toen ik daar voor het eerst aankwam."Ik keek naar haar arm en een diep, haveloos litteken bedekte haar onderarm."Dit is wanneer ik niet in de servicekamer wilde werken."Een ander toonde haar schouder.Te veel brandstekens van een merk, om te tellen."Oke, bedankt."Zeg ik met een verzekerde hand."Laten we gaan," zei ik kalm en liep naar de woede -kamer.
Nadat ik de meisjes in de kamer had verlaten met miauwcles, ging ik terug naar de Commons."Jules," gebaarde ik haar om alleen te praten."Bij de natte diamant is er een schuur achter in het pand, is het gezocht?"Ik heb gevraagd.Ze dacht even na."Ik denk niet dat ik me herinner dat ik het op de kaart zag.Sirene had de leiding over het verkrijgen van de blauwdrukken en kaarten. ”Ik zuchtte: "Natuurlijk was ze dat."Ik schud mijn hoofd."Je had nooit met haar naar bed moeten gaan."Jules schudde haar hoofd."Ik heb haar niet geneukt, Jules."Zeg ik met woede die in mijn keel oprijst.Jules keek me verward aan, woede groeide in haar uitdrukking.'Dat is wat ze me blijft vertellen.Ze vertelt het iedereen. "De woede groeide te veel.
Ik haastte me naar mijn kantoor en belde Siren op weg daar om daar te zijn toen ik daar aankwam.Toen ik de deur opensloeg, zat ze op mijn bureau, benen gekruist en losgekomen."Krijg de f*ck van mijn bureau."Ik heb besteld.Ze verhuisde, nog steeds losgemaakt."Wat is Midas?"Zei ze terwijl ze op de stoel plofte."Je bent klaar."Ik probeerde de woede te bedwingen die gewelddadig in mijn borst wervelde, maar het was veel te moeilijk."Wat?"Ze lachte en maakte mijn woede uitbarsten."Je hebt deze plek rondgelopen met een half assed werk en je weigert alles te volgen om instructies over missies te volgen.En bovendien ga je iedereen vertellen dat we samen hebben geslapen als je het verdomd goed weet, dat is niet wat er is gebeurd. "Ze staarde me ongelovig aan."Je denkt dat ik er niets van zou horen, vooral als een van de mensen waar je op opschept mijn zus?!"Mijn stem bloeide en weergalmde net zo hard."Midas-" Ze probeerde het, maar ik ging verder, "de laatste reddingsmissie voor deze meisjes, je werd verondersteld elk detail van dat eigendom te krijgen, maar je hebt dat niet gedaan omdat er een verdomde schuur is aan de rand van het pand dat we niet hebben gedaanweten over."Ze kon niet spreken, ze rommelde haar woorden om te spreken."Je bent ontslagen.Pak je sh*t in en ga eruit.Geef Brutus je wapen en je codes worden uit het systeem geveegd.Je kunt voor iemand anders gaan werken.Brutus en Meowscles zullen je begeleiden. 'Ik zei dat ik uit mijn kantoor liep en de deur achter me sloeg.Mijn woede deed mijn ledematen schudden.Iedereen vertellen die we hebben geneukt als zij degene is die ze probeerdeIk stapte in de lift en probeerde de dronken herinneringen weg te duwen.Ze waren vervaagd, maar ik wist grotendeels wat ze probeerde te doen.Ik had haar toen moeten ontslaan.
Ik belde Jules terwijl ik in de lift was.
"Ontmoet me bij de ingang."
"Waarom?"zij vroeg.
"Zonder vragen te stellen, alstublieft?"Ik probeerde kalm te blijven.
'Oké, ik zal er zijn.Ik zal Echo hier plaatsen om over de meisjes te waken. '
"Dank je," hing ik op.
Ik stapte uit de lift in de ingang en haalde snel naar mijn auto.Ik wachtte ongeduldig op Jules, en toen ze eindelijk tevoorschijn kwam, gebaarde ik naar haar om te haasten.Toen ze eenmaal binnenkwam, snelde ik uit de schuilplaats en naar mijn bestemming zonder veel anders te zorgen.Toen we aankwamen, werd het verlaten met voorzichtige tape rondom de plaats.Ik trok mijn telefoon eruit en belde Jonesy.
"Ja?"hij antwoorde.
"Hé, de natte diamant, wat is de status van het onderzoek?"Ik heb gevraagd.
"Het is allemaal klaar.Ze doorzochten de hele club maar kwamen niet met veel.Het zal over een week worden gepest. "
"Bel het af, ik heb er een beter idee voor, ik zal het kopen."
'Wil je dat gebouw?Waarvoor?"
"Een paar ideeën maar nog niet zeker."Ik hing op voordat hij nog meer vragen stelde.
We liepen naar de achterkant van het pand op zoek naar de schuur waarover de meisjes spraken zonder te praten.Na het wandelen door het hoge onkruid en de borstel zag ik iets verdachts achteruit kijken achter een muur van bomen en stapels afgebroken auto's."Daar," wees ik.We stapten over vuilnis en rommel om bij de deur te komen.Het was goed verborgen.Moederneuker.Ik probeerde de deur, maar deze was op slot.Ik hief mijn voet op en schopte hem neer.Toen we naar binnen stapten, kregen we een walgelijk uitziend bed, vlekken uit bloed en goden weten welke andere lichamelijke vloeistoffen.Langs de muren waren een verscheidenheid aan gereedschappen en items die eraf leken, wat alleen maar logisch was voor een gek zoals Monty.Ik voelde gal in mijn buik omdraaien terwijl ik over de merken, zwepen, kettingen, touwen, het grote assortiment van scherpe objecten van een saai keukenmes tot gebroken glas met doek aan het einde keek voor een handvat."Wat verdomme ..." zei Jules met een hand over haar mond, haar stem barstte."De meisjes noemden het‘ correctie ’."Ik draaide me om en zag een kleine verzameling vleermuizen en dergelijke in de hoek en greep er een."Midas," probeerde Jules met een kalmerende toon, maar ik begon te slingeren.
Mijn armen stonden in brand, zwaaien zo hard als ik kon, alles bashen dat zou breken.Wat er ook kon worden gebogen, was nu buiten nut.Mijn visie werd verblind door pure witte woede.De geluiden die mijn keel verlieten, zouden zelfs mij bang maken als ik niet degene was die ze maakte.Ik heb geen Jules opgemerkt tijdens mijn rampage.
Jules
Hij zou dit bewijs echt niet moeten vernietigen, maar er is geen manier om deze woede te stoppen.Ik heb hem maar één keer zo gezien.Nadat hij me had gevonden.Ik liep terug naar de auto en wilde het item Midas gewoonhadte stoppen voor.Ik pakte een stok van het peloton en stak hem tussen mijn lippen vast voordat ik hem aan het licht had.Ik inhaleerde de buitenlandse maar bekende rook en voelde onmiddellijk verlichting gemengd met een kleine brandende in mijn keel.Deze arme meisjes moesten die dingen doorstaan en we hadden geen idee.Ik nam nog een sleep voordat ik het hele pak sigaretten pakte en liep terug naar de schuur.
Naarmate ik dichterbij kwam, hoorde ik de woede die nog werd vrijgelaten van Midas en wachtte buiten de deur.Ik weet niet hoe lang het was voordat hij weer tevoorschijn kwam.Zijn ademhaling was onregelmatig, zijn haar een zweterige puinhoop en zijn ogen hoewel vol woede, glanzend en gevuld met dezelfde tranen die hij voor mij huilde.Ik glimlachte naar hem, wetende dat ik op dat moment niets voor hem kon doen, maar een sigaret aanbiedt.We waren allebei lang geleden gestopt, maar toen hij voor hen stopte, wist ik wat er gebeurde, het was geneukt genoeg om hem weer te laten roken.
Hij greep de stok uit mijn hand, bloed om zijn pols.Ik gaf hem een blik van bezorgdheid samen met de aansteker: "Het gaat goed", zei hij, zijn stem raspend van de dierlijke geluiden die hij maakte terwijl hij zijn woede haalde.Hij stak een hand door zijn haar en repareerde het slechts een beetje."Het spijt me, ik had de leiding moeten hebben over de kaarten en blauwdrukken."Zeg ik met schuldgevoel.Hij schudde zijn hoofd: "Nee, Jules, dit is op sirene, niet jij."Hij nam een sleep omdat het even stil was."Wat is er met haar gebeurd?"Ik vroeg zorgvuldig.Hij keek me aan en schudde opnieuw zijn hoofd: 'Niets.Tenminste niets van mij.Ze is de één-'Hij eindigde niet toen hij weer aan de sigaret zoog."Midas," zeg ik met realisatie, woede en verdriet.'Het is nooit gegaanDatver.Maar het gaat goed, dat beloof ik.Ik had haar moeten ontslaan toen het gebeurde. "zei hij snel.De blik in zijn ogen vertelde me dat hij waarheidsgetrouw was en ik duwde niet.Ik knikte alleen maar.
Na het roken van nog een paar, stak Midas de schuur in brand."Was dat het beste idee?"Vroeg ik voordat we wegliepen.Hij sloeg zijn arm om mijn schouder."Ja, ik zal er iemand uit laten komen die geen vragen stelt."
Terug rijdend was Midas stil."Ga je het aan de meisjes vertellen?"Vroeg ik en brak de stilte."Ja," ik wist dat deze meisjes anders dan hem waren.Ze hadden de hel meegemaakt, zoals ik.Na wat mij is overkomen, veranderde hij zijn levensstijl.In plaats van het leven van misdaad, veranderde hij in een redder voor meisjes zoals ik.Toen hij me redde, is hij degene die voor me zorgde.Hij werd zacht, maar had nog steeds hetzelfde vuur in hem om te doen wat er moet gebeuren.Voordat ik werd meegenomen, had ik een hekel aan hem voor de dingen die hij had gedaan en wilde niets met hem te maken hebben.Maar toen hij het was die door die deur kwam, geweervuur en schreeuwde die de lucht vulde, werd hij de enige persoon die ik ooit meer had vertrouwd.Natuurlijk vertrouwde ik Brutus en meowscles, maar niet zoals Midas.Ik keek hem met zo'n bewondering aan dat ik het niet kon helpen, maar ik voelde een overweldigende trots.Ik pakte zijn hand en kneep hem."Bedankt, Midas."Zeg ik zachtjes."Waarvoor?"vroeg hij enigszins verward.“Dit alles.Voor mij.Voor hen.Voor degenen die later kunnen komen. 'Ik glimlachte.
De rest van de autorit was stil toen ik zijn hand vasthield.Toen we parkeerden, zag hij er uitgeput uit.Hij vernietigde de binnenkant van die schuur zonder erkenning, zodat ik kon zien waarom.Ik omhelsde hem van de zijkant en we liepen terug in elkaars zijde omhelzing.
"Goedemiddag mijnheer," zei Brutus terwijl we binnenkwamen: "Jules."Hij glimlachte."Hallo Brutus."Ik heb begroet."Is Siren weggegaan?"De toon van Midas veranderde in steen."Ja, ze vertrok niet lang nadat je dat deed."Brutus knikte.'En haar codes?Wapen?"Vroeg Midas."Wapen is opgesloten en haar codes zijn weggevaagd."Midas knikte: "Dank je wel."Brutus wierp een blik op de hand van Midas: "Ik heb een verpleegster die je neerhaalt, maar wil ik het weten?"Vroeg hij met een bezorgde grijns."Nee, maar ik vul je in na een dutje."Midas kneep me stevig vast voordat ik me liet gaan en ging naar de lift.Nadat de deuren waren gesloten, keek Brutus naar me."Is het goed met hem?"vroeg hij, bezorgdheid in zijn toon."Nee, maar dat zal hij zijn."
Midas
Voordat ik op de knop drukte, realiseerde ik me dat het instinct was.Naar de bodem ga ik.Toen ze openden, liep ik door de gang en klopte op de tweede plaats aan de rechterkant aan de rechterkant en verbergde snel mijn gewonde hand.De deur ging open en Sera was bedekt met verf."Nogmaals schilderen, ik zie het."Ik zeg licht: "Kan ik zien waar je aan werkt?"Ik vroeg zorgvuldig.Ze knikte alleen maar.Ze praat niet meer.Ze stapte opzij en ik liep naar binnen. Ik keek over de muur en zag nieuw toegevoegde kleuren van een scène uit een fantasiefilm.Bloemen en vegetatie zo fel geschilderd dat het zelfs in het licht leek te gloeien."Heb je besloten om de ogen uit het notitieboekje toe te voegen?"Ik plaagde zachtjes.Ze krabbelde haar wenkbrauwen naar me, waardoor ik bijna aan het lachen werd.Ik bewonderde de toevoeging aan het raam dat ze eerder had geschilderd."Je bent hier echt goed in," zeg ik zachtjes.Ze stapte om me heen: 'Ik zie dat je ook je kamer verplaatst.Ik vind het leuk."Ze reageerde niet.Ik zag een kleine deur en vroeg me af waarom we het met het bed hebben bedekt toen we hier alles naar binnen hebben verplaatst.Ik draaide me om en zag haar de deur sluiten en mijn maag viel.Op de deur waren dezelfde ogen van het notitieboekje, deze keer helder gekleurd met tinten van geel en wit die sterk lijken op het goud in mijn iris '.De vele ogen vertoonden een breed scala aan emoties.Sommigen zagen er helder uit alsof een glimlach achter hen was.Anderen waren verdrietig van tranen en boos of vol angst.Ze hadden allemaal een bekend litteken door hen."Sera," zei ik met ongeloof en keek haar aan."Seraphina."Zei ze eenvoudig.Ik raakte in het begin plotseling in de war, maar realiseerde me: "Je naam is Seraphina."ze knikte."Heb je de voorkeur aan Seraphina?"Ik heb gevraagd.Ze haalde zijn schouders op.Voordat ik kon reageren, reikte ze naar haar notitieboekje en schreef en gaf het toen aan mij.
Ik hou niet van mensen waarvan ik niet vertrouw dat ik me "Seraphina" noem
Ik knikte en keek naar haar terug.Ze zei niets, haar gezicht was onleesbaar toen ze zich omdraaide en begon opnieuw te schilderen.Ik scheurde stilletjes de pagina uit en stak hem in mijn zak."Ik zal later inchecken", zeg ik voordat ik het notitieboekje op het bed instel en me omdraait om te vertrekken.Voordat ik kon, hoorde ik haar verschuiving in haar bed en draaide me om.Ze schudde haar hoofd en wees naar de vloer."Wil je dat ik blijf?"Ik heb gevraagd.Ze knikte en keerde terug naar het schilderen."Oké," zeg ik terwijl ik op de vloer zat met mijn benen eruit en armen op mijn knieën rusten.Ik keek toe hoe ze een paar uur schilderde.Ik voelde mijn telefoon een paar keer afgaan, maar nam niet de moeite om te antwoorden.Ik trok mijn aandacht alleen van haar weg toen ik Brutus een tijdje bericht had gestuurd en alleen de leiding had en alleen contact met me op te nemen in noodsituaties.Ze was zo gefocust en leek verloren in de kunst die ze aan het creëren was.Ik kon haar gezicht niet zien, maar ze zag er ... subliem uit.
Na een tijdje stopte ze en kantelde haar hoofd, keek over de muur die ze aan het schilderen was."Wat is er mis?"Ik heb gevraagd.Ze draaide zich om en pakte het notitieboekje opnieuw.Nadat ze klaar was met schrijven, gooide ze het op de vloer voor me.
Ik heb niet het gevoel dat ik schilder wat ik wil.Alsof ik dit alleen schilder omdat het "normaal" is
"Ik vind het mooi, maar wat zou je willen schilderen?"Ik zeg.Ze haalde zijn schouders op."Emoties."Zei ze eenvoudig."Schilder ze dan."Ze staarde me even aan voordat ze opstond en het notitieboekje pakte.Ze knielde voor mij en gaf het aan mij.
Kun je later terugkomen en ik zal het je laten zien?
"Natuurlijk."Ik stond en liet haar eraan achter.
Toen ik de hal in liep, merkte ik dat het leeg en stiller was dan gewoonlijk.Ik zag Jules op haar gebruikelijke plek lezen."Waar is iedereen?"Vroeg ik terwijl ik naast haar zat."Rage Rooms."ze lachte.Ik voelde me opgelucht: "Goed, ik ben blij dat ze het leuk vinden."Ik leunde achterover en liet mijn hoofd tegen de achterkant van de bank rusten."Dus hoe gaat het met Sera?"Vroeg Jules, haar toon verbergde een motief voor haar vraag."Ze is in orde, ze schildert."Ik zeg niet te geven aan wat ze wil."Goed, hè?"Ze hield haar toon."Jules," waarschuwde ik terwijl ik mijn ogen sloot."Midas," spotte ze."Zo is het niet," zeg ik, eindelijk haar stomme spel spelen."Oké," ik hield niet van haar toon."Dat is het niet," zeg ik iets luider."Ik zei" oké "."Haar toon veranderde niet.Ik keek haar aan: "Ik zei dat het niet zo is."Ik herhaalde."Probeer je me of jij te overtuigen?"vroeg ze met een glimlach zonder naar me te kijken."M- jij!Nee- 'Ik kreunde en stond op, en liep terug naar de lift om naar mijn kantoor te gaan.
Nadat ik niet had geprobeerd mezelf een tijdje af te leiden, ging ik terug naar de Commons.Het was levendiger dan voorheen, de meisjes waren teruggekeerd uit de woede -kamer.Evie benaderde: "De kamers helpen echt, bedankt Midas."ze lachte.'Natuurlijk, Evie.Kan je me een plezier doen?"Vroeg ik zachtjes.Ze knikte, haar wenkbrauwen gefronst.“Kun je de meisjes verzamelen en ze in de commons laten zitten?Niets ergs, maar ik wil wel met jullie praten. "
Terwijl ik voor de groep vrouwen stond, kreeg ik veel positieve uitdrukkingen, behalve de weinigen die uitgeput uit de woede -ruimte leken.Ik heb mijn keel gehaald, nog steeds rauw van eerder."Ik ben blij dat jullie allemaal genieten van de woede -kamers.Als we laag zijn op dingen om te vernietigen, laat Jules of ik het weten en we krijgen meer.Ik wilde me voor jullie allemaal verontschuldigen.Toen we je redden, is het al erg genoeg Monty en zijn topmannen zijn weggekomen, maar wat erger is, hadden we geen idee van de schuur. "Uitdrukkingen daalden en de kleine geklaggingstemmen stopten.Ik hield mijn handen omhoog: "Het is vernietigd.Het lid van mijn team dat werd toegewezen om ervoor te zorgen dat we alle onroerend goed hebben behandeld, is dat niet gedaan, dus zijn ze ontslagen.En zoiets zal niet meer gebeuren.Je hebt mijn woord."Het was stil, maar het chattering begon opnieuw.“Nu staat de club nog steeds.Ik heb het gekocht zodat jullie allemaal kunnen beslissen wat je ermee kunt doen.Je kunt het vernietigen, laten, wat je maar wilt. "Ik wachtte op elke reactie.Een hand opgeheven, het was Skye.'Ik zeg dat we het bulldozeDansteek het in brand."De vele overeenkomende stemmen vulden de kamer."Als dat is wat jullie allemaal willen."Ik heb veel overeenkomsten gehoord."Oké, het is geregeld.Bulldozed is toen afgebrand. 'Ik zeg.Evie stond: "Kunnen we er zijn?"vroeg ze snel."Als je ja wilt zijn, maar we wachten tot we betere ogen op Monty hebben."
Nadat ik met de meisjes had gesproken, gaf ik hen de tijd om zich te vestigen.Ik zag Seraphina naar haar kamer lopen zonder naar iemand te kijken.Ik gaf haar even voordat ik klopte.Toen ze antwoordde, was haar gezicht natuurlijk onleesbaar onder de spatten van verf."Is het klaar?"Vroeg ik zachtjes.Ze knikte en stapte opzij.Toen ik binnenkwam en mijn ogen vestigde op haar nieuwe kunstwerken die één muur bedekten, draaide mijn maag zich om.Het was het tegenovergestelde van haar andere kunstwerken.De kleuren waren donker, somber en vreselijk.Twee bloeddoorlopen, Hazel -ogen gevuld met tranen die omhoog kijken, smeken en pleiten maar toch verlichting in de iris '.Rondom de ogen waren handen die naar hen reikten.De handen waren smerig, vol vuil, verval en bloed.Rond de bodem en zijkanten van het schilderij waren tinten van rood, oranje en geel zoals de vlammen van de hel.Ik concentreerde me op waar de ogen naar keken.Een vervaagde gouden uitstraling die overeenkwam met de gouden vlekken in de leerlingen.Het was fenomenaal en volkomen hartverscheurend.
Ik scheurde mijn ogen weg van de muur en naar Seraphina en probeerde te spreken, maar woorden zouden niet vormen.Ze keek naar me terug, nog steeds onleesbaar."Vind je het leuk?"vroeg ze timide.Ik knikte: "Ik vind het geweldig."Mijn borst deed pijn.Het vreemde plotselinge besef van hoe ze zich voelde voelde zwaar genoeg voor mij, ik kon me niet voorstellen hoe het voelde voor haar om al deze lasten en emoties vast te houden.Ik wilde niets liever dan ze nemen en ze de mijne maken.
Sera
Ik zag hem naar het schilderij kijken, mezelf zorgen maken en wachtte op zijn reactie.Hij keek me alleen met ontzag aan."Vind je het leuk?"Vroeg ik, mijn maag draaide meer met elk woord toen ze mijn lippen verlieten."Ik hou ervan."Zijn toon was glad, als een warme zijden gewaad die rond mijn gekoelde huid wikkelde.Mijn maag veranderde van knopen van angst tot een rustgevende flutter.Hij stapte naar voren en legde zijn hand tegen de gele gloed aan de bovenkant van het schilderij."Is dit-" Hij draaide zich om en ik wist wat hij bedoelde zonder dat hij zijn zin afmaakte.Ik knikte alleen maar.Hij keek me met zwakte in zijn ogen aan en keerde terug naar de kunst.Hij heeft een beetje niet iets gevraagd of gezegd, waardoor ik me ongemakkelijk voel, maar niet op een ongemakkelijke manier."Je ogen zijn Hazel," zei hij alsof hij zich net realiseerde.Ik knikte, hoewel het door hem ongezien werd."Ze zijn mooi," zei hij boven een gefluister, eindelijk tegenover mij.Er was iets in de lucht dat ik niet kon plaatsen, het was niet ongemakkelijk, maar het voelde zwaar en woog op mij.Het maakte mijn keel droog en koelde mijn huid als een rozenstam."Mi-," zei ik zachtjes, maar hij legde een hand omhoog om me te stoppen."Die niet.Alsjeblieft, 'zei hij hoewel ik niet zeker wist waarom.Hij stapte naar me toe, zijn bewegingen aarzelend zoals hij deed."Het is geweldig, jouw kunst.Ik ben erg trots op je."Zei hij en ik zwoer dat ik zijn lip het minste bit zag beven.Hij haalde diep adem: "Ik zal je later controleren", liep hij langs me heen en hoewel ik me opgelucht voelde dat hij het kunstwerk leuk vond, kon ik het niet helpen, maar voelde dat ik iets verkeerd had gedaan.
Jules
Ik sprak met een paar meisjes toen ik Midas zag op weg naar de lift met een snel tempo.Ik stond op en volgde totdat ik hem inhaalde."Midas?"Zei ik terwijl hij de lift in stapte."Is alles goed?"Ik heb gevraagd.Hij schudde zijn hoofd terwijl ik het chaotische stijgen en vallen van zijn borst kon zien.Ik stapte in voordat de deuren sloot."Wat is het?"Vroeg ik kalm."Seraphina," zei hij onder zijn toon."WHO?"Ik had de naam nog nooit eerder gehoord."Seraph-sera."Zei hij terwijl hij zijn hoofd schudde."Wat is er gebeurd?Is het goed met haar? "Ik vroeg in paniek."Ze is in orde, ik gewoon ..." Hij schudde opnieuw zijn hoofd en vermeed mijn ogen.'Midas, je kunt het me vertellen.Wat is er gebeurd?"Ik begon me meer zorgen te maken, voor hem en Sera."Er is niets mis," stak hij een hand door zijn haar, "ik zou gewoon ..." Ik dacht dat hij vroeg of laat een gehechtheid had gekweekt aan een van de vrouwen die we hebben gered, maar ik had het nooit gedachtditnaar hem.Hij was onherkenbaar.Hij was niet de samengestelde, hetero, het recht, de sh*t gedaan man die ik zou leren kennen en dichterbij kwamen."Je houdt van haar ..." zei ik zachtjes."Nee," schudde hij zijn hoofd en vermijdde nog steeds mijn ogen, "nee, dat doe ik niet.Ik niet.Ik kan het niet.Het is ongepast."De lift aan het punt was, maar ik drukte op een knop om hem binnen te houden."Midas, het is goed-" Ik probeerde het maar hij sneed me af."Nee!"Zijn lip trilde: "Ik hou niet van haar."Zijn stem beefde ook.Ik keek naar een man die ik niet herkende.Hij was gefrustreerd, verward en verward.Hij was altijd het type geweest om zijn sh*t bij elkaar te houden, zelfs in de moeilijkste situaties, maar nu verloor hij het.En voor zo'n gebroken meisje.Ze moest genezen, groeien en blijven bloeien.Ik wist niet zeker of het iets "Redder" was, maar ik denk niet dat hij het ook wist."Midas," zei ik kalm, "misschien heb je wat afstand nodig.Je lijkt nu zo- anders.Je slaapt buiten haar deur en ik zie hoe je naar haar kijkt.Je hebt- "Ik heb het geprobeerd, maar hij sneed me weer af, deze keer rustiger."Je hebt gelijk, ik heb afstand nodig."Zei hij terwijl hij naar iets anders keek dan ik."Ik moet toch contact opnemen met Jonesy, ik ga hem gewoon bezoeken.Ik zal Brutus, jij en miaowcles de leiding laten.Dezelfde voorzorgsmaatregelen. "Zei hij terwijl ik weer op een andere knop drukte, en zorgde ervoor dat de lift bleef bewegen.Ik wachtte tot hij zou doorgaan en vroeg me af of dit klopt.De meisjes hebben hem hier nodig."Ik weet het niet- ik weet het niet."Hij stotterde, de eerste die ik van hem heb gehoord."Ik denk niet dat je moet vertrekken.Deze meisjes hebben je nodig, 'zeg ik zorgvuldig.Hij keek me eindelijk aan en ik zag de nederlaag in zijn ogen.Een ander eerst."Laat de schuilplaats niet, als je dat doet, kunnen de meisjes het als een verraad zien.En we hebben ze niet nodig om iemand te wantrouwen die ze niet zouden moeten doen. "Hij knikte alleen maar."Blijf op kantoor, probeer de bezoeken tot een minimum op de onderste verdieping te beperken."Ik stel voor.Hij schudde zijn hoofd: "Er zijn 15 meisjes daar beneden, ik kan ze niet alleen een paar minuten van de dag geven."Hij liep beide handen over zijn gezicht en door zijn haar, liet ze in elkaar in elkaar grijpend in zijn nek."Wat moet ik doen?"vroeg hij zachtjes.Ik zocht naar een antwoord, maar kon er geen voor hem vinden."Midas," legde ik een hand op zijn schouder, "je moet je gevoelens houden, of wat dit ook is, onder controle.Je weet niet wat er zou gebeuren als ze erachter kwam. "Zeg ik voorzichtig.Hij keek me weer aan, zijn wenkbrauwen fronsten somber, "hoe?"Hij pleitte bijna in zijn adem.Ik had nog steeds geen antwoord.
Nadat ik de lift had verlaten, ging Midas terug naar zijn kamer terwijl ik terugging naar de onderste verdieping.Bij het betreden van de vloer glimlachte ik naar een paar meisjes die in het Commons -gebied waren.Ik pakte een stuk papier en pen van de tafel in het midden van de kamer en ging voor de deur van Hush zitten.
Hoi.- Jules
Ik gleed het briefje onder de deur en wachtte.Er was een paar minuten geen antwoord en ik legde mijn oor op de deur.Ik hoorde niets."Stil?"Ik voelde een put in mijn buik.Ik klopte zachtjes.Nog steeds geen antwoord.Ik klopte opnieuw.Het was veel te stil.Meestal toen ik het probeerde, en ze niet reageerde, hoorde ik meestal dat ze rond schuifelde of ze duwde de krant terug onder de deur als ze niet wilde praten.Ik stond op en probeerde de knop, maar deze was op slot.Ik voelde voor mijn sleutels, maar mijn zakken waren leeg.De ene dag vergeet ik ze."f*ck," zei ik door mijn tanden en trok mijn telefoon eruit.
"Hallo?"Brutus antwoordde.
"Breng me nu je sleutels."Ik zeg snel en houd mijn stem laag om te voorkomen dat ik onnodige paniek verspreidt.
"Waar zijn de jouwe?" hij vroeg.
"Nu.Ik sta op de onderste verdieping. "Ik hing op en klopte weer zachtjes."Stil, het is Jules."Ik voelde iemand op me tikken.Toen ik me omdraaide, was het Evie."Hallo, Evie."Zei ik en probeerde mijn beste glimlach op te zetten."Wat is er mis?"Vroeg ze, uiteraard dwars doorheen."Hush antwoordt niet."Zeg ik rustig."Dat doet ze nooit," lachte ze bijna."Nee, we schrijven elkaar en geven het heen en weer onder de deur, ze heeft niet gereageerd en ik hoor daar niets."Haar uitdrukking werd bezorgd."Ik zal de douches controleren.Soms komt ze naar de douche. "Zei ze voordat ze weg snelde.Hush verliet haar kamer slechts ongeveer 10 minuten om te douchen en vervolgens sloot ze zichzelf weer weg.Ik wierp een blik op de lift en zag geen Brutus.Haast je verdomme op, jij oaf.Ik klopte opnieuw."Stil," zei ik zachtjes."Ze is daar niet", hoorde ik Evie weer achter me."Het is goed," legde ik mijn hand op haar arm, "Brutus komt naar beneden met zijn sleutels."Ik verzeker het en ze knikte snel.
Na wat voor altijd leek, arriveerde Brutus eindelijk met zijn sleutels.Nog een paar meisjes hadden zich verzameld en fluisteren zachtjes."Meisjes, alsjeblieft, ga door met alles wat je doet, alles is in orde."Ik probeerde het te verzekeren, maar door de blik op hun gezichten geloofden ze me niet.Ik kan mijn uitdrukkingen nooit goed verbergen.Ik pakte zijn sleutels van hem en ontgrendelde de deur snel.Toen ik binnenkwam, was de kamer stil.Ik keek rond maar zag nergens zus.Ik heb de kamer doorzocht.Onder het bed, dekens, in de kast, overal waar ze kon passen, maar ze was er niet.Ik wendde me tot Brutus die in de deuropening stond met Evie achter hem stonden en erin gluurde. 'Sluit de plaats nu af.Vind haar."Ik bestelde toen ik langs hem toe liep en zijn sleutels in zijn handen legde.Ik trok mijn telefoon weer uit.
"Ja?"Midas antwoordde.
"Hush is weg."Ik zeg snel, wandelen naar de lift.
"Wat?"Hij zei, zijn toon veranderde een beetje.
"Ze is niet in haar kamer, of de douches."
Voordat Midas antwoordde, begonnen de alarmen te klinken.Een saai maar luid alarm vulde de commons.Ik hing op en draaide me naar de kamer voordat ik met Brutus in de lift stapte.“Meisjes, alles is oké.Ik wil jullie allemaal om je kamers te zoeken naar Hush.Overal waar ze zich kan verbergen of erin kan persen.Ze kan niet naar buiten gaan zonder de lift te nemen, dus ik weet zeker dat ze hier ergens is.Als je haar vindt, vertel meencles dan onmiddellijk.Hij zal hier binnenkort zijn. "
De lift naar de vloer rijden waar de beveiligingsruimte werd gevoeld als de langste rit.Ik stormde bijna uit de lift.Midas was al in het midden van de muur waar de monitoren voor de camera's werden opgezet."Iets?"Vroeg ik terwijl ik naast hem stond."Nee nog niet."Hij was serieus gefocust.Ik wierp een blik op de monitoren.We hadden teams op alle verdiepingen op zoek naar haar."Wanneer heb je voor het laatst met haar gepraat?"Vroeg Midas."Ik kreeg niet de kans om, je belde me weg."Zei ik zonder mijn ogen van de monitoren af te nemen."Dat is niet nuttig," zuchtte Midas.Ik gaf hem een vuile blik."Niet wat ik bedoelde, het spijt me."zei hij voordat hij terugkijkde op de monitoren.Er waren enkele ogenblikken verstreken."Daar," schreeuwde Midas.We hebben allemaal onze ogen gericht op de monitor waar hij naar wees."Waar ging ze heen?"Vroeg Midas.We hebben de beelden snel doorgestuurd en haar naar de zwembadkamer gevolgd.Ik rende de beveiligingsruimte uit en naar de lift.Ik rende naar de poolkamer voordat de liftdeuren konden worden geopend.Het alarm dat nog steeds klonk, begon me te irriteren.Ik gooide de deur open en wierp rond, zag haar niet maar zag twee voeten onder de pooltafel.Ik viel op mijn knieën en zag stil in een foetuspositie met haar handen over haar oren."Stil," zei ik over de alarmen.Ik ging naar de andere kant zodat ze me beter zou zien.De alarmen stopten en ik dacht dat ze me met haar zagen."Stil," zei ik opnieuw, reikend om haar aan te raken, maar trok weg."Hush," herhaalde ik luider.Ze kromp ineen en keek in paniek rond totdat haar ogen zich op de mijne vestigden."Je bent in orde, ik ben het, Jules."Zeg ik kalm.Ze snelde zich uit onder de tafel en sloeg in mijn borst.Ik omhelsde haar stevig vast en legde een hand op de achterkant van haar hoofd terwijl we op de vloer zaten: "Je bent oké, je bent veilig.We waren gewoon naar je op zoek.We wisten niet waar je was "Ik trok me terug:" Gaat het? "Vroeg ik terwijl ik haar keek.Ze knikte alleen maar, haar lippen trillen en ze omhelsde me opnieuw.Nadat Hush was gekalmeerd, trok ze zich terug."Ik wilde gewoon pool spelen."Zei ze met een trieste toon."Je mag pool spelen," verzekerde ik, "niemand wist waar je was.We hebben je niet op de camera's gezien. "Ze knikte: "Ik ging naar de badkamer."Zei ze met schuldgevoel in haar toon."Nee nee nee.Je mag doen wat je wilt, stiekem. "Ik knuffelde haar opnieuw.Ik voelde iets onbekend toen ik haar omhelsde.De paniek die ik eerder voelde was ook surrealistisch.
Ik voelde mijn telefoon in mijn zak afgaan.
"Ja?"Ik antwoorde.
"Is het goed met haar?"Vroeg Midas.
"Ja," ik slikte hard, "ze speelde gewoon pool."Ik lachte met opluchting.
"Goed, ik ga met de meisjes praten.Houd haar daar tot ze kalm is. "Zei Midas voordat hij ophing.
Ik gooide mijn telefoon op de grond en sloeg mijn arm weer om haar heen.
Midas
"We hebben haar gevonden, ze is veilig.Ze gleed net uit, onopgemerkt, om pool te gaan spelen. 'Ik verzekerde de meisjes terwijl ze stonden en zaten om me heen.Ik wierp een blik rond de gezichten van opluchting, natuurlijk merkte dat er een ontbrak."Waar is Sera?"Vroeg ik, paniek die zich nog een keer over me verspreidde, maar deze keer was het bijna verpletterend."Ze kwam niet uit haar kamer," antwoordde Evie.Ik knikte: 'Bedankt voor je hulp, dames.Sorry dat we alarm moesten klinken. "Ik liep weg van de groep, probeerde nonchalant te lijken en ging snel naar de kamer van Seraphina.Ik klopte maar de deur was een kier.Ik duwde er zachtjes op, enigszins aarzelend.Zoveel voor afstand. 'Seraphina? "Zei ik rustig.Ik keek rond en zag haar niet.Ik controleerde de kast en onder het bed, maar ze was er niet.Paniek begon meer in te gaan, maar mijn ogen vingen een blik op de kleine deur.Ik fronste mijn wenkbrauwen, voelde me belachelijk, maar plaatste mezelf voor de kleine deur.Er werden dingen voor de vloer gegooid.Ik klopte zachtjes: "Seraphina, het is Midas."Zei ik zachtjes en wachtte.Ik hoorde een verschuiving binnen de deur.Relief verspreidde zich over mij terwijl ik langzaam de deur opendeed.Haar paniekerige ogen ontmoetten de mijne: "Het is goed, je kunt naar buiten komen."Ik stak mijn hand uit.Ze keek er toen naar mijn gezicht."We verloren Hush uit het oog, maar ze is goed.Heeft het alarm je bang gemaakt? "Vroeg ik, me schuldig voelde nu dansend met de opluchting die ik voelde.Ze knikte, tranen vielen uit haar glanzende ogen."Het spijt me, ik kan het veranderen.Kom alsjeblieft naar buiten, dat ziet er niet comfortabel uit. "Haar knieën zaten op haar borst en het leek krap.Ze schoot voorzichtig uit."Goed meisje, kom op."Ik stak mijn hand uit en ze pakte hem eindelijk.Ik hielp haar uit de kleine ruimte en overeind."Gaat het wel goed?"Vroeg ik, ik wilde de tranen uit haar wang vegen, maar hield mijn hand neer.Ze knikte."Ga alsjeblieft verder met schilderen, ik wil meer van je kunst zien."Zei ik zachtjes.Ze knikte nog een keer.Ik keek voorlopig toe terwijl ze een borstel van de vloer pakte en waste."Ik zal later zijn om te zien wat je wordt gedaan."Zeg ik voordat ik me omdraait om te vertrekken."Midas," hoorde ik achter me.Het geluid van mijn naam op haar lippen was euforisch.Ik draaide me om en probeerde mezelf bij elkaar te houden."Als je me niet kunt vinden, ben ik daar."Zei ze timide terwijl ze haar ogen veegde."Dat is de eerste plaats waar ik dan kijk, maar verdwijn niet snel op mij.Oké?"Zeg ik met een lichte toon.Ze knikte: "Oké," haar lippen kwamen een beetje op, waardoor mijn hart bijna uit mijn borst barstte.Een echte glimlach van haar.Op dat moment, dat amoureuze moment, wist ik dat Jules verkeerd was, maar uiteindelijk zou ze gelijk hebben.
![Golden Embrace - Anoniem1991 - Fortnite (videogame) [Archief van onze eigen] (2024)]()